توکن به چه معناست؟

پیش‌تر گفتیم که نخستین کارکرد توکن ال پی، اثبات سهم شما از استخرهای نقدینگی است. به ‌این ‌ترتیب با در اختیار داشتن حق مالکیت در استخر نقدینگی می‌توانید از کارمزد تراکنش‌ها در شبکه دیفای بهره‌مند گردید. میزان این کارمزد تابعی از حجم معاملات و سهم نسبی شما از استخر خواهد بود. در محاسبه دریافتی‌های استخر نقدینگی توجه به خطر ضرر ناپایدار (Impermanent Loss) نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.

احراز هویت مبتنی بر توکن

احراز هویت مبتنی بر توکن روشی است که به کاربران اجازه می‌دهد هویت خود را تائید کرده و در عوض یک رمز دسترسی منحصربه‌فرد دریافت کنند. در گذشته، شیوه متداول شناسایی و احراز هویت افراد، برای کسب اطمینان از درستی یک ویژگی، استفاده از قوای حافظه برای به یادآوردن مجموعه‌ای از ویژگی‌ها، مختصات چهره و جزئیات جسمانی، فیزیکی افراد بوده است. واضح و مبرهن است که همچنین روشی به‌ هیچ‌ عنوان کارآمد و قابل اطمینان نیست. به‌مرورزمان روش‌های دیگری برای احراز هویت ظهور به وجود آمد. امروزه احراز هویت، فرایندی است که بر اساس آن بررسی می‌شود که آیا طرف مقابل ارتباط همانی است که باید باشد یا یک نفوذگر است که خود را به‌جای طرف واقعی جا زده است.

روش‌های سنتی احراز هویت

بررسی هویت واقعی طرف مقابل، عملی دشوار است که چند فاکتور اساسی دارد: چیزی که فرد می‌داند (رمز عبور)، چیزی که فرد دارد (کارت هوشمند)، چیزی که فرد می‌باشد (اثرانگشت، عنبیه چشم). به‌عبارت بهتر احراز هویت، برای پاسخگویی کاربر به اعمالی است که بر روی سیستم انجام می‌دهد. روش‌های سنتی برای اطمینان از دسترسی (افراد مناسب به چیزهای مناسب در زمان مناسب) همیشه مؤثر نبودند. برای مثال گذرواژه‌ها شامل مشکلات زیر بودند:

• • کاربر: هر فرد ترکیبی از حروف ، اعداد و نمادها را ارائه می‌دهد.
  • حافظه: فرد باید آن ترکیب منحصربه‌فرد را در ذهن خود حفظ کند.
  • تکرار: هر زمان که کاربر نیاز به دسترسی به چیزی دارد، رمز عبور باید وارد شود.

  کاربران نمی‌توانند همه رمزهای عبور خود را به خاطر بسپارند، بنابراین از ترفندهای نوشتن رمزها، تکرار و اعمال تغییرات جزئی استفاده می‌کنند برای همین رمزهای عبور بسیار آسیب‌پذیر می‌شوند. برای پوشش چالش‌های سنتی احراز هویت روش‌های نوینی نظیر احراز هویت مبتنی بر توکن (Token-Based Authentication) مطرح می‌شود که به کاربران اجازه می‌دهد هویت خود را تائید کرده و در عوض یک رمز دسترسی منحصربه‌فرد دریافت کنند.

  در طول عمر توکن، کاربران به وب‌سایت یا برنامه‌ای که توکن برای آن صادر شده است دسترسی پیدا می‌کنند، نه اینکه مجبور شوند هر بار که به همان صفحه وب، برنامه یا هر منبعی که با همان رمز محافظت می‌شوند، اعتبارنامه را وارد کنند. زمانی که توکن معتبر باشد، کاربر دسترسی خود را حفظ می‌کند. هنگامی‌که‌ کاربر از برنامه خارج می‌شود یا برنامه‌ای را ترک می‌کند، توکن باطل می‌شود.

