دسته بندی روندها

دریافت کنندگان گواهینامه‌ پایه ۳، سال اول مجاز به تردد در جاده‌های برون‌شهری و تردد در شب نیستند.

راهنمای سرمایه‌گذاری و مراحل احداث نیروگاه خورشیدی

با توجه به سودآوری قابل توجه سرمایه‌گذاری احداث نیروگاه‌های خورشیدی، در سالهای اخیر متقاضیان بسیاری در این مسیر دسته بندی روندها قدم نهاده و نیروگاه خورشیدی با مقیاس کوچک احداث کرده و از درآمد مناسبی بهره برده‌اند. همواره متقاضیان زیادی در نحوه ثبت درخواست و اخذ مجوز احداث این نیروگاه های سوالاتی مطرح کرده اند که برآن شدیم در این مقاله تمامی مراحل اخذ مجوز احداث نیروگاه از زمان ثبت درخواست تا انعقاد قرارداد و اتصال به شبکه را ارائه کنیم.

چه نیروگاهی نیروگاه خورشیدی خانگی محسوب می‌شود؟

در یک تعریف کلی، نیروگاه‌های خورشیدی به دو دسته خانگی و مقیاس بزرگ (مگاواتی) تقسیم می‌شوند. ظرفیت نیروگاه‌های خورشیدی خانگی حداکثر به 200 کیلووات محدود شده و در صورت نیاز متقاضی به احداث نیروگاه با ظرفیت بیشتر از 200 کیلووات، شرایط احداث شامل دسته نیروگاه‌های خورشیدی مگاواتی خواهد شد. هرچند که برای نیروگاه‌های خورشیدی مگاواتی ظرفیت حداقلی وجود نداشته و این نیروگاه‌ها میتوانند از ظرفیت 1 کیلووات الی 25 مگاوات احداث شوند. برای اطلاع از تفاوت‌های نیروگاه‌های خورشیدی خانگی و مگاواتی این مقاله را مطالعه فرمایید.

برای احداث یک نیروگاه خورشیدی خانگی، دارا بودن انشعاب برق به میزان 1/2 ظرفیت نیروگاه الزامی می‌باشد. به طور مثال برای احداث یک نیروگاه دسته بندی روندها خورشیدی خانگی 10 کیلووات به انشعاب برق با حداقل ظرفیت 5 کیلووات (معادل یک انشعاب برق تکفاز 25 آمپر) نیاز می‌باشد. حداکثر ظرفیت احداث این نیروگاه ها 200 کیلووات بوده و به فرض دارا بودن انشعاب برق بیشتر از 100 کیلووات، حداکثر ظرفیت نیروگاه تا همان میزان 200 کیلووات محدود خواهد شد. برای اطلاع از شرایط، میزان انشعاب مورد نیاز و درآمدها و هزینه‌های نیروگاه های خورشیدی خانگی این مقاله را مطالعه فرمایید.

انواع گزارش نویسی را بشناسید

گزارش نویسی از آن دسته مهارت‌هایی است که همه ما باید یاد بگیریم. چرا که حداقل یکبار از ما در دانشگاه یا محیط کار می‌خواهند که گزارش بنویسیم. برای مثال گزارش پیشرفت یک پروژه برای کارفرما یا پیمانکار یا گزارش مراحل تحقیق و یا بازدید علمی.

در اکثر مواقع افراد یا گزارش نویسی را با مقاله نویسی اشتباه می‌گیرند یا اصلا بیخیال نوشتن گزارش می‌شوند و آن را کاری بیهوده و تشریفاتی می‌دانند. اما گزارش نوشتن و مستند سازی اگر اصولی و با دقت انجام شود پشتوانه‌ای محکم برای تحقیقات و نتایج است. علاوه بر آن اگر بدانیم که چگونه گزارش بنویسیم و با ساختار آن آشنا شویم دیگر گزارش نوشتن کار سخت و پیچیده‌ای بنظر نمی‌آید.

در این میان ممکن است در ابتدای شروع به گزارش نویسی سوالاتی درباره ساختار کلی گزارش یا انواع مختلف گزارش نویسی داشته باشید. در ادامه این مطلب همراه ما باشید تا با سیر تا پیاز گزارش نویسی آشنا شوید.

گزارش چیست؟

گزارش یک سند یا نوشته دقیق و واضح است که برای فرد یا افرادی در خصوص موضوع مشخصی تهیه می‌شود. گزارش می‌تواند شامل مشاهدات یا نتایج تحقیقات یا بررسی اطلاعات و داده‌ها باشد. همچنین گزارش می‌تواند در خصوص پیشرفت و مراحل یک پروژه نوشته شود. متن گزارش باید دقیق و واضح باشد. علاوه بر آن باید از ساختار درستی پیروی کند تا برای خواننده قابل فهم باشد. بطور کلی گزارش نویسی به دو دسته تقسیم می‌شود:دسته بندی روندها

1. گزارش شخصی و غیر رسمی
2. گزارش اداری و رسمی

گزارش شخصی و غیر رسمی

تهیه این نوع گزارش جنبه خصوصی دارد و برای فرد یا سازمان خاصی نیست. به همین دلیل قید و شرط خاصی وجود ندارد. نویسنده گزارش می‌تواند تجربه‌ها و برداشت‌های خود را همراه با قضاوت شخصی یادداشت کند. اگر چند نفر از یک واقعه گزارشی غیر رسمی ارائه کنند قطعا نتایج با هم متفاوت است. چرا که هرکدام از زاویه‌ای جداگانه به موضوع نگاه کرده‌اند و دیدگاه خود را نوشته‌اند.

گزارش اداری و رسمی

نحوه نگارش گزارش اداری و رسمی چیزی است که در این مقاله ما بیشتر به آن خواهیم پرداخت. گزارش رسمی یا اداری به درخواست یک فرد یا سازمان انجام می‌شود و مربوط به مسائل اداری، بازرگانی، علمی و صنعتی است. بعضی از مواردی که در خصوص آن‌ها گزارش رسمی نوشته می‌شوند عبارتند از:

1. نحوه کار تکی یا گروهی کارکنان یک مجموعه
2. میزان پیشرفت یا عدم پیشرفت کار
3. رسیدگی به درآمد و هزینه‌ها
4. بررسی علل اختلاف یا سو رفتار یک یا گروهی از کارکنان
5. برآورد میزان خسارت و راه جلوگیری از آن
6. بازدیدهای علمی، گشایش ورزشگاه یا بیمارستان و غیره

سبک‌های مختلف گزارش نویسی کدامند؟

برای تهیه گزارش از موقعیت‌های مختلف لازم است با انواع گزارش آشنا شوید و کاربرد هر کدام را بدانید.

گزارش فعالیت

یکی از رایج‌ترین نوع گزارش‌ها، گزارش فعالیت است که بصورت روزانه، هفتگی، ماهانه یا سالیانه تنظیم می‌شود. ممکن است این گزارش را برای نظم شخصی در برنامه‌های خودتان تنظیم کنید یا برای مدیر یا کارفرما بنویسید.

مراحل گرفتن گواهینامه رانندگی 1401

بسیاری از نوجوانان و جوانان تا رسیدن سن ۱۸ سالگی روز شماری می‌کنند که رانندگی کردن با اتومبیل، را تجربه کنند. البته می توان گفت رانندگی جزکارهایی است که تقریبا هر کسی دوست دارد حداقل یکبار تجربه‌اش را داشته باشد.

یکی از مهم‌ترین شروط رانندگی در ایران براساس قانون راهنمایی و رانندگی داشتن سن 18 سال تمام است. زیرا بعد از آن می‌توان برای گرفتن گواهینامه رانندگی اقدام کرد. اما مراحل گرفتن گواهینامه، بدین صورت است که فرد باید چند هفته‌ای تحت آموزش قرار گیرد.

دریافت گواهینامه هزینه‌هایی هم دارد که باید فرد متقاضی پرداخت کند و مدارکی هم باید ارائه نماید .پس اگر فردی قصد دارد دست به فرمان شود و رانندگی یاد بگیرد باید حداقل پس اندازی برای این موضوع داشته باشد. مراحل گرفتن گواهینامه رانندگی به شرح زیر است.

1- چه نوع گواهینامه‌ای مورد نیاز شما است؟

فرض بر این است که فرد می‌خواهد گواهینامه رانندگی با خودرو سواری سبک‌ بگیرد. این نوع ازگواهینامه در سال‌های گذشته گواهینامه پایه 2 نام داشت.

بسیاری از افراد هنوز هم گواهینامه خودرو سواری را به همین نام میشناسند. اما در سال های اخیر این نام گذاری تغییر کرده است و گواهینامه پایه 3 نامیده شده است.

دسته بندی گواهینامه‌ها و نامگذاری هر نوع آن باعث شد که شیوه های جدیدتری به منظور ساماندهی در دستور کار پلیس راهور قرار بگیرد.

بر این اساس، نظام جدید صدور گواهینامه تغییر یافت و تعداد گواهینامه‌ها از ۶ نوع به 3 نوع کاهش یافت و به نام های پایه ۱، پایه ۲ و پایه ۳ تبدیل شدند و مدت اعتبار گواهینامه‌ تا سن ۶۵ سال ۱۰ سال، از سن ۶۵ تا ۷۵ سال به مدت 5 سال اعتبار و از سن ۷۰ سال به مدت 2 سال دارای اعتبار است.

در این شیوه گواهینامه «ب۱» قدیم معادل همان پایه ۳، گواهینامه «ب۲» قدیم معادل پایه ۲ و گواهینامه‌های «پ۱» و گروه «ت» هر دو معادل پایه یکم در نام گذاری جدید است که در موقع تعویض گواهینامه، معادل‌ آن تحویل داده می‌شود. با این حساب برای رانندگی با خودروهای سواری سبک گواهینامه پایه 3 مناسب است.

2- حضور حتمی در آموزشگاه و ارائه مدارک الزامی

تنها به آموزشگاه‌های مخصوص رانندگی برای گرفتن گواهینامه رانندگی خودروهای سواری‌ یا گواهینامه پایه 3 باید مراجعه شود. خدمات این آموزشگاه‌ها چندان تفاوت زیادی با هم ندارد.

مثلا هزینه‌ها در تمام آنها یکسان است، پس انتخاب نزدیک ترین آموزشگاه به محل زندگی یا کار بهترین پیشنهاد است. خاطر نشان می شود که مدت زمان آموزش تقریبا 3 هفته است. و لازم است قبل از مراجعه به آموزشگاه مدارک خواسته شده آماده باشد و در اختیار آموزشگاه قرار گیرد.

3- هزینه‌ها

سالانه هزینه های مربوط به آموزش افزایش می یابد از این رو افرادی که از سال های قبل اقدام به دریافت گواهینامه کردند، حتما از بالا رفتن هزینه‌های دریافت گواهینامه ها باخبر هستند.

پیشنهاد این است اگر واقعا قصد استفاده و رانندگی ندارید و قرار است که گواهینامه فقط به‌عنوان یک مدرک در کیف‌تان قرار گیرد، از این کار منصرف شوید و در زمان دیگری اقدام کنید.

در هر حال هزینه‌ به 2 بخش تقسیم می شود که شامل اول، هزینه‌های مربوط به آموزشگاه رانندگی و دوم هزینه‌هایی که باید به ‌حساب نهادهای دولتی واریز گردد. همه این توضیحات درآموزشگاه در اختیار داوطلبان قرار می گیرد.

4- شرکت در کلاس‌های ت‍ئوری و معاینه سلامت

برخورداری از سلامت جسمانی به این منظور که دید چشم‌ها نباید مشکلی داشته باشد، برای تایید همین هم در این مرحله یک پزشک معتمد نیروی انتظامی معرفی می‌شود تا معاینات لازم انجام گردد.

در مرحله بعد چک شدن گروه خونی با انجام یک آزمایش باید انجام شود و در نهایت برگه جواب آزمایشگاه به آموزشگاه تحویل داده شود. سپس می توان در کلاس‌‌های آموزشی تئوری که شامل 8 جلسه 2 ساعته می باشد شرکت کرد.

این کلاس شامل 6 جلسه کلاس آشنایی با قوانین راهنمایی و رانندگی و 2 جلسه آموزش فنی خودرو می باشد. حضور در این کلاس‌ها الزامی است.

در صورت غیبت، داوطلب حتما باید در کلاس‌های جایگزین شرکت کند. در انتها هم یک آزمون اولیه توسط آموزشگاه گرفته خواهد شد. قبولی در این آزمون شرط حضور در دوره‌های آموزشی عملی یا همان رانندگی با خودروهای آموزشی است.

معمولا آزمون آیین‌نامه رانندگی هفته‌ای یک‌بار برگزار می‌شود. در صورت قبول نشدن بعد از گذشت یک هفته مجددا می‌توان در آزمون شرکت کرد.

5- آموزش رانندگی در معابر شهر

افرادی که برای نخستین بار پشت فرمان یک خودرو قرار می‌گیرند دچار هیجان خواهند شد و این در صورتی است که فرد هیچ گونه سابقه ای در رانندگی نداشته باشد.

کنترل این هیجانات بسیار مهم است. این مرحله از آموزش باید در 10 تا 12 جلسه بصورت عملی برگزار گردد. انتخاب ساعت‌های آموزش رانندگی در بسیاری از آموزشگاه ها توافقی است، یعنی آموزشگاه وضعیت وقت‌های آزاد افراد را درنظر می‌گیرد و البته افراد هم باید در تعیین ساعت آموزش کمی انعطاف داشته باشند.

یکی از موارد تخلف عدم شرکت در کلاس آموزشی حضوری و تایید کارت یا کارنامه به شکل صوری توسط مربی و مهر کردن آن می باشد. اگر این اتفاق توسط اداره راهنمایی و رانندگی محرز گردد، در اینصورت هم کارت مربیگری مربی باطل و هم آموزشگاه‌ پلمب خواهد شد.

بنابراین حضور مربی و داوطلب در طول تمام جلسات آموزش رانندگی الزامی است. نکته بعد هم این است که در طول کلاس‌های رانندگی، به هیچ عنوان فردی با خودرویی غیراز خودروهای مخصوص آموزشگاه، حق تمرین ندارد.

6- شرکت در آزمون‌های رانندگی چگونه است؟

معمولا آموزشگاه‌ رانندگی، پس از پایان جلسات آموزش عملی، یک آزمون داخلی توسط مربی برگزار می کند. تا در صورت نیاز کلاس آموزشی گذاشته شود.

در مرحله بعد که آزمون نهایی توسط یک افسر راهنمایی و رانندگی گرفته خواهد شد باید حضور داشت. اما قبل از آزمون عملی باید داوطلبان در آزمون نهایی تئوری حضور یابند.

قبولی در این آزمون شرط حضور افراد در آزمون عملی است. معمولا باید 15 دقیقه تست رانندگی و مهارت‌ در این زمینه توسط افسر راهنمایی و رانندگی بررسی گردد.

اگر مورد قبول مورد تایید واقع شد که هیچ، اما درصورت مردودی باید مجددا تقریبا 10 ساعت یا همان 5 جلسه دوره آموزش تعیین گردد. که نیازمند هزینه خواهد بود.

ممکن است بین آزمون‌ها هم وقفه ایجاد گردد.توجه به این نکته که معاینات پزشکی تا 6 ماه، قبولی آیین‌نامه‌ تا 2 سال و قبولی مهارت رانندگی‌ فقط یک سال اعتبار دارد ضروری است. در غیر اینصورت باید مراحل دوباره طی شود.

گواهینامه هوشمند چیست؟ نکته‌های طلایی که باید حتما بدانید

گواهینامه‌ای که برای داوطلبان صادر می‌شود یک گواهینامه هوشمند است. در این نوع از گواهینامه‌ها، نوع وسیله رانندگی مشخص و همچنین دسته بندی روندها علاوه بر مشخصات فردی، محدودیت‌های جسمی، گروه خونی فرد و بیماری‌های خاص در چیپ الکترونیکی قرار گرفته است.

چیپ‌های هوشمند این گواهینامه ها تمامی مشخصات فردی راننده مانند نوع گروه خونی، بیماری‌ خاص، تخلفات و نمرات منفی راننده را ثبت می کند. یعنی راننده تمام سوابق خود را در گواهینامه همراه دارد و افسران راهنمایی و رانندگی با کنترل گواهینامه تمام این اطلاعات را می توانند بررسی کنند.

دریافت کنندگان گواهینامه‌ پایه ۳، سال اول مجاز به تردد در جاده‌های برون‌شهری و تردد در شب نیستند.

همچنین برای دریافت گواهینامه پایه ۲ باید ۲ سال از زمان صدور گواهینامه پایه ۳ متقاضی گذشته باشد. این نوع از گواهینامه برای حداکثر بار ۶ تن و جابه‌جایی ۲۶ سرنشین مناسب و صادر می‌شود.

همچنین گواهینامه‌ پایه 1 برای حمل بار بیش از ۶ تن و یا جابه‌جایی افراد بیش از ۲۶ نفر و خودروهای سنگین مناسب می باشد. شرط سنی متقاضیان دریافت گواهینامه پایه یک باید حداقل ۲۵ سال است. همچنین ۲ سال از زمان صدور گواهینامه پایه ۲ آنها سپری شده باشد.

مراحل تولید کاشی و سرامیک در کارخانه ها چگونه است؟

از زمان های قدیم سرامیک به محصولی گفته می شد با استفاده از دوغاب آب و خاک که در یک محیط گرم و خشک قرار می گرفت و توسط حرارت آتش سخت میشد. اما تعریفی که امروزه برای سرامیک به کار می رود عبارت است از اشیاء جامدی مواد تشکیل دهنده آن، مواد معدنی غیر فلزی است و بوسیله حرارت سخت می شود.
خب، تا اینجای کار به طور کلی با روند ساخته شدن سرامیک آشنا شدید. در ادامه قصد داریم که بیشتر در مورد جزئیات تولید کاشی و سرامیک در کارخانه ها صحبت کنیم.

از نظر ساخت چند نوع سرامیک داریم؟

سرامیک ها به طور کلی به چهار دسته زیر تقسیم می شوند:

• فرآورده های سرامیکی ویژه و تکنیکی (مانند سرامیک ها و کاشی های ضد اسید)
• سرامیک های دیر گداز
• فرآورده های سرامیکی زمخت
• فرآورده های سرامیکی ظریف

فراورده های سرامیکی که در این میان بیشترین استفاده را دارند، خود در دسته بندی های زیر تقسیم می شوند.

• ظروف خانگی سرامیکی
• سرامیک های بهداشتی ساختمانی
• کاشی ها
• عایق های الکتریکی و مقره ها

دستگاه های مورد استفاده برای تولید سرامیک و کاشی

در کارخانه های کاشی و سرامیک برای تولید محصولات خود از ابزارآلات پیشرفته مربوط به هر مرحله استفاده می کنند؛ این دستگاه ها به ترتیب استفاده در مراحل ساخت سرامیک عبارتند از:

"سنگ شکن، باکسفیدر، بالمیلدوغاب و لعاب، اسپری درایر، دستگاه پرس، کوره های رولری و تونلی، خط لعاب و دکور زنی، دستگاه های مربوط به بسته بندی و درجه بندی"

در ادامه مراحل تولید کاشی و سرامیک را برای شما توضیح می دهیم و شما را با این روند آشنا می کنیم.

مراحل تولید سرامیک و کاشی در کارخانه ها

مرحله اول: آماده کردن مواد اولیه مورد نیاز برای ساخت کاشی و سرامیک

بدنه کاشی ها معمولا از خاک های مختلف که در شرایط مختلف و از معادن مختلف برداشت می شود. این کاشی و سرامیک ها خود بر اساس کاربرد و نقشی که دارند، از مواد اولیه متفاوتی ساخته می شوند که عبارتند از: مواد اولیه پلاستیک، پر کننده یا فیلر ها و کمک ذوب ها یا گداز آور ها.

منظور از موارد اولیه پلاستیک همان خاصیت پلاستیسیته خاک رس است که به صورت زیر تعریف می شود:
خاصیت پلاستیسیته خاصیتی است که به وسیله آن یک جسم می تواند در اثر فشار و ضربه حالت ارتجاعی داشته باشد و بدون شکستن، تغییر شکل دهد و بعد از دسته بندی روندها رفع فشار یا ضربه دوباره به حالت اول خود باز گردد. یکی از ویژگی های خاک رس داشتن پلاستیسیته است.

پر کننده ها یا فیلر ها به مواد غیر پلاستیک گفته می شود که دارای دما ذوب بالا و مقاومت شیمیایی بالایی می باشند و وظیفه آن ها این است که از تغییر شکل بدنه در زمان پخت و حرارت دهی جلوگیری کنند. همچنین این موارد کمک می کنند که لعاب با کیفیت بهتری با خود سرامیک پیوند برقرار کند.

گداز آور ها موادی هستند که به دلیل کاهش نقطه ذوب بدنه یا هم لعاب، مصرف بالایی در سرامیک و کاشی سازی دارند. این مواد در زمان حرارت دادن ذوب می شوند و وقتی در حال سرد شدن هستند به حالت شیشه در می آیند. مهمترین گداز آور های بدنه که برای کاشی و سرامیک مورد استفاده قرار می گیرد و مهم ترین گداز آور ها عبارتند از: اکسید های پتاسیم، سدیم، کلسیم و منیزیم که برای تامین آن ها باید از فلدسپات های سدیک، کلسیک و پتاسیک استفاده کرد.

قسمت بعدی که در مرحله اول قرار می گیرد آماده سازی این مواد اولیه است که روند این کار ها به نوع مواد و اندازه آن ها بستگی دارد که در ادامه به صورت مختصر توضیح می دهیم:

• قدم اول آماده سازی خرد سازی مواد سخت و دانه درشت است که به وسیله یک سری سنگ شکن ها را به مواد ریز تری تبدیل می کنند.
• مرحله بعد آسیاب کردن است که برای این کار از آسیاب های گلوله استفاده می شود.
• در آسیاب علاوه بر مواد اولیه، کمی روان ساز مانند سیلیکات سدیم اضافه می کنند و این موضوع باعث می شود که کم کم در زمان آسیب کاری ملات نهایی تبدیل به یک دوغاب روان گردد.

نکته ای که در این میان باید در نظر داشته باشید این است که در هر مرحله باید نظارت ها طبق استاندارد هایی انجام شود.

مرحله دوم: آماده سازی پودر

برای آماده ساختن پودر از دوغاب، باید از اسپری درایر یا همان خشک کن های افشان استفاده کرد. دوغابی که در آسیاب ها درست شده است در مخازن دوغاب ریخته می شود که این موضوع باعث یکدست شدن آن می شود، سپس پمپ هایی با فشار بالا دوغاب را به یک محفظه استوانه ای که اسپری درایر نام دارد می رسانند و آن دوغاب را در هوا اسپری می کنند، دوغاب در این محل با هوای گرم و خرارت برخورد می کند و در پایان پودری نرم روی نوار نقاله زیر این استوانه ریخته می شود. کیفیت این پودر به عواملی مانند: " نوع نازل‌های پاشنده و تعداد و انداز سوراخ و آرایش آنها، نوع اسپری درایر، کیفیت پمپاژ و فشار پمپ، رطوبت دسته بندی روندها پودر و دانه بندی پودر، ابعاد محفظه، کیفیت دوغاب و فرمول بدنه و خصوصاً پلاستیسیته آنها و دانسیته و وسیکوزیته و دانه بندی دوغاب، حرارت داخل محفظه، فشار داخل محفظه و میزان رطوبت محفظه، ثبات فشار گاز، ماندگاری پودر، استحکام پودر و هموژن بودن رطوبت آنها، جنس نازل‌ها و سایر اجزاء نازل" بستگی دارد.

مرحله سوم: شکل دهی یا پرس کردن پودر

این روش به این صورت است که مخلوط مواد اولیه که به صورت پودری با دانه بندی مناسب در آمده در حفره های قالب و تحت فشار قرار می گیرد و به این صورت شکل قالب را به خود می گیرد. در این شرایط رطوبت موجود در پودر باید حدود 5 درصد باشد. امروزه در صنایع تولید کاشی، پرس‌ های بسیار مدرن و با توانمندی‌ های بالا وجود دارد که حتی می ‌توانند طرح را در مرحله پرس کردن اعمال نمایند.

مرحله چهارم: خشک کردن سرامیک و کاشی

در زمان هایی قدیم خشک کردن در تونل ها طولانی انجام میشد و این کار تا چند روز طول می کشید، این در حالی ست که اگر شما از دستگاه های خشک کن مدرن استفاده کنید می توانید بعد از حدود 20 دقیقه سرامیک های خود را خشک کنید. همچنین خشک شدن به روش قدیمی باعث بروز مشکلاتی مانند ترک خوردگی و جای گذاشتن سرامیک ها و کاشی ها روی هم میشد که این موضوع حتی بعد از لعاب کاری جلوه کار را از بین می برد. البته این مشکلات با استفاده از دستگاه ها جدید حل شده است

مرحله پنجم: انجام لعاب کاری و اصلاحات ظاهری

در کاشی های تک پخت مانند نمونه کاشی دیواری منوپروزا، کاشی های کف و پرسلان لعاب دارد بعد از خشک کاری کاشی، وارد مسیر آبی می شوند و سپس لعاب کاری آستری که به آن آنگوب نیز می گویند روی آنها اعمال می شود و سپس لعاب کاری توسط دستگاه های دیگر انجام شده و طرح های مورد نظر روی کاشی و سرامیک انجام می شود. البته گفتنی است که هر رنگ از چاپ باید توسط دستگاه مجزایی انجام شود که البته این موضوع به مواردی مانند طول خط تولید، خشک شدن کاشی و سرامیک ها بعد از هر مرحله از لعاب کاری بستگی دارد. ماشین آلات جدید که برای لعاب کاری مورد استفاده قرار می گیرند به این صورت می باشند که می توانند چاپ های بیشتری روی کاشی اعمال کنند. مراحل لعاب کاری به صورت زیر می باشد:

• ابتدا مواد اولیه را انتخاب می کنند.
• سپس طبق فرمولی که برای تهیه لعاب وجود دارد ترکیبات آن را با هم مخلوط می کنند.
• در زمان سایش و آسیاب کردن میزان دانسیته را برای دوغاب در نظر می گیرند.
• ماده مورد استفاده برای لعاب را از الک رد می کنند تا دانه های یک دستی پیدا کند.
• برای ماندگاری بیشتر لعاب آن را هواگیری می کنند.

مرحله ششم: پخت سرامیک و کاشی مورد استفاده

بعد از این که لعاب کاری انجام شد، نوبت به پخت کاشی و سرامیک می رسد. اساس پخت کاشی منحنی زمان-دما است که به آن منحنی پخت کاشی نیز می گویند و این منحنی برای محصولات مختلف و کاشی هایی با استفاده های مختلف متفاوت است و این منحنی با توجه به دما ها و تنظیمات ترموکوپل موجود در دیواره ها یا سقف کوره در نظر گرفته می شود. بازده و راندمان پخت کاشی به به انرژی گرمایی بستگی دارد که توسط محصولاتی که در کوره قرار گرفته اند جذب می شود.
در صورتی که در این مرحله توجه کافی به موضوع پخت نشود و اصول لازم برای انجام این کار رعایت نشود ممکن است که به مشکلاتی مانند مواردی که در ادامه برای شما بیان می کنیم بر بخورید:

• استحکام کم و ترد و شکننده بودن
• شفافیت و موارد مربوط به درخشندگی سطح بیشتر در مورد لعاب‌ های تراس و اپک
• تغیر طیف چاپ و زمینه
• گونیا نبودن و اختلاف سایز
• کثیف بودن سطح لعاب
• وجود نقاط سیاه روی لعاب
• ترک‌ های مویی لعاب ترک ‌های مکانیکی و شکستگی و گوشه پریدگی
• دفرمگی تابدار شدن کاشی‌ ها و سایر موارد مربوط به مسطح بودن

مرحله هفتم: پولیش کاری

این مرحله فقط برای کاشی های گرانیتی بدون لعاب انجام می شود، کاشی های گرانیتی به دسته ای از کاشی ها گفته می شود که قدرت جذب آب آنها کمتر از نیم درصد باشد. زمانی که پولیش کاری انجام می شود روزنه هایی که احتمالا روی سطح وجود دارد. این روزنه ها به علاه بر این که باعث کاهش عمر کاشی و سرامیک و نفوظ آب در آن می شود.

بازیافت پلاستیک: آشنایی با انواع بازیافت پلاستیک و مراحل آن

بازیافت پلاستیک دسته بندی روندها همانند بازیافت دیگر مواد مانند کاغذ نیست و باید انواع پلاستیک ها را به صورت جداگانه بازیافت کرد. در فرایند بازیافت مواد پلاستیكی، نوع ماده ای که باید بازیافت شود اهمیت فراوانی دارد. بدین ترتیب كه هر نوع پلاستیک جدا از انواع دیگر بازیافت شود، در غیر این صورت فرایند بازیافت با اشكال روبه رو خواهد شد.

بازیافت پلاستیک، با هدف تولید گرانول از مواد بازیافتی و ایجاد ارزش افزوده با تولید محصولات پلاستیکی مختلف انجام می شود. معمولا، اکثر پلاستیک‌ها قابلیت بازیافت دارند، به جز تعداد کمی از پلاستیک ها که با عنوان ترموست شناخته می‌شوند.

پلی اتیلن ها با هم، پلی پروپیلن ها با هم و پلی آمیدها با هم بازیافت می شوند، چرا كه هنگام فرایند بازیافت مواد پلاستیكی را خرد سپس ذوب كرده و مجدداً مورد استفاده قرار می‌دهند دسته بندی روندها بنابراین اگر تركیبی از مواد پلاستیكی مختلف نظیر ظروف یك بار مصرف با انواع مختلف خرد و سپس ذوب شوند، با توجه به متفاوت بودن نقطه ذوب تركیب ناهمگونی ایجاد می شود.
مسئله بعدی نداشتن رنگ در مواد پلاستیكی است كه اهمیت بسزایی در فرایند بازیافت دارد. به دلیل اینكه پلیمرهای رنگی دارای رنگ یكنواختی نیستند پس از بازیافت رنگ تیره پیدا می كنند در نتیجه كارخانه‌های سازنده برای به دست آوردن یک رنگ ثابت از مستربچ استفاده كرده سپس مواد پلیمری مذاب را به صورت فیلم درآورده و به كیسه پلاستیكی تبدیل می‌كنند، كه ما از آنها به صورت كیسه‌های زباله مشكی استفاده می‌كنیم.

مراحل کلی بازیافت پلاستیک

به‌طور کلی ۳ روش برای بازیافت پلاستیک وجود دارد:

• بازیافت مکانیکی
• بازیافت شیمیایی
• بازیافت انرژی

در ایران و این مطلب مراحل بازیافت پلاستیک شرح داده شده است و دیگر مراحل به ندرت در ایران انجام می‌پذیرد و مقرون به صرفه نیست.

روند بازیافت پلاستیک

مراحل بازیافت زیر برای عموم پلاستیک‌ها صادق است ولی استثناعاتی هم وجود دارد مانند سبد که میتوان آنها را آسیاب نمود و پس از آسیاب بسته بندی و به مرحله گرانول سازی و حتی جهت تولید مجدد سبد ارسال کرد و یا پلاستیک‌هایی که از خط تولید کارخانه ها می‌آید و تمیز است با پلاستیکهایی که از سطح شهر جمع‌آوری می‌شود متفاوت است. در زیر یک فرآیند کامل را شرح دادیم.

1. قرار دادن ضایعات بر روی تسمه نقاله
2. جداسازی بر اساس جنس پلاستیک
3. جداسازی بر اساس رنگ
4. جداسازی مواد دیگر ( فلز، چوب، شیشه و. )
5. شستشوی اولیه (پیش شستشو)
6. خورد کردن و آسیاب نمودن
7. شستشو با آب سرد
8. جداسازی در آب سرد بر اساس دانسیته
9. شستشوی سایشی جهت از بین بردن اثر چسب و یا ذراتی که به سختی بر روی پلاستیک‌ها چسبیده است
10. شستشو با آب گرم: این مرحله از شستشو برای همه مواد پلاستکی لازم نیست و برای برخی الزامی است به عنوان مثال جهت بازیافت PET حتما باید با آبگرم شستشو انجام پذیرد و برای موادی که چرب است نیز باید انجام پذیرد.
11. آبگیری
12. خشک کردن
13. جداسازی لیبل ( این مرحله در برخی از خطها در ابتدای خط است )
14. کندر (جهت نایلونها و مواد پلاستیکی سبک)
15. تولید گرانول ( این مرحله توسط اکسترودر انجام میپذیرد)

بازيافت پلاستيک اگرچه کار آسانی است اما ابتدا بايد دانست كه چه نوع پلاستيكی قابل بازيافت است. پلاستيک ها فرمول های مختلفي دارند و بايد قبل از بازيافت برای توليد محصولات جديد منظم شوند.

پلاستيك های مخلوط می توانند بازيافت شوند اما به ارزشمندی پلاستيک های مرتب شده نيستند زيرا خواص فيزيكی پلاستيک های بازيافت شده ممكن است متفاوت باشد. در واقع علت عدم امكان اصولی بازيافت پلاستيک ها تنوع آنها است.

هر روز صدها نوع پلاستيک مورد استفاده اوليه قرار می گيرند بسياری از مواد پلاستيكی از نظر شيميايی ناسازگارند و دارای اين قابليت نيستند كه به سادگی ذوب شده و به مواد ديگری تبديل شوند.

مرحله جداسازی بسیار اهمیت دارد و تا جایی که امکان دارد باید این جداسازی انجام شود حتی بر اساس رنگ و اگر این جداسازی هر چه بیشتر انجام پذیرد سود حاصله از بازیافت بیشتر میشود و پلاستیک بازیافت شده مرغوبتر است.

دسته بندی پلاستيک ها

1- PETE: Poly Ethylene Terephthalate : از اين پلاستيک بطری هاک آشاميدنی ، دهان شويه و منگنه ها را می سازند.
2- HDPE: High Density Poly Ethylene : از اين پلاستيک ظرف شير، ظرف های زباله و بطری مواد پاك كننده را می سازند.
3- PVC: Poly Vinyl Chloride : از اين پلاستيک بطری های روغن خوراكی و دسته بندی روندها ظروف بسته بندی گوشت می سازند.
4- LDPE: Low Density Poly Ethylene : از اين پلاستيک ظرف‌های توليدی، ظروف غذا و ظروف نان را می سازند.
5- PP: Poly Propylene : از اين پلاستيک ظروف ماست، بطری شامپو، نی نوشابه، ظروف مارگارين و پوشك بچه می سازند.
6- PS: Poly Styrene : از اين پلاستيک فنجان نوشيدنی های گرم، بسته های خانگی، كارتن تخم مرغ و سينی گوشت می سازند.
7- در اين دسته هر نوع پلاستيک يا ظروف بسته بندی كه بيشتر از يكنوع پلاستيک در آن بكار رود جا میگيرد.