دارایی های غیر نقدی چیست؟

معرفی انواع دارایی در حسابداری

دارایی های نقدی (Liquid Assets) چیست؟ مبانی اولیه برای مشاغل کوچک

دارایی های نقدی به عنوان دارایی هایی تعریف می شوند که می توانند به راحتی به پول نقد تبدیل شوند. پول بدهی به شرکت شما و موجودی آن نمونه هایی از دارایی های نقدینگی در تجارت است. دارایی های خریداری شده برای استفاده طولانی مدت، دارایی نقدی محسوب نمی شوند زیرا تبدیل آنها به پول نقد بسیار دشوارتر از دارایی هایی مانند موجودی کالا است.

دارایی های نقدی چیست؟

تعریف دارایی های نقدی در حسابداری ، دارایی هایی است که به راحتی و به سرعت به پول نقد تبدیل می شوند. دارایی در طی فرآیند نباید هیچ (یا مقدار زیادی) از ارزش خود را از دست بدهد. با توجه به اکثرا مقالات دارایی های نقدی ذارایی های سریع نیز نامیده میشوند.

دارایی های نقدی شامل موارد زیر است:

حساب های دریافتی (پول بابت کار شما)
پول نقد (در دست یا در حساب حساب کسب و کار شما)
سپرده تقاضا (نوعی سرمایه گذاری)
بیمه پیش پرداخت (در صورت انصراف، پول خود را پس می گیرید)
سرمایه گذاری هایی که در کمتر از 90 روز به بلوغ می رسند (به عنوان مثال سهام، اوراق قرضه، صندوق های سرمایه گذاری، صندوق های بازار پول)
دارایی ها هر چیزی با ارزش مالی برای یک کسب و کار (یا شخص) در نظر گرفته می شوند. یک تجارت از دارایی های خود برای تولید کالاهای خود یا ارائه خدمات خود استفاده می کند.

دارایی های فعلی دارایی های نقدی هستند
دارایی های جاری معمولاً دارایی های نقدی هستند. دارایی های جاری به معنای دارایی هایی است که طی یک سال توسط مشاغل مصرف می شود یا به پول نقد تبدیل می شود.
در صورت وجود شرایط اضطراری که به پول نقد نیاز دارد، مانند از دست دادن مشتری اصلی و نداشتن جریان نقدی کافی برای پرداخت قبض های خود، داشتن دارایی های نقدی برای یک کسب و کار مهم است.
نقدی ترین دارایی فعلی، پول نقد است که به هیچ تبدیلی نیاز ندارد. دارایی های ثابت خریداری شده برای استفاده طولانی مدت، مانند ابزار یا سخت افزار کامپیوتر، تبدیل کردنشان به پول نقد بسیار دشوارتر است.
به عنوان مثال، یک طراح گرافیک مشتری اصلی خود را از دست می دهد. او باید قبض های خود را پرداخت کند. وی می تواند از پس انداز خود (دارایی فعلی) استفاده کند یا هارد اکسترنال خود (دارایی ثابت) را بفروشد. از آنجا که دسترسی به پس انداز آسان تر است و جایگزینی آن راحت تر است و همچنین باعث ایجاد مشکل در کارش نمیشود او از پس از انداز خود هزینه میکند.

دارایی های نقدی در حسابداری

تمام دارایی ها، از جمله دارایی های نقدی، در ترازنامه مشاغل یافت می شود، گزارش مالی که می توانید از نرم افزار حسابداری خود تهیه کنید.
دارایی های نقدی ممکن است آیتم خط خود را در ترازنامه شما داشته باشند که روی آن عبارت "دارایی های نقدی" باشد. یا ممکن به شیوه های گوناگون قابل دریافت باشد.

فرمول دارایی های نقدی

مشاغل کوچک باید ارزش خالص مایع خود را بدانند تا مطمئن شوند می توانند هزینه های غیر منتظره را تأمین کنند.
وام دهندگان همچنین ارزش خالص نقدی شما را بررسی می کنند تا تصمیم بگیرند که آیا باید به شما پول بدهند. ارزش خالص نقدی بالاتر به این معنی است که شما بعنوان یک تجارت کوچک بیشتر قادر به بازپرداخت آنها هستید.

برای محاسبه ارزش خالص نقدی خود، باید از فرمول زیر استفاده کنید:

کل دارایی های نقدی - کل بدهی ها (بدهی ها) = ارزش خالص نقدینگی
کل دارایی های نقدی به معنی تمام دارایی های شما مانند پول نقد در حساب چک و حساب های دریافتی شما است. کل بدهی ها به معنای بدهی هایی مانند بدهی کارت اعتباری، رهن یا وام های بدون وثیقه شما است (که توسط ضامن تضمین نمی شود).

نمونه دارایی های نقدی چیست؟

دارایی های نقدی به هر دارایی در یک تجارت گفته می شود که می تواند بدون از دست دادن ارزش آن به پول نقد تبدیل شود.

در مثال زیر، دارایی های نقدی مشترک در مشاغل کوچک را پوشش خواهیم داد:

یک سایت تجارت الکترونیکی که جواهرات می فروشد با شکایت یک رقیب مورد حمله قرار می گیرد. مالک تقریباً پول کافی برای پرداخت قبض های قانونی خود را ندارد. مالک موجودی کالا و هر وسیله ای را که برای خلق جواهرات خود استفاده می کند به فروش می رساند. او مشتریانی دارد که بایید مابلغی به او بپردازند بنابراین با آنها تماس می گیرد تا هرگونه بدهی را جمع کند. او همچنین حساب جاری خود را تخلیه می کند.

دارایی های غیر نقدی چیست؟

دارایی های غیر نقدینگی به هر دارایی گفته می شود که به سرعت به پول نقد تبدیل نشود.

دارایی های غیر نقدینگی شامل موارد زیر است:

طبق Investopedia، دارایی های غیر نقدینگی به هر دارایی گفته می شود که به سرعت به پول نقد تبدیل نشود.

دارایی های غیر نقدینگی شامل موارد زیر است:

املاک و مستغلات
زمین
تجهیزات
مبلمان
وسایل اداری و.
دارایی های غیر نقدینگی ممکن است ماه ها طول بکشد تا پول نقد خود را از فروش پس بگیرند. زمین و ساختمان کمترین میزان نقدینگی را در بین دارایی های غیر نقدینگی دارند.

به عنوان مثال، یک جواهرفروشی دچار مشکل اقتصادی است. او تصمیم دارد فروشگاه فیزیکی خود را بفروشد تا قبض های خود را پرداخت کند و فقط به صورت آنلاین بفروشد. اما، او باید ملک را در بازار قرار دهد و یک خریدار پیدا کند و تمام مدارک مربوط به این روند را انجام دهد. تا آن زمان، موعد صورتحساب او سر رسیده است.
دارایی های غیر نقدینگی معمولاً دارایی های ثابت هستند. در مورد اینکه دارایی های ثابت چیست و چه دارایی ثابت محسوب می شود در مقاله های بعدی توضیح خواهیم داد.

چرا نقدینگی در تجارت مهم است؟

نقدینگی در تجارت مهم است زیرا به شما کمک می کند تا بودجه و اعتبار خود را بدست آورید و در مواقع اضطراری مالی شما را حمل می کند.
نقدینگی توانایی یک تجارت است که دارایی های خود را به سرعت و به راحتی و بدون از دست دادن ارزش آنها به پول نقد تبدیل می کند.
مشاغل با نقدینگی بیشتر اهداف خوبی برای طلبکاران بالقوه (یک بانک) و سرمایه گذاران تلقی می شود زیرا موقعیت این مشاغل در بازپرداخت وام بهتر است.
مشاغل با نقدینگی بیشتر همچنین می توانند شرایط اضطراری را راحت تر پشت سر بگذارند، مانند رکود اقتصادی. همه مشاغل کوچک باید دارایی های نقدینگی کافی داشته باشند تا حداقل یک یا دو ماه بتوانند آنها را به سرانجام برسانند.
همچنین مهم است که نقدینگی خود را زیر نظر داشته باشید. آیا خیلی بالا است؟ شاید زمان آن فرا رسیده باشد که آن پول را برای کمک به رشد مجدد آن وارد کنید. ممکن است بخواهید تجهیزات جدیدی بخرید، موجودی جدیدی سفارش دهید یا بهترین کارها را برای پیشرفت کار خود انجام دهید.
اگر نقدینگی شما کم باشد، مشاغل شما ممکن است دچار مشکل شود. شما ممکن است بخواهید برخی از دارایی های خود را به عنوان سپر برای مشکلات آینده نگه دارید.

دارایی های غیر نقدی چیست؟

info [ at ] kararegister.com

ونک، خیابان ملاصدرا، تقاطع پل کردستان، ضلع شمال غربی تقاطع، بن بست فرشید، پلاک 8، واحد 1

• شما اینجا هستید:
• انواع آورده های غیرنقدی جهت تشکیل و ثبت شرکت های تجاری

انواع آورده های غیرنقدی جهت تشکیل و ثبت شرکت های تجاری

آورده شرکا به اعتبار ماهیت آن به دو دارایی های غیر نقدی چیست؟ نوع نقدی و غیرنقدی تقسیم میشود که البته آورده غیرنقد را با توجه به ماهیت آن می توان به انواع مختلف تقسیم کرد که در این مقاله بررسی خواهد شد.

آورده غیرنقد عبارت از هر چیزی غیر از پول است به شرطی قابل تقویم به پول باشد. به تعبیر دیگر آورده غیرنقد هر نوع مال و حقوق مالی را دربرمی گیرد مانند اموال مادی ( اعم از منقول و غیرمنقول مانند زمین ، ساختمان ، ماشین آلات ، اثاثیه و غیره ) و اموال غیرمادی مانند اسم تجاری، علامت تجاری ، سرقفلی ، حق کسب و پیشه یا تجارت و غیره و همچنین حرفه ، صنعت و کار و تخصص .

انواع آورده غیرنقدی

آورده های غیرنقدی انواع و اقسام مختلفی دارند که می توان آن ها را در سه قسمت کلی مورد بحث و بررسی قرار داد که عبارتند از : اموال مادی ، اموال غیرمادی و حرفه و صنعت و کار .

اول- اموال مادی

اموال مادی به اموالی گفته می شود که وجود عینی خارجی قابل لمس و اشاره داشته باشند که معمولاَ به دو نوع منقول و غیرمنقول تقسیم می شوند. قانون مدنی در ماده 12 در تعریف مال غیرمنقول مقرر داشته است : " مال غیرمنقول آن است که از محلی به محل دیگر نتوان نقل نمود اعم از اینکه استقرار آن ذاتی باشد یا به واسطه عمل انسان به نحوی که نقل آن مستلزم خرابی یا نقص خود مال یا محل آن شود " و ماده 19 نیز در مقام بیان خصوصیات و ویژگی های مال منقول مقرر نموده است : " اشیایی که نقل آن از محلی به محل دیگر ممکن باشد بدون اینکه به خود مال یا محل آن خرابی وارد آید ، منقول است ".
اموال مادی اعم از منقول و غیرمنقول را به دو صورت عین و منفعت می توان به عنوان آورده در شرکت قرار داد که به هر یک از آن ها اشاره می شود.

الف- عین اموال مادی

منظور از آورده عین اموال مادی اعم از منقول و غیرمنقول به عنوان آورده به شرکت تجاری این است که مالک عین که متقاضی ورود به شرکت در شرف تاسیس می باشد مالکیت آن را به شرکت انتقال دهد. به طور معمول با انتقال مالکیت عین به شرکت ، منافع آن نیز به تبع عین به شرکت منتقل می شود اگرچه شریک مزبور می تواند در زمان انتقال مالکیت عین ، مالکیت منافع یا حق انتفاع از آن را برای مدت معین برای خود نگه داشته یا به اشخاص ثالث انتقال بدهد و همچنین ممکن است قبلاَ منافع را در قالب اجاره یا حق انتفاع به اشخاص ثالث واگذار نموده و سپس مالکیت عین را به عنوان آورده به شرکت بیاورد دارایی های غیر نقدی چیست؟ که این انتقال مالکیت می تواند در قالب عقد بیع یا عقد صلح انجام گیرد.
نکته قابل توجه این است که انتقال مالکیت از شریک به شرکت زمانی صورت می گیرد که شرکت تشکیل می شود و بر همین اساس اگر مال مزبور قبل از تشکیل شرکت تلف شود بر شریک تحمیل می شود و وی برای ورود به شرکت باید آورده دیگری را به شرکت اختصاص دهد ولی اگر بعد از تشکیل شرکت تلف بر عهده شرکت بوده و وی شریک شرکت محسوب می شود اگرچه شرکت موفق به استفاده از مال مزبور نشده باشد. البته لازم است برای تشکیل شرکت ، آورده غیرنقدی تقویم و تسلیم شده باشد. در مورد تسلیم باید اشاره کرد که برحسب مورد مرجع تسلیم متفاوت است. به طوری که در شرکت های سهامی باید عین یا مدارک مالکیت آن در همان بانکی که برای پرداخت مبلغ نقدی حساب باز شده است تودیع و گواهی بانک به ضمیمه اظهارنامه و ضمائم آن به مرجع ثبت شرکت ها برای ثبت شرکت تسلیم گردد. ( تبصره ماده 6 لایحه اصلاحی قسمتی از قانون تجارت ) ولی در شرکت های دیگر تودیع به بانک لازم و ضروری نبوده و گواهی موسسین مبنی بر تسلیم اموال برای ثبت شرکت کفایت می کند مگر اینکه موسسین شرکت اختیاراَ پرداخت آورده ها را از طریق سیستم بانکی در نظر گرفته باشند که در این صورت به شیوه قبل عمل خواهد شد.
نکته قابل توجه دوم این است که در مواردی که عین مال مادی به عنوان آورده به شرکت آورده شود، رابطه مالکیت شریک با مال مزبور بعد از تشکیل شرکت قطع شده و مال مورد نظر در مالکیت شرکت قرار می گیرد و بر همین اساس بعد از انحلال شرکت ، اگر مال مزبور همچنان باقی مانده باشد رابطه شریکی که آن را آورده با شرکای دیگر نسبت به آن مال هیچ تفاوتی نداشته و مال در مالکیت مشاعی شرکا قرار می گیرد نه در مالکیت اختصاصی شریک مزبور .

ب- منفعت

ممکن است در مواردی شخصی که می خواهد شریک یک شرکت تجاری بشود به جای اینکه عین آورده مادی را به شرکت منتقل کند. منافع دارایی های غیر نقدی چیست؟ آن را در اختیار شرکت قرار دهد تا شرکت بتواند از منافع مال مزبور مانند ساختمان استفاده نموده و ارزش مالی منافع ساختمان را به عنوان آورده او منظور نماید. بدیهی است در اینگونه موارد برای تعیین ارزش آورده شریک مزبور دو اقدام لازم و ضروری است. اقدام اول که مقدمه اقدام دوم است تعیین مدت زمانی است که وی می خواهد در آن مدت زمان منافع مال خود را به شرکت واگذار نماید. به تعبیر دیگر شرط صحت پذیرش چنین آورده ای تعیین مدت است. اقدام دوم عبارت است از تقویم منافع در مدت زمان معین و مشخص شده می باشد. چنان که در اجاره اشیا نیز تعیین مدت شرط صحت اجاره بوده و بدون تعیین آن عقد باطل است. ( ماده 468 ق. م )
یکی از فرق های عین و منفعت به عنوان آورده این است که چون در عین ، مالکیت مال به طور دائمی به شرکت منتقل می شود امکان برگشت آن به شریک امکان پذیر نمی باشد مگر اینکه شرکت مالکیت آن را در قالب یکی از عقود ناقله مانند بیع و صلح به شریک انتقال دهد ولی در مورد منافع چون شریک فقط مالکیت منافع یا حق انتفاع آن را برای مدتی معین و مشخص به شرکت انتقال داده است بعد از انقضای مدت ، منافع مال به خود شریک برمی گردد و او می تواند از منافع آن شخصاَ استفاده نماید یا آن را به شرکت یا اشخاص ثالث در قالب عقدی از عقود مانند اجاره ، صلح ، حق انتفاع و غیره واگذار نماید.
با توجه به آنچه بیان گردید چند مساله در خصوص مورد قابل توجه است .
مساله اول- بعد از انقضای مدت که منافع به خود شریک مسترد می شود وضعیت شریک مزبور در شرکت چگونه خواهد بود ؟ آیا در شرکت همچنان شریک باقی می ماند یا از شرکت خارج شده و دیگر شریک محسوب نخواهد شد.
در پاسخ باید گفت که انقضای مدت هیچ منافاتی با بقاء شریک در شرکت ندارد . زیرا شرکت در مدت مزبور از منافع مال ایشان به عنوان آورده استفاده نموده و به میزانی که تقویم شده است ذخیره دارایی های غیر نقدی چیست؟ نموده و به دارایی شرکت افزوده است. البته در صورتی که شرکت از منافع مزبور در مدت معین شده استفاده ننماید نیز قضیه به همین شکل خواهد بود مگر اینکه عیبی در مال ایجاد شود که امکان استفاده از آن وجود نداشته باشد . بنابراین شریک با همان وضعیت سابق خود یعنی به همان میزان سهم در شرکت باقی می ماند.
مساله دوم- اگر شرکت در قسمتی از مدت معین شده از منافع مال استفاده نموده ولی در قسمتی از آن نتواند استفاده کند وضعیت شریک چگونه خواهد بود؟ مانند اینکه منافع یک ساختمان برای مدت 10 سال به شرکت واگذار شود و شرکت پنج سال اول را استفاده نموده و در ابتدای سال ششم در اثر حادثه ای مانند زلزله و غیره ساختمان منهدم گردیده و از بین رفته باشد. در پاسخ باید گفت با توجه به اینکه مبنای تقویم و تعیین ارزش ریالی آورده شریک مزبور ، مدت زمان استفاده شرکت از منافع ساختمان بوده است در نتیجه در فرض فوق که شرکت امکان استفاده از آن را از دست می دهد باید در میزان سهم شریک در شرکت تغییراتی ایجاد شود. زیرا در واقع معلوم می شود که از ابتدا امکان استفاده برای مدت معین شده وجود نداشته است چنان که قانونگذار در مورد عقد اجاره نیز در اینگونه موارد در ماده 483 ق. م این چنین مقرر داشته است : " اگر در مدت اجاره عین مستاجره به واسطه حادثه کلاَ یا بعضاَ تلف شود اجاره از زمان تلف نسبت به مقدار تلف شده منفسخ می شود و در صورت تلف بعض آن، مستاجر حق دارد اجاره را نسبت به بقیه فسخ کند یا فقط مطالبه تقلیل نسبی مال الاجاره نماید ".
البته قانونگذار در ماده 496 ق. م به جای واژه انفساخ از واژه بطلان استفاده نموده و مقرر داشته است : " عقد اجاره به واسطه تلف شدن عین مستاجره از تاریخ تلف باطل می شود . ".
همچنین ممکن است عدم استفاده شرکت از منافع مال واگذار شده به دلیل عیبی باشد که در آن ایجاد می شود که در این مورد نیز ماده 481 ق. م مقرر داشته است : " هر گاه عین مستاجره به واسطه عیب از قابلیت انتفاع خارج شده و نتوان رفع عیب نمود اجازه باطل می شود " . با توجه به آنچه بیان گردید روشن می شود بین منافع آورده شده و سهم شریک در شرکت ملازمه وجود دارد و این تلازم اقتضاء می کند که شریک به میزان منافع استفاده شده در شرکت سهیم باشد و بر همین اساس باید سهم او در شرکت تعدیل گردد و در مورد مثال فوق که شرکت فقط به میزان نصف مدت معین شده از منافع مال استفاده نموده، سهم شریک دارایی های غیر نقدی چیست؟ نیز به نصف تقلیل یابد و اگر در پنج سال گذشته در تقسیم سود شرکت ، شریک مزبور را به اندازه تقویم ده ساله ذی نفع دانسته و سود در اختیار او گذاشته باشد، نصف سود پرداختی باید مسترد تا در میان همه شرکا به نسبت سهم هر کدام تقسیم گردد. البته در مواردی که امکان استفاده از منافع مال مورد نظر وجود داشته ولی شرکت به هر دلیل مانند عدم نیاز و غیره از آن استفاده ننماید تاثیری در وضعیت شریک نخواهد داشت و او به همان میزان قبلی در شرکت سهیم خواهد بود و شرکت در واقع با عدم استفاده از آن اقدام به ضرر خود نموده است و نمی توان شریک را وادار به تحمل این ضرر نمود.

دوم- اموال غیرمادی

اموال غیرمادی اموالی هستند که وجود خارجی قابل لمس و اشاره ندارند ولی جامعه وجود آن را اعتبار کرده و قانون هم آن را شناخته است مانند حق اختراع ، حق تالیف ، سرقفلی ، حق کسب و پیشه یا تجارت ، اسم تجاری و علائم تجاری و . حقوقدانان دایره اموال غیرمادی را توسعه داده و هر نوع حق مالی را از افراد آن دانسته اند. بنابراین کلیه حقوق عینی ( غیر از حق مالکیت ) مانند حق ارتفاق، حق انتفاع و همچنین حق دینی ( طلب ) از اموال غیرمادی به شمار می رود. در مورد اینکه آیا شخص می تواند طلب خود از دیگران را به عنوان آورده به شرکت بیاورد یا نه ؟ اگرچه قانون تجارت حکم صریحی ندارد ولی از تاکید قانونگذار بر لزوم تسلیم آورده ها به شرکت می توان عدم جواز آن را استباط کرد.
با توجه به اینکه اموال غیرمادی نیز مانند اموال مادی قابل انتقال می باشند لذا دارنده اموال مزبور می تواند حقوق خود نسبت به این اموال را به عنوان آورده به شرکت تجاری بیاورد. البته اموال غیرمادی از این جهت که نیاز به تقویم دارند با اموال مادی مشابهت دارند و همچنین نحوه تقویم آن ها نیز یکسان است.
نکته قابل توجه این است که اموال غیرمادی مانند حق اختراع و حق تالیف را می توان به دو صورت به طور دائم یا به طور موقت به شرکت انتقال داد. بدیهی است در صورت اخیر، بعد از انقضای مدت ، مال مزبور به خود شریک مسترد می گردد بدون آنکه در سهم او در شرکت تغییری ایجاد شده باشد. از حیث تلف و عدم امکان استفاده از اموال غیرمادی قبل از انقضای مدت باید همانند اموال مادی بخصوص منافع عمل نمود.

سوم- حرفه ، صنعت و کار

یکی از انواع آورده های غیرنقدی، عبارت از حرفه ، صنعت و کار می باشد. منظور این است که متقاضی ورود به شرکت ممکن است دارای تخصص لازم در خصوص موضوع شرکت در شرف تاسیس باشد یا از تجربه مدیریتی خوبی برخوردار باشد یا از نیروی کار و شایستگی هایی برخوردار باشد که شرکت بعد از تشکیل به آن ها نیاز خواهد داشت.
با توجه به اینکه قانونگذار در قانون تجارت فعلی و لایحه اصلاحی 1347، مراد خود از آورده های غیرنقدی را به طور شفاف بیان ننموده و مصادیق آن را مشخص نکرده است. لذا در میان حقوقدانان این تردید ایجاد شده است که آیا صنعت و تخصص را می توان به عنوان آورده به شرکت آورد ؟
به نظر می رسد صحت آورده هایی از نوع حرفه ، صنعت و کار را می توان از برخی مواد قانونی استباط کرد. اولاَ- ماده 26 قانون تجارت 1311 یکی از افراد و مصادیق آورده های غیرنقدی را امتیازنامه و غیره قرار داده و تصریح کرده است : " سهام غیرنقدی سهامی است که در ازای آن به جای وجه نقد جیز دیگری از قبیل کارخانه و امتیازنامه و غیره داده شود " که کارخانه دلالت بر اموال مادی، امتیازنامه دلالت بر اموال غیرمادی و غیره نیز دلالت بر نوع سومی از آورده ها دارد که از مصادیق آن می تواند کار، حرفه و صنعت باشد.
نکته قابل توجه در مورد آورده هایی از نوع کار، صنعت و تخصص این است که اینگونه آورده ها نیز باید تقویم شوند تا بتوان سهم این دسته از شرکا را از سود و زیان شرکت مشخص کرد.
نکته قابل توجه دیگر این است که هر گاه شریکی که کار یا تخصص خود را به عنوان آورده در اختیار شرکت قرار می دهد در اثر فوت یا بیماری ، شرکت نتواند همه مدت معین شده را از تخصص او بهره ببرد وضعیت شریک چگونه خواهد بود ؟
در پاسخ باید گفت وضعیت همانند اموال غیرمادی و منافع می باشد. بدین معنی که در این صورت وضعیت شریک به نسبتی که شرکت بهره مند گشته تعدیل خواهد شد که این تعدیل هم نسبت به گذشته و هم نسبت به آینده صورت خواهد گرفت. باید اضافه کرد که بعد از انقضای مدت ، کار و تخصص شریک متعلق به خودش می باشد و می تواند از آن به هر نحوی که بخواهد استفاده کند. البته چنانچه شرکت به کار و تخصص او مانند مدیریت او نیاز داشته باشد می تواند برای بهره مندی از آن ، قرارداد کار با ایشان منعقد کند و بابت آن حق الزحمه به ایشان پرداخت نماید و در این صورت شریک مزبور دو رابطه با شرکت خواهد داشت. از یک طرف به اعتبار آورده خود شریک شرکت بوده و به نسبت سهم خود از سود شرکت منتفع خواهد بود و از طرف دیگر قرارداد کاری با شرکت است که می تواند از این بابت حقوق و مزایای خود را دریافت نماید.
از اینکه ما را انتخاب نموده اید ، بسیار متشکریم.

دارایی نقد (Liquid Asset) در حسابداری چیست؟

ارزیابی صورت های مالی یکی از مهم ترین معیار های سنجش وضعیت مالی و سوددهی شرکت هاست. زیرا بررسی این ارزیابی سبب شفاف سازی اطلاعات مالی و شرایط دارایی ها و بدهی های یک شرکت خواهد بود. در این مقاله قصد داریم به بررسی دارایی ها و به ویژه دارایی های نقد بپردازیم.

دارایی چیست؟

به هر منبع کسب درآمدی که شرکت ها یا دولت ها آن را در اختیار دارند و قرار است این منبع در آینده به آن ها سود رساند، دارایی گفته می شود.
دارایی‌ها به‌ منظور افزایش ارزش شرکت یا بهره ‌مندی از منافع حاصل ازعملیات شرکت خریداری می‌شوند.
دارایی های شرکت را می توان به عنوان منابعی که سبب ایجاد جریانات نقدی می شود، به حساب آورد. تفاوتی ندارد که دارایی شرکت یک کارخانه تولید مواد غذایی است یا یک واحد مغازه 20 متری، هر دو این‌ها برای شرکت درآمد نقدی ایجاد خواهند کرد.

دارایی نقد چیست؟

دارایی نقد (Liquid Asset) به تمام دارایی‌هایی گویند که در کوتاه‌ ترین زمان و بدون کمترین تاثیر در قیمت آنها قابل تبدیل به پول نقد می‌باشند.
با دارایی نقدشونده عموما به همان شکل وجه نقد برخورد می‌شود زیرا قیمت این نوع دارایی تقریبا در هر زمانی که در بازار آزاد فروخته می‌شوند، ثابت و پایدار است.
بازار ارز به‌عنوان نقدشونده ترین بازار جهان در نظر گرفته می شود، زیرا تریلیون ها دلار به‌ صورت روزانه در آن مورد معامله قرار می‌گیرد.

ویژگی دارایی نقد شونده چیست؟

برای اینکه یک دارایی نقدشونده باشد، به بازار قدرتمندی با خریداران و فروشندگان کافی نیاز دارد تا بدون تأثیر بر قیمت دارایی، آن دارایی را به فروش برساند.

انواع دارایی ها:

دارایی ها در ترازنامه ها شامل همه اموال و پول نقدی است که شرکت در اختیار دارد.

معمولا دارایی ها در ترازنامه به دو دسته تقسیم می شوند:

دارایی های جاری شامل :

دارایی های جاری در ترازنامه بر اساس نقدینگی نشان داده می شوند. یعنی هرکدام که زودتر به وجه نقد تبدیل شود در اولین سطر از ترازنامه قید خواهد شد.

• وجه نقد: نقد شونده ترین نوع دارایی است که یک شرکت می تواند داشته باشد. این نوع دارایی شامل هرگونه نقدینگی است که بدون درنگ در معامله قابل استفاده باشد از جمله پول نقد، چک، سفارشات پولی و حساب های بانکی.
• حساب های دریافتنی: حساب های دریافتنی یک دارایی است که از فروش کالا یا خدمات بر مبنای اعتبار به شخصی شکل می گیرد. حساب های دریافتنی و فاکتورهای مشتریان که هنوز باید پرداخت شوند تا زمانی که در طول یک سال انتظار پرداخت شوند، به‌عنوان دارایی های جاری در نظر گرفته می‌شوند.
• اسناد دریافتنی: سند یک تعهد کتبی برای پس گرفتن پول است. زمانی که یک شرکت سندی را داشته باشد که توسط شخص یا شرکتی دیگر امضا شده باشد می تواند آن را به عنوان یک سند ثبت کند. برخلاف حساب های دریافتنی، اسناد دریافتنی را می توان یک دارایی بلند مدت با نرخ بهره معین در نظر گرفت.
• سرمایه گذاری های کوتاه مدت: سرمایه‌گذاری‌ که تا تاریخ سررسید آن کمتر از یکسال باقی‌مانده باشد. : سهام، اوراق قرضه و هر اوراق دیگری که برای سرمایه گذاری مورد استفاده قرار می گیرند و به راحتی قابل معامله هستند.
• فهرست موجودی: عبارت است از مواد اولیه، محصولات در حال تولید و محصولات تولید شده و آماده شده برای فروش.
• پیش پرداخت: مبالغ مصرفی برای بیمه یا سایر هزینه ها که باید در عرض یک سال پرداخت شوند.
• ملزومات اداری و مصرفی: دارایی های گوناگونی در شرکت ها وجود دارد که بدون توجه به کم ارزش یا پر ارزش بودن، همه در تولید محصولات دخیل اند. مانند: پیچ و مهره مورد استفاده در فرایند مونتاژ در کارخانه خودروسازی

در کل اگر شرکتی انتظار داشته باشد که اقلامی از دارایی های آن در دوره جاری به وجه نقد تبدیل شود و یا برای پرداخت یک بدهی جاری مورد استفاده قرار گیرد در این صورت می تواند آن اقلام را در دسته دارایی های جاری خود طبقه بندی کند.

اهمیت دارایی های جاری برای شرکت ها چیست؟

اهمیت دارایی های جاری برای هر شرکت و کسب و کاری را می توان در تامین منابع مالی روزانه مورد استفاده آن به صورت پرداخت هزینه های آن دانست. بسته به نوع شرکت، دارایی های جاری آن می تواند از بشکه های نفت خام تا کالاهای تولیدشده و ارز خارجی متغیر باشد. در یک ترازنامه، دارایی های جاری به‌ صورت عادی به خاطر نقد شوندگی بالا یا سهولت تبدیل‌شدن به پول نقد، نمایش داده می‌شوند.
دارایی های غیر جاری شامل :

• اموال مشهود: دارایی های ثابت (تجهیزات و ماشین آلات، ساختمان ها و زمین، مبلمان و وسایل)، منابع طبیعی
• اموال نا مشهود: شامل حق مالکیت، حق اختراع و علائم تجاری

آیا همه حساب ها شرایط قرار گرفتن در موجودی نقد را دارند؟
برخی از حساب ها شرایط این که در موجودی نقد و بانک قرار بگیرند را ندارند مانند:

1- چک های وعده داری که تنها به عنوان مطالبات قابل قبول است، نه وجه نقد.
2- سپرده هایی که نزد کارگزار برای معاملات خاص است. این گونه سپرده ها را نمی توان بدون اجازه شخص کارگزار برداشت کرد.
3- تمبر اوراق بهادار در ردیف ملزومات قرار میگرد، نه وجه نقد.
4- وجوه مسدود شده بانکی
5- وجوه اندوخته شده برای مقاصد خاص

دارایی های غیر نقدی چیست؟

یکی از عناصر لازم برای تشکیل شرکت تجاری ، این است که هر یک از اشخاصی که می خواهند شریک شرکت شوند باید حصه ای را به شرکت بیاورند که از آن به آورده شرکا تعبیر می شود که با تشکیل شرکت این آورده ها تحت عنوان سرمایه مورد استفاده شرکت قرار می گیرد.

به تعبیر دیگر سرمایه شرکت مساوی با مجموع آورده های شرکا می باشد و بر همین اساس نیز میزان مشارکت هر شریک انعکاسی از رابطه و تناسب آورده هر شریک با کل آورده ها یعنی سرمایه شرکت است مانند اینکه شرکتی که با ده میلیون ریال تشکیل شده و یکی از شرکا یک میلیون ریال آورده داشته باشد در واقع میزان مشارکت او در سرمایه شرکت عبارت از 10% یا یک دهم سرمایه شرکت است.
آورده شرکا به شرکت به اعتبار ماهیت آن به دو نوع آورده نقدی و غیرنقدی تقسیم می شود . منظور از آورده نقدی این است که شریک شرکت ، مبلغی وجه نقد در اختیار شرکت قرار می دهد.
ساده ترین نوع آورده ها را آورده نقدی دانسته اند که از دو جهت این سادگی قابل توجیه است. جهت اول این است که هر شرکت تجاری باید به هنگام تشکیل و ثبت خود در اداره ثبت شرکت ها در قالب اساسنامه یا شرکتنامه و اظهارنامه ثبت شرکت ، سرمایه شرکت در حال تاسیس و ثبت را اعلام نماید. در مواردی که آورده همه شرکا آورده نقدی باشد ، تعیین سرمایه مجموع آورده های شرکا می باشد و برای این منظور نیاز به هیچگونه عملیات محاسباتی یا تعیین ارزش ریالی آنگونه که در آورده های غیرنقدی لازم و ضروری است نمی باشد. مانند اینکه شرکت تجاری با سه شریک ایجاد شود که هر کدام از شرکا مبلغ ده میلیون ریال آورده به شرکت بیاورند که در این صورت سرمایه شرکت عبارت از سی میلیون ریال خواهد بود.
در حالی که اگر آورده شرکا غیرنقدی باشد تعیین سرمایه شرکت به این راحتی امکان پذیر نبوده ، بلکه ابتدا باید ارزش ریالی آورده غیرنقدی با توجه به نحوه تقویم آن طبق مقررات قانونی مشخص گردد تا امکان تعیین کل سرمایه شرکت وجود داشته باشد که در مورد تقویم و شیوه های تقویم در آورده های غیرنقدی در ادامه بیشتر اشاره خواهد شد.
جهت دوم این است که یکی از الزامات قانونی در زمان ثبت شرکت های تجاری، تعیین میزان سهم الشرکه هر یک از شرکا از سرمایه شرکت می باشد که در مورد آورده های نقدی این امر به راحتی قابل تعیین می باشد . چنان که در مثال فوق سهم الشرکه هر کدام از شرکا به میزان یک سوم کل سرمایه شرکت است که این امر در واقع میزان مشارکت هر کدام از شرکا در سود حاصله ( در تمام شرکت ها ) و تعهدات شرکا ( در مورد شرکت های شخص ) را نیز مشخص می کند.
با توجه به ارتباط مستقیم بین سرمایه شرکت های تجاری با آورده شرکا و با توجه به نوع آورده شرکا ( نقدی و غیرنقدی ) در مورد سرمایه شرکت سه فرض قابل تصور است :
فرض اول این است که آورده همه شرکا در شرکت از نوع نقدی باشد که رایج ترین و متداول ترین شکل تشکیل شرکت های تجاری نیز این چنین است و تردیدی در صحت آن وجود ندارد.
فرض دوم این است که آورده برخی از شرکا نقدی و برخی غیرنقدی باشد که در این صورت اگرچه سرمایه واقعی شرکت ترکیبی از آورده نقدی و غیرنقدی خواهد بود ولی برای ثبت کردن شرکت باید آورده های غیرنقدی تقویم گردد و ارزش ریالی آن ها مشخص گردد تا بتوان ارزش ریالی کل سرمایه شرکت را مشخص نمود. در مورد فرض دوم نیز تردیدی در صحت این شرکت وجود ندارد و قانونگذار نیز در مواد متعددی از قانون تجارت مانند 96 و 118 و لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347 مانند تبصره ماده 6 و بند 2 ماده 20 به این ترتیب اشاره نموده است.
فرض سوم که قابل بحث و بررسی است این است که یک شرکت تجاری بخواهد فقط با آورده غیرنقدی تشکیل شود. سوال این است که آیا همه سرمایه شرکت تجاری می تواند آورده غیرنقدی باشد ؟
قانونگذار در خصوص مورد نص خاصی ندارد و دیدگاه حقوقدانان نیز در این مورد متفاوت است. در این رابطه ، می توان به بند 2 ماده 20 لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347 اشاره داشت که در آن آمده است " . هرگاه تمام یا قسمتی از سرمایه به صورت غیرنقد باشد . " بنابراین عبارت " تمام " در ماده فوق وجود هرگونه تردید در صحت تشکیل شرکت سهامی خاص با آورده غیرنقدی را منتفی می کند. البته باید توجه داشت که برخلاف شرکت سهامی خاص، در شرکت سهامی عام همه سرمایه شرکت نمی تواند آورده غیرنقدی باشد. زیرا در این شرکت که قسمتی از سرمایه شرکت از طریق فروش سهام به مردم تامین می شود و آن هم از طریق پذیره نویسی محقق می گردد ، پذیره نویسان سهام مزبور ، باید مبلغ اسمی سهام خود را به صورت وجه نقد در حساب بانکی شرکت در شرف تاسیس واریز نمایند و نمی توانند با آوردن آورده غیرنقدی ، به پذیره نویسی اقدام نمایند.
از آنچه بیان شد روشن می شود که هیچ منعی از اینکه همه سرمایه شرکت از آورده های غیرنقدی تشکیل شود وجود ندارد مگر در مورد شرکت سهامی عام .

روش های تقویم آورده های غیرنقدی

همان طور که روشن گردید، آورده غیرنقدی نیازمند تقویم و تعیین ارزش مالی آن با پول رایج کشور می باشند. نکته مهم در مورد تقویم ، روش های تقویم این است که قانونگذار به صراحت به یکی از این روش ها یعنی مراجعه به کارشناس رسمی دادگستری در لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت ( ماده 76 ) تصریح نموده است و روش دیگر از برخی مواد قانون تجارت قابل استفاده است. به طور کلی برای تقویم آورده های غیرنقدی دو روش وجود دارد : تقویم با رجوع به کارشناس و تقویم به وسیله شرکا که اشاره می شود.

تقویم با رجوع به کارشناس رسمی دادگستری

تقویم آورده های غیرنقدی در شرکت های سهامی ( خاص و عام ) به موجب ماده 76 لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 1347 ، باید از طریق دارایی های غیر نقدی چیست؟ کارشناسان رسمی دادگستری انجام گیرد. ماده مزبور مقرر داشته است : " هر گاه یک یا چند نفر از موسسین آورده غیرنقد داشته باشند موسسین باید قبل از اقدام به دعوت مجمع عمومی موسس نظر کتبی کارشناس رسمی وزارت دادگستری را در مورد ارزیابی آورده های غیرنقد جلب و آن را جزو گزارش اقدامات خود در اختیار مجمع عمومی موسس بگذارند . ".
اگرچه ماده 76 اختصاص به شرکت های سهامی عام دارد زیرا در شرکت های سهامی خاص تشکیل مجمع عمومی موسس الزامی نمی باشد ولی نباید لزوم استفاده از کارشناس رسمی را در آورده های غیرنقدی مختص شرکت سهامی عام دانست. زیرا ماده 82 لایحه اصلاحی قانون تجارت به صراحت حکم مذکور در ماده 76 را به شرکت های سهامی خاص نیز تعمیم و تسری داده و مقرر داشته است : " در شرکت های سهامی خاص تشکیل مجمع عمومی موسس الزامی نیست لیکن جلب نظر کارشناس مذکور در ماده 76 این قانون ضروری است و نمی توان آورده های غیرنقد را به مبلغی بیش از ارزیابی کارشناس قبول نمود".
ماده 78 ل. ا. ق. ت نیز مانند ذیل ماده 82 تصریح نموده است که : " مجمع عمومی نمی تواند آورده های غیرنقد را بیش از آنچه که از طرف کارشناس رسمی دادگستری ارزیابی شده است قبول کند ".
در واقع قانونگذار قیمت تعیین شده توسط کارشناس رسمی دادگستری را بالاترین قیمت آورده غیرنقدی در نظر گرفته و به منظور رعایت حقوق اشخاص ثالث و همچنین شرکایی که آورده نقدی آورده اند اجازه نداده است در هیچ یک از شرکت های سهامی عام و خاص، به بیش از قیمت کارشناسی موافقت شود.
در مورد تقویم به وسیله کارشناس رسمی دادگستری نکاتی به شرح ذیل قابل توجه است .
1- قانونگذار استفاده از کارشناس واحد را کافی دانسته است. البته این امر مانع از مراجعه به کارشناسان متعدد نمی باشد. بر همین اساس موسسین شرکت می توانند برای اطمینان بیشتر از ارزیابی کارشناسان به تعداد بیشتری از آنان رجوع نمایند. در اغلب موارد در صورت اختیار کارشناسان متعدد، به صورت عدد فرد مانند 3، 5 ، 7 و . انتخاب می شوند تا در صورت اختلاف نظر ، نظر اکثریت ملاک باشد.
2- قانونگذار دارایی های غیر نقدی چیست؟ در مواد 82 و 78 اجازه قبول آورده های غیرنقدی را به بیشتر از قیمت کارشناسی به مجمع عمومی موسس و موسسین شرکت نداده است. از مفهوم مخالف مواد فوق استفاده می شود که قبول این آورده ها به کمتر از قیمت کارشناسی با منع قانونی مواجه نمی باشد. بنابراین ممکن است مجمع عمومی موسس ( در شرکت سهامی عام ) و موسسین ( در شرکت سهامی خاص ) حاضر نباشند آورده های غیرنقدی را به قیمت کارشناسی قبول نمایند ولی آمادگی قبول آن ها را به قیمتی کمتر از قیمت کارشناسی داشته باشند.
3- در شرکت سهامی عام بعد از تقویم کارشناس، نظریه کارشناس باید به وسیله موسسین شرکت در جلسه مجمع عمومی موسس مطرح شود که در این صورت دارندگان آورده غیرنقد حق رای نداشته و آورده غیرنقدی مورد نظر نیز از حیث حد نصاب جزء سرمایه شرکت منظور نخواهد شد.
4- ضمانت اجرای تخلف از نظریه کتبی کارشناسی در مورد تقویم آورده های غیرنقد در شرکت سهامی چیست ؟ قانونگذار به صراحت در این خصوص بیانی ندارد ولی از ماده 270 ل. ا. ق. ت استفاده می شود که در اینگونه موارد هر ذینفعی می تواند بطلان شرکت را از دادگاه درخواست کند. ماده مزبور مقرر می دارد : " هر گاه مقررات قانونی در مورد تشکیل شرکت سهامی یا عملیات آن یا تصمیماتی که توسط هر یک از ارکان شرکت اتخاذ می گردد رعایت نشود برحسب مورد بنا به درخواست هر ذی نفع بطلان شرکت یا عملیات یا تصمیمات مذکور به حکم دادگاه اعلان خواهد شد لیکن موسسین و مدیران و بازرسان و صاحبان سهام شرکت نمی توانند در مقابل اشخاص ثالث به این بطلان استناد نمایند ".
علاوه بر مورد فوق ، چنانچه حکم بطلان شرکت به استناد ماده فوق از سوی دادگاه صادر شود و همچنین به طور کلی به موجب ماده 23 ل. ا. ق. ت ، موسسین شرکت نسبت به کلیه اعمال و اقداماتی که به منظور تاسیس و به ثبت رسانیدن شرکت انجام می دهند مسئولیت تضامنی دارند.
5- چنان چه در تقویم آورده های غیرنقدی ، تقلب صورت گرفته باشد موجب مسئولیت کیفری کسی است که مرتکب تقلب شده است.
از همراهیتان سپاسگزاریم.
با ما درارتباط باشید .

انواع دارایی در حسابداری چیست

در این مقاله اطلاعات جامعی درباره انواع دارایی در حسابداری ارائه شده است و شما در انتهای این مقاله اطلاعات کافی در مودر دارایی ثابت ، دارایی جاری ، داریی مشهود ، استهلاک پذیر، استهلاک ناپذیر و انواع دارایی در ترازنامه و مفاهیمی در این حوزه بدست خواهید آورد. اگر برای انجام امور مالی و حسابداری به دنبال مرکزی معتبر هستید میتوانید از خدمات تخصصی حسابداری و مالیاتی شرکت حسابداری آریا تهران بهره مند شوید.

تعریف دارایی

در ابتدای این مقاله تصمیم گرفتیم شما را با تعریف دارایی آشنا کنیم تا در انتهای این مقاله بتوانید مفهوم دارایی را متوجه شوید و درک گسترده تری از انواع دارایی پیدا کنید و پاسخ جامعی از دارایی چیست داشته باشید.

بر اساس استاندارد های حسابدارید تعریف دارایی عبار است از:

همه اموال و منابع اقتصادی که در معاملات اقتصادی کسب میشوند و یا به بیان ساده تر در عملیات اقتصادی و مالی یک سری منابع اقتصادی به مالکیت واحد تجاری در میاید که بر دارایی های غیر نقدی چیست؟ حسب فاکتور پول مورد سنجش قرار میگیرند و به آن دارایی گفته میشود.

برای مثال میتوان از پول نقد، موجودی کالا، زمین ، ساختمان، ماشین الات، اسبغاب و اثاثیه اداری و اوراق بهادار نمونه هایی از دارایی در حسابداری هستند.

دارایی به انگلیسی Asset میباشد و در واقع منابعی میباشند که دارای ارزش اقتصادی هستند. در ادامه مقاله شما را با انواع دارایی آشنا میکنیم و تعریف دارایی و بدهی را به زبان ساده به شما توضیح میدهیم.

انواع دارایی در حسابداری

برای اینکه بدانیم انواع دارایی در حسابداری چیست ابتدا لازم است با تعریف دارایی آشنا شویم.

دارایی یا Asset به منابعی اطلاق می شود که دارای ارزش اقتصادی هستند و شرکت یا افراد از آنها منفعت می برند و در آینده می توانند ایجاد درآمد کنند.

دارایی ها در ترازنامه به ثبت می رسند و ستون سمت راست ترازنامه مربوط به دارایی های شرکت و سمت چپ مختص بدهی ها است.

معرفی انواع دارایی در حسابداری

ویژگی دارایی ها در حسابداری

دارایی ها دارای سه ویژگی هستند که به تفکیک به توضیح هر کدام می پردازیم.

منبع، طبق تعریف دارایی، دارایی ها منابعی هستند که در آینده برای شرکت منفعت اقتصادی دارند.

ارزش اقتصادی، دارایی ها ارزش اقتصادی دارند، به عبارتی دیگر دارایی ها قابلیت مبادله شدن دارند و میتوانند خرید و فروش شوند.

مالکیت، دارایی ها مالکیت دارند بدین معنا که می توانند به وجه نقد یا و یا معادل های آن تبدیل شوند.

طبقه بندی انواع دارایی

اکنون می خواهیم انواع دارایی از منظر حسابداری را بررسی کنیم تا انواع دارایی در حسابداری را بشناسید. دارایی ها به طور کلی به سه روش طبقه بندی می شوند :

طبقه بندی براساس سهولت تبدیل آنها به پول

طبقه بندی براساس وجود فیزیکی و ملموس آنها

طبقه بندی براساس روش استفاده یا به عبارتی هدف از فعالیت تجاری آنها

انواع دارایی در حسابداری بر مبنای وجود فیزیکی

دارایی ها بر مبنای وجود فیزیکی به دو دسته ی مشهود (ملموس) و غیر مشهود تقسیم بندی می شوند. در این قسمت انواع دارایی ها را بر مبنای فیزکی طبقه بندی کرده ایم تا به راحتی با ویژگی های خاص هرکدام آشنا شوید.

معرفی انواع دارایی در حسابداری بر مبنای وجود فیزیکی

دارایی مشهود یا Tangible Asset

همانطور که از نام دارایی های مشهود برمی آید دارایی های مشهود دارایی هایی هستند به صورت فیزیکی قابل دیدن یا لمس کردن هستند.

دارایی های مشهود به دو دسته ی جاری و ثابت تقسیم بندی می شوند.

دارایی های ثابت مشهود مانند زمین، ساختمان ها، ماشین آلات و… که به اسم اموال نیز معرفی می شوند. این دارایی ها اغلب تضمین کننده ی بقا و قدرت شرکت را دارند.

بنابراین حفاظت از آنها یکی از اصلی ترین و مهم ترین وظایف بخش حسابداری یک شرکت است.

دارایی جاری مشهود به اقلامی مانند لیست کالاهای موجود اطلاق می شود. همچنین دارایی های ثابت مشهود خود دارای سه نوع هستند که به توضیح و توصیف هر یک می پردازیم.

دارایی استهلاک پذیر

دارایی های استهلاک پذیر دسته ای از دارایی های مشهود هستند که در طی زمان، پس از طی کردن عمر مفید خود دچار استهلاک می شوند و عمر مفید اقتصادی شان به پایان می رسد.

دارایی استهلاک ناپذیر

دارایی های استهلاک ناپذیر دسته ای از دارایی های مشهود هستند که با گذر زمان دچار استهلاک نمی شوند و در اصطلاح دارای عمر نامحدود هستند. مانند زمین

دارایی نقصان پذیر

دارایی های نقصان پذیر دسته ای از Tangible Asset هستند که قابل استخراج هستند و بر اثر استخراج تهی می شوند.

این دارایی ها پس از استخراج تبدیل به به موجودی مواد یا کالا می شوند. مانند معادن، جنگل ها و… . این دسته از دارایی های مشهود در ترازنامه با نام معادن و ذخایر قید می شوند.

طبق این دسته بندی به اهمیت طول عمر مفید اقتصادی، استفاده در روال عادی عملیات و منابع آتی قابل اندازه گیری در دارایی های ثابت مشهود پی می بریم.

دارایی نامشهود یا Intangible Asset

دارایی های نامشهود دارای ماهیت فیزیکی نیستند و قابل لمس نمی باشند.

دارایی های نامشهود در طبقه بندی دارایی های ثابت قرار می گیرند و اگرچه قابل دیدن نیستند اما سود آتی شرکت را تضمین می کنند.

از مثال های دارایی نامشهود می توان به حق ثبت اختراع، حق چاپ ، سرقفلی، برند و نام تجاری و حق رای و روش منحصر به فرد یک شرکت اشاره کرد.

این دارایی ها می توانند در بازه ی زمانی محدود یا به طور نامحدود در اختیار یک شرکت باشند.

اما چیزی که مبرهن است، آنها راه را برای موفقیت و مطرح بودن شرکت هموار می کنند.

انواع دارایی در حسابداری بر اساس نوع کاربرد دارایی

طبق این دسته بندی دارایی ها بر اساس عملیات های تجاری به دو دسته ی دارایی های عملیاتی و دارایی های غیر عملی تقسیم می شوند. در ادامه با ما همراه باشید تا با نوع های مختلف داریی در حسابداری بر اساس نوع کاربرد دارایی بیشتر آشنا شوید.

معرفی انواع دارایی در حسابداری بر اساس نوع کاربرد دارایی

دارایی عملیاتی

دارایی های عملیاتی در معاملات روزانه قابل استفاده هستند. در حقیقت دسته ای از دارایی ها که یک شرکت برای تولید محصولات خود و همچنین ارائه خدمات از آنها بهره می برد، دارایی های عملیاتی هستند.

به طور مثال وجه نقد، موجودی انبار و کارخانه، مانده ی حساب های بانکی، تجهیزات و… شامل این دسته از دارایی ها می شوند.

دارایی غیر عملی

پیش تر اشاره کردیم که دارایی های عملیاتی دارایی هایی هستند که در معاملات روزانه استفاده می شوند.

اما دارایی های غیر عملی در معاملات تجاری روزانه جایی ندارند و نقش خود را در برطرف سازی نیازهای آینده ایفا می کنند.

به طور مثال املاک و مستغلاتی که برای ارزش آنها توسط شرکت خریداری شده اند نمونه ای از دارایی های غیر عملی هستند.

انواع دارایی در حسابداری بر اساس قابلیت تبدیل یا همگرایی

انواع دارایی در حسابداری بر اساس قابلیت همگرایی و نقدشوندگی به دو دسته ی جاری و ثابت تقسیم بندی می شوند که در ادامه به معرفی آن ها می پردازیم.

تعریف انواع دارایی در حسابداری بر اساس قابلیت تبدیل یا همگرایی

انواع دارایی ثابت

دارایی های ثابت دارایی هایی هستند که به آسانی تبدیل به وجه نقد نمی شوند، و برای خرید و فروش آنها باید مراحل و مدت زمانی را طی کرد.

دارایی های ثابت با نام های دیگر مانند دارایی غیرجاری، بلند مدت و دارایی های سخت نیز یاد می شوند.

ارزش دارایی های ثابت به مرور کم شده و به جز زمین، دچار استهلاک می شود.

لیست دارایی ثابت

در دارایی های مشهود به دارایی های ثابت نیز اشاره کردیم و آنها را از نظر استهلاک پذیر بودن، استهلاک ناپذیری و نقصان پذیری مورد بررسی قرار دادیم؛ اکنون از دیدگاه دارایی های ثابت به بررسی آنها می پردازیم.

زمین تنها دارایی استهلاک ناپذیر است.

ساختمان می تواند، انبار، شرکت و یا محل سکونت باشد. از این دارایی برای پوششی جهت نگهداری از ماشین آلات، تجهیزات، محصولات، انجام خدمات و… استفاده می شود. بنابراین تمام فعالیت های شرکت به نوعی وابسته به ساختمان هستند.

ماشین آلات، دستگاه ها یا ابزاری هستند که با نیروی محرکه ی خود به تنهایی یا توسط محرک های دیگر در فعالیت اصلی و خط تولید شرکت دخالت دارند.

این دارایی استفاده ی خدماتی دارد، به طوریکه برای راه اندازی یا تعمیر سایر لوازم و دارایی ها بهره برداری می شوند.

این دارایی از دسته دارایی های غیر مشهود است که به شرکت حق خرید و فروش و استفاده از یک اختراع در مدت زمان معین را می دهد.

علائم تجاری یا برند ها از دارایی های غیر مشهود هستند که نشانه ی یک محصول هستند و می توانند بارِ کیفی داشته باشند.

علائم تجاری یا برند ها از دارایی های غیر مشهود هستند که نشانه ی یک محصول هستند و می توانند بارِ کیفی داشته باشند.

نحوه ثبت انواع دارایی در حسابداری

نحوه ثبت انواع دارایی در حسابداری دارایی ها و بدهی ها در ترازنامه به ثبت می رسند.

دارایی ها در سمت راست ترازنامه و بدهی ها در سمت چپ آن به ثبت می رسند. همچنین برای منظم شدن و دسترسی راحت تر معمولا بخش دارایی خود به طبقه بندی حساب ها مانند حساب های دریافتی، سود حفظ شده و… تفکیک می شود.

همچنین همانطور که میدانید دارایی خود به سه دسته تقسیم می شود و هر کدام از دسته ها شامل دو نوع هستند.

به طور مثال دسته ی وجود فیزیکی به مشهود و غیر مشهود تقسیم می شود.

حال اگر یک شرکت دارایی های غیر مشهود ندارد نیازی به ذکر آنها در ترازنامه ی مالی نیست.

در کنار ترازنامه، شرکت ها صورت حساب های سود و زیان نیز دارند که توضیح آنها در این مقال نمی گنجد.

انواع دارایی در ترازنامه

دارایی های ثابت مشهود در ترازنامه با سر فصل های دارایی های سرمایه ای، دارایی های بلند مدت، دارایی های ثابت یا اموال، ماشین آلات و تجهیزات، عنوان می شوند.

معرفی انواع دارایی در ترازنامه

انواع دارایی جاری

دارایی های ثابت دارایی هایی هستند که می توانند به آسانی تبدیل به وجه نقد شوند. این نوع از دارایی ها به نام دارایی های نقدی نیز یاد می شوند و نسبت به دارایی های ثابت از طول عمر کوتاه تری برخوردار هستند.

لیست دارایی جاری یا Current Asset

در این قسمت به لیست دارایی های جاری اشاره می کنیم:

وجه نقد اسکناس هایی است که یک شرکت در اختیار دارد و توسط آن می تواند نیازهای اساسی خود را تامین و کالا و خدمات خود را عرضه کند.

شبه نقد جایگزین وجه نقد است و به سپرده های غیردیداری و مدت دار اطلاق می شود

این دسته از سپرده ها توسط شرکت برای دارایی های غیر نقدی چیست؟ دارایی های غیر نقدی چیست؟ بهره برداری از سود سپرده ایجاد می شود.

موادی که در انبار شرکت تحت عنوان مواد اولیه، مواد نیمه آماده یا محصول آماده در مدت زمان مشخص نگهداری می شوند.

به اسنادی که مالک آن می تواند آن را خرید و فروش کند، اطلاق می شود.

بدهی هایی که شرکت های دیگر به شرکت دارند، از جمله دارایی های جاری است.

از دیگر دارایی های جاری می توان به طور مختصر به درآمد های حساب شده، قبض های دریافتی، هزینه های پیش پرداخت شده و… نیز دارایی های غیر نقدی چیست؟ اشاره کرد.

اهمیت طبقه بندی دارایی ها

اکنون که طبقه بندی دارایی ها را به طور کامل مورد بررسی قرار دادیم، اهمیت دسته بندی آنها مشخص می شود.

یک طبقه بندی درست نه تنها به نظم شرکت کمک می کند بلکه باعث پیشرفت آن نیز شده و فرصت های تازه ای برای آن ایجاد می کند.

دانستن دارایی های مشهود و نامشهود در یک کسب و کار پر ریسک به ارزیابی مقدار ریسک و توانایی پرداخت آن کمک می کند.

برای دانستن سهم درآمدهای هر دارایی و تعیین درصد سود و درآمد یک شرکت باید با دارایی های عملیاتی و غیرعملی و انواع آن به خوبی آشنا باشیم.

و در نهایت تشخیص و تمییز دارایی های جاری و ثابت از یکدیگر نقش موثری در درک سرمایه در گردش خالص شرکت دارد.

تفاوت دارایی ودارایی خالص

کل دارایی ها از جمع کل بدهی ها و حقوق صاحبان سهام به دست می آید. در حالیکه دارایی خالص به طور کلی با حقوق صاحبان سهام تقریبا یکسان و برابر است؛ و مقدار آن از تفاوت کل بدهی ها از کل دارایی به دست می آید.

کل دارایی = کل بدهی + حقوق صاحبان سهام

دارایی خالص = کل دارایی – کل بدهی

مفهوم دارایی در حقوق

در حقوق، تعریف دارایی با اموال متفاوت است و مفهوم دارایی در حقوق گسترده تر از اموال می باشد.

در نتیجه دارایی جز مثبت اموالی که متعلق به یک شخص یا شرکت است و جز منفی که شامل بدهی ها می شود را پوشش می دهد.

تعریف دارایی و بدهی

اکنون می خواهیم دارایی ها و بدهی ها را بیشتر بشناسیم. پیش از این با تعریف دارایی و انواع دارایی به طور کامل آشنا شدیم و آنها را شرح دادیم و می دانیم که دارایی در حسابداری چیست.

بدهی ها در کنار سرمایه مجموع دارایی یک شرکت را تشکیل می دهد. اما تعریف بدهی چیست؟

بدهی به طور کلی بدهی کلیه مبالغی است که شرکت متعهد شده است در یک مدت زمان مشخص آنها را بازپرداخت کند.

دارایی و بدهی چیست

انواع بدهی

بدهی ها به دو دسته ی جاری یا کوتاه مدت و غیرجاری یا بلند مدت تقسیم می شوند.

بدهی های غیرجاری یا بلند مدت

بدهی های بلند مدت به آن دسته از بدهی ها اطلاق می شود که مهلت و فرآیند پرداخت آن از یک دوره ی مالی طولانی تر است. مانند اسناد یا وام های پرداختنی بلند مدت، کمک های بلاعوض دولت به شکل دارایی بلندمدت

بدهی های جاری یا کوتاه مدت

بدهی های کوتاه مدت بدهی هایی هستند که شرکت موظف به پرداخت آنها در یک سال مالی است.

بدهی های جاری یا کوتاه مدت

بدهی های کوتاه مدت بدهی هایی هستند که شرکت موظف به پرداخت آنها در یک سال مالی است.

انواع بدهی های جاری در حسابداری

که بدهی شرکت به دیگران هستند

به چک و سفته هایی که شرکت به دیگران داده است، اطلاق می شود.

وجهی که در ازای ارائه ی کالا یا خدمات شرکت از دیگران دریافت شده است

این حساب شامل تمام واریزها و برداشت ها توسط شرکا است.

شرکت ها مبلغ بعضی از بدهی های خود را مانند مزایای پایان خدمت یا مالیات بر درآمد را برآورد می کنند که در دسته ی بدهی های جاری قرار می گیرد.

سوالات متداول

همه اموال و منابع اقتصادی که در معاملات اقتصادی کسب میشوند و یا به بیان ساده تر در عملیات اقتصادی و مالی یک سری منابع اقتصادی به مالکیت واحد تجاری در میاید که بر حسب فاکتور پول مورد سنجش قرار میگیرند و به آن دارایی گفته میشود.

در این مقاله انواع دارایی ها را به تفکیک توضیح داده ایم به طور مثال برای انواع دارایی ها میتوان به دارایی های مشهود، نامشهود، استهلاک پذیر و استهلاک ناپذیر و دارایی ثابت و غیره اشاره کرد