  احراز هویت

  احراز هویت (Authentication) به معنای تعیین صحت و درستی یک ویژگی یا داده است. در شبکه‌های رایانه‌ای اصالت‌سنجی بدین معناست که یک سرویس‌دهنده بتواند تشخیص دهد کسی که تقاضایی را روی آن سیستم دارد شخص حقیقی است و یا یک بدافزار است تا بدین ترتیب به گیرنده پیام اطمینان داده شود که پیام از همان مبدأ ادعاشده می‌باشد.

  هر مکانیزمی‌که بتواند هویت واقعی یک فرد را بدون هیچ ابهامی، تائید یا رد کند سرویسی جهت احراز هویت است. در احراز هویت چند فاکتوری از چندین فاکتور برای احراز هویت افراد استفاده شود. برای مثال در عملیات بانکی هم از فرد رمز عبور پرسیده می‌شود و هم اینکه باید کارت‌بانکی را داشته باشید. یا اینکه اثرانگشت باید تائید شود.

  

  احراز هویت چندعاملی

  احراز هویت چند عامله، امنیت حداکثری ایجاد می‌کند اما امنیت حداکثری، باعث پایین آمدن دسترسی‌پذیری و عملیاتی بودن سیستم مشتریان می‌شود و امنیت به‌عنوان یک عامل اذیت کننده محسوب می‌شود.

  احراز هویت مبتنی بر توکن

  در احراز هویت با رمز عبور، گذرواژه‌ها نیاز به احراز هویت سرور دارند. هر بار که فرد وارد سیستم می‌شود، رایانه پرونده‌ای ایجاد می‌کند. بر این اساس بار حافظه افزایش می‌یابد ولی احراز هویت توکن متفاوت است. با احراز هویت توکن، یک سرویس ثانویه درخواست سرور را تائید می‌کند. پس از اتمام تائید، سرور یک توکن صادر می‌کند و به درخواست پاسخ می‌دهد. ممکن است کاربر هنوز یک رمز عبور برای به خاطر سپردن داشته باشد، اما این توکن دسترسی دیگری را ارائه می‌دهد که سرقت یا غلبه بر آن بسیار سخت‌تر است و رکورد ارتباط، هیچ فضایی روی سرور اشغال نمی‌کند. سه نوع رایج توکن احراز هویت است:

  • • متصل: کلیدها، دیسک‌ها ، درایوها و سایر موارد فیزیکی (دستگاه USB یا کارت هوشمند برای ورود به سیستم) برای دسترسی، به طور مستقیم به سیستم رایانه متصل می‌شوند.
    • بدون تماس: یک دستگاه به‌اندازه کافی به سرور نزدیک است که بتواند با آن ارتباط برقرار کند.
    • قطع‌شده: یک دستگاه می‌تواند در مسافت‌های طولانی با سرور ارتباط برقرار کند، مانند احراز هویت دو مرحله‌ای تلفن همراه، حتی اگر به‌هیچ‌وجه با دستگاه دیگری ارتباط نداشته باشد.

    در هر سه این سناریوها، کاربر باید کاری را برای شروع فرآیند انجام دهد. کاربران ممکن است نیاز به واردکردن گذرواژه یا پاسخ به سؤالی داشته باشند. اما حتی وقتی مراحل اولیه را به‌طور کامل انجام می‌دهند، بدون کمک یک توکن، نمی‌توانند دسترسی پیدا کنند.

    روش پیاده‌سازی احراز هویت مبتنی بر توکن

    در این روش ابتدا سرویس‌گیرنده، درخواست احراز هویتی را با اعتبار مناسبی برای سرور می‌فرستد. اگر نام کاربری و رمز عبور صحیح باشند قسمت احراز هویت سرور پاسخی را در قالب توکن می‌فرستد. این توکن شامل اطلاعات کافی برای شناسایی یک کاربر خاص و همچنین تاریخ انقضا این اتصال، می‌دهد. سپس سرویس‌گیرنده، برای دسترسی به منابع، در درخواست‌های بعدی(تا زمانی که این توکن معتبر باشد)توکن به چه معناست؟ ، از این توکن استفاده می‌کند.

    هنگامی‌که کاربران از یک سیستم احراز هویت مبتنی بر توکن استفاده می‌کنند و تأمین‌کنندگان فقط یک‌بار اعتبارنامه را تائید می‌کنند. به‌ عبارت‌ بهتر، کاربران یک توکن دریافت می‌کنند که اجازه دسترسی به یک دوره زمانی را می‌دهد. این مراحل شامل موارد زیر است:

    • • درخواست: شخص درخواست دسترسی به سرور یا منبع محافظت ‌شده را می‌کند. این می‌تواند شامل ورود به سیستم با گذرواژه یا فرآیند دیگری باشد که شخص مشخص کرده است.
      • تائید: سرور تعیین می‌کند که شخص باید دسترسی داشته باشد. این می‌تواند شامل بررسی گذرواژه در برابر نام کاربری یا فرآیند دیگری باشد که فرد تعیین کرده است.
      • توکن‌ها: سرور با دستگاه احراز هویت مانند زنگ ، کلید ، تلفن یا دستگاه مشابه ارتباط برقرار می‌کند. پس از تائید، سرور یک توکن صادر می‌کند و آن را به کاربر منتقل می‌کند.
      • ذخیره‌سازی: در حین ادامه کار، توکن در مرورگر کاربر قرار می‌گیرد.

      اگر کاربر سعی کند از قسمت دیگری از سرور بازدید کند، توکن مجدداً با سرور ارتباط برقرار می‌کند. دسترسی بر اساس توکن اعطا یا رد می‌شود. مدیران برای توکن‌ها محدودیت تعیین می‌کنند. کاربر می‌تواند یک توکن یک‌بار‌مصرف را مجاز کند که بلافاصله پس از خروج فرد از بین می‌رود. یا می‌تواند در پایان یک بازه زمانی مشخص، این توکن را برای تخریب خود تنظیم کند. ازآنجاکه امروزه بسیاری از کاربران از طریق تلفن‌های همراه و برنامه‌های وب به سیستم‌ها دسترسی دارند، توسعه‌دهندگان به روشی مطمئن برای احراز هویت مناسب این سیستم‌عامل‌ها نیاز دارند.

      برای حل این چالش، بسیاری از توسعه‌دهندگان هنگام کار بر روی توکن برای برنامه‌های خود به JSON Web Tokens (JWT) روی می‌آورند. توکن JSON (JWT) یک استاندارد باز است. محصول نهایی امکان برقراری ارتباط امن و مطمئن بین دو طرف را فراهم می‌آورد. داده‌ها با امضای دیجیتالی تائید و ارسال می‌شوند و رمزگذاری داده‌ها را ایمن نگه می‌دارد.

      

      مراحل شماتیک احراز هویت مبتنی بر توکن

      اهمیت امنیت برای محیط وب زمانی آشکار می‌شود که بخشی از عملیات مهم انجام شده از طریق آن مانند نامه‌نگاری الکترونیکی، عملیات بانکی، خرید الکترونیکی که به‌طور روزمره از آن‌ها استفاده می‌شود به دلیل ماهیت محرمانه بودن اطلاعات آن‌ها باید از دسترس افراد غیرمجاز مصون بمانند. از طرف دیگر، سرقت اطلاعات در محیط‌های شبکه و وب به امری عادی برای نرم‌افزارهای جاسوس بدل شده است .بنا به دلایل گفته‌شده پیاده‌سازی یک زیربنای امنیتی (برای سایت‌های اینترنتی به‌نحوی‌که دسترسی به اطلاعات طبقه‌بندی‌شده صرفاً برای افراد مجاز امکان‌پذیر باشد)، امری ضروری به نظر می‌رسد.

      سخن پایانی

      یک توکن احراز هویت به‌طور ایمن اطلاعات مربوط به هویت کاربر را بین برنامه‌ها و وب‌سایت‌ها منتقل می‌کند. توکن احراز هویت به کاربران اینترنتی اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به واردکردن اطلاعات ورود به سیستم در هر بار مراجعه، به برنامه‌ها، خدمات، وب‌سایت‌ها و رابط‌های برنامه‌نویسی برنامه API دسترسی پیدا کنند و کاربر یک‌بار وارد سیستم می‌شود و یک توکن منحصربه‌فرد ایجاد می‌شود و با برنامه‌ها یا وب‌سایت‌های متصل به اشتراک گذاشته می‌شود تا هویت خود را تائید کند. این توکن‌ها نسخه دیجیتالی بلیت مهر شده برای یک رویداد هستند. تا زمانی که از سرویس خارج نشده یا سرویس را نبندد، به کاربر یا حامل آن توکن دسترسی داده می‌شود.

      در سیستم‌های کامپیوتری، توکن یک شی یا ساختار است که برای انتقال داده‌ها بین برنامه‌ها استفاده می‌شود. توکن‌های احراز هویت نوعی توکن هستند که برای انتقال داده‌های مربوط به احراز هویت بین مشتری و سرور یا بین برنامه‌ها استفاده می‌شوند. به‌عنوان‌مثال، راه‌حل‌های هویت متحد مانند SAML و OpenID Connect برای ردوبدل کردن اطلاعات مربوط به احراز هویت بین طرفین به توکن‌های احراز هویت متکی هستند. JSON Web Tokens (JWT) نوع دیگری از توکن است که برای تبادل داده‌های احراز هویت در پروتکل‌های احراز هویت اختصاصی استفاده می‌شود. به‌طورکلی توکن‌های احراز هویت دارای سه قسمت (یک سرصفحه، یک بدنه و یک امضاء) هستند.

      نویسنده: محمدصالح میثمی

      

      منابع

      [1] Okta Group, “https://www.okta.com,” OKTA, 10 August 2012. [درون خطي]. Available: https://www.okta.com/identity-101/what-is-token-based-authentication/. [دستيابی در 10 august 2012].

      [2] Obinna Ethelbert, “A JSON Token-Based Authentication and Access Management Schema for Cloud SaaS Applications,” Institute of Informatics, جلد 1, شماره User Authentication, pp. 1-6, 2019.

      [3] Wojciech Niewolski, “Token-Based Authentication Framework for 5G MEC Mobile Networks,” MDPI, جلد 1, شماره security architecture, pp. 1-20, 2020.

      [4] Yu-Sheng Yang, “TTAS: Trusted Token Authentication Service of Securing SCADA Network in Energy Management System for Industrial Internet of Things,” MDPI, جلد 1, شماره authentication, pp. 1-22, 2020.

      [5] Sandeep Jayashankar, “Demystifying Tokens for Securing Enterprise APIs,” ISSA, جلد 1, شماره Security, pp. 1-7, 2020.

      توکن سوزی چیست و چه کاربردی در ارزهای دیجیتال توکن به چه معناست؟ دارد؟

      

      توکن سوزی چیست و چه کاربردی در ارزهای دیجیتال دارد؟

      توکن سوزی چیست و چرا ارزهای دیجیتال سوزانده می‌شوند؟

      اگر شما هم از آن دسته افرادی هستید که در حوزه ارزهای دیجیتال فعالیت می‌کنید، قطعاْ با اصطلاح توکن سوزی ارزهای دیجیتال آشنایی دارید. یکی از عوامل رایج در حوزه ارزهای دیجیتال، توکن سوزی می‌باشد که برای سرمایه‌گذاران و هولدر‌های بازار، مزایای زیادی به همراه دارد. سازندگان ارزهای دیجیتال، این عمل را با اهداف و نیت مختلفی به انجام می‌رسانند. در این مقاله، با عنوان توکن سوزی چیست؟ بیشتر با مزایا و معایب توکن سوزی شیبا و توکن سوزی وینک بیشتر آشنا خواهید شد. برای اینکه متوجه شوید که کوین و توکن چه تفاوتی با هم دارد، بخش پایین را مطالعه فرمایید.

      

      کوین چیست؟

      Coin کوین، یکی از دارایی‌های ارز دیجیتال است که به روش‌های فناوری رمزنگاری ایجاد می‌گردد. از ویژگی‌های منحصر به فرد کوین این است که، بلاک چین مخصوص به خود دارند. به عنوان مثال، ارز دیجیتال پولکادات، سولانا یا اتریوم، شبکه و بلاک چین جداگانه دارند. معمولاً کوین‌ها، برای هولد کردن و سرمایه‌گذاری بلند مدت، قابل اعتماد‌تر هستند. اگر علاقه مند به دنیای بلاک چین هستید، مقاله، مقایسه سولانا و اتریوم را مطالعه فرمایید.

      توکن چیست؟

      Token توکن، یک دارایی دیجیتالی محسوب می‌شود که فاقد شبکه یا بلاک چین مخصوص به خود است و بر روی شبکه‌های دیگر، مانند اتریوم، ساخته می‌شود. یکی از مهمترین کارایی‌های توکن‌ها، استفاده در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز(Dapps) است. یکی از بهترین و پرکاربردترین بلاکچین‌هایی که اکثر توکن‌ها بر روی آن پیاده شده‌اند، بلاکچین اتریوم می‌باشد. به طور کلی، توکن و کوین، به عنوان دارایی‌های دیجیتالی محسوب می‌شوند، اما مهمترین تفاوت کوین و توکن، این است که کوین‌ها، دارای بلاک چین مستقل هستند و به عنوان پرداخت و خرید از آنها استفاده می‌شود ولی توکن‌ها فاقد بلاک چین مستقل هستند و به عنوان سهام در یک شرکت نیز کاربرد دارند. ارز دیجیتال شیبا اینو، نمونه بارز توکن‌ها محسوب می‌شود که در ادامه با توکن سوزی شیبا بیشتر آشنا خواهید شد.

      

      توکن سوزی چیست؟

      معنای کلی توکن سوزی یا سوزاندن ارزهای دیجیتال ساده است. به عمل از بین بردن همیشگی توکن‌های فعال درون شبکه ارز دیجیتال را توکن سوزی می‌گویند. حذف توکن، به معنای آن است که دسترسی برای هیچ کسی به توکن‌های سوزانده شده امکان پذیر نیست. این فرایند از دسترس خارج کردن ارزهای دیجیتال، برای کوین یا توکن قابل اجرا است. حال که فهمیدید، توکن سوزی چیست؟ با هدف به انجام رساندن آن، آشنا گردید.

      

      هدف توکن سوزی چیست؟

      خالقان ارزهای دیجیتال، مقداری از توکن‌هایی که به وجود آورده‌اند را پس از مدتی می‌سوزانند تا ارزش مابقی توکن‌ها افزایش یابد. این همان شیوه قدیمی برای بالا بردن قیمت واقعی نفت می‌باشد. اگر قیمت نفت، در یک بازه زمانی، قیمت واقعی خود را از دست بدهد و تقاضا کنندگان از عرضه کنندگان نفت کمتر شود، قیمت نفت پایین می‌آید و این موضوع اصلاً به نفع کشورهای تولید کننده نفت خام نیست. از این رو کشورهای تولید کننده نفت، مقدار عرضه را کاهش می‌دهند تا قیمت نفت به حالت اولیه باز گردد. این همان روشی است که در مورد توکن سوزی صدق می‌کند. عده‌ای از سازندگان توکن‌ها از همان روز اول معرفی توکن آن‌ها به بازار، مقداری از توکن‎‌های خود را که فروش نرفته است را می‌سوزانند تا قیمت و ارزش دارایی‌هایشان، بالاتر برود.
      

      مراحل توکن سوزی ارز دیجیتال بایننس(BNB) در شبکه بایننس اسمارت چین

      ۱	کسی که مالک تعدادی از ارز دیجیتال بایننس است، قسمت فانکشن(توابع توکن سوزی) را فرا می‌خواند و تمایلاتش را جهت سوزاندن مقداری از رمز ارز بایننس را اعلام می‌کند.
      ۲	قرار داد هوشمند بررسی می‌کند که آیا مقدار ارز دیجیتالی که کاربر جهت سوزاندن انتخاب کرده به همان اندازه است یا خیر.
      ۳	در صورت مغایرت با اعلام موجودی کاربر، عمل توکن سوزی انجام نمی‌گیرد.
      ۴	در صورتی که تمامی مشخصات وارد شده از جمله اینکه مقدار مشخص ارز دیجیتال بایننس در کیف پول، موجود باشد، مقداری که کاربر، برای توکن سوزی انتخاب کرده، از تعداد کل توکن‌ها کم شده و مابقی به روز رسانی می‌گردند.

      انواع روش‌های توکن سوزی چیست؟

      عموماً توکن سوزی به دو روش انجام می‌شود که در ادامه به آن می‌پردازیم.

      الگوریتم‎‌های اثبات توکن سوزی (PoB)

      تولیدکنندگان ارزهای دیجیتال، برای اینکه فرایند توکن سوزی پروژه خود را به انجام برسانند، آن را با توجه به توافق از پیش تعیین شده، از الگوریتم اثبات توکن سوزی استفاده می‌کنند. در این روش بایستی ماینرهایی که بخش از توکن‎‌ها را در اختیار دارند، جهت سوزاندن قسمتی از کوین یا توکن موجود، آن را به اثبات برسانند. این روش، سختی‌های خاص خود را به همراه دارد، به خاطر همین، توسعه دهندگان برای توکن سوزی، از الگوریتم اثبات کار(Proof Of Work) استفاده می‌کنند.

      

      برای سوزاندن توکن یا کوین از روش PoB استفاده می‌کنند که شامل سه بخش می‌شود که در ادامه به آن می‌پردازیم.

      توکن سوزی برای اعطای پاداش به ماینرها

      شرط اینکه هر کاربری که به عنوان استخراج کننده، بتواند در شبکه حضور پیدا کند این است که بخشی از توکن مورد نظر را بسوزاند.

      توکن سوزی بیت کوین برای ایجاد کردن توکن‌های بومی

      بعضی از بلاکچین‌ها، برای اینکه سکه‌های متناظر اعطا کنند، باید تعدادی ارز دیجیتال بیت کوین را بسوزانند که در این روش ارزش بیشتری به توکن جدید می‌دهد.

      تعادل در توکن سوزی و ماینینگ

      این روش توکن سوزی، بیشتر در بلاک چین‌های مبتنی بر اثبات سهام مورد استفاده قرار می‌گیرد. بدین صورت که سکه‌های بومی باید سوزانده شود تا ماینرها پاداش بیشتری دریافت کنند. به عنوان مثال در سیستم استیکینگ، این روش بیشتر دیده می‌شود.

      شرایط اقتصادی بازار

      وقتی از این روش جهت سوزاندن توکن‌ها استفاده می‌شود که سازندگان توکن‌ها، میزانی که برای فروش در نظر گرفته اند عملی نمی‌شود و مقدار کمتری از توکن به فروش می‌رسد. در چنین شرایطی، سوزاندن توکن‌های موجود به آن‌ها کمک می‎‌کند تا ارزش واقعی که در نظر گرفته اند، حفظ گردد. به عنوان مثال، مقدار قابل توجهی از توکن شیبا اینو در طی سال‌های اخیر سوزانده شده است و شاهد این بودیم که رشد قابل توجهی هم به ثبت رساند. در ادامه مقاله با جزییات توکن سوزی شیبا، بیشتر آشنا خواهید شد.

      

      توکن‌ سوزی شیبا اینو

      بر اساس گزارش وب سایت ShibBurn، طی روزهای اخیر تقریباً نیم میلیارد واحد از توکن شیبا اینو سوزانده شده است. تاکنون در مجموع ۴۱۰,۳۷۰,۵۶۳,۶۵۴,۰۲۶ توکن شیبا اینو از زمان ورود این توکن به بازار سوزانده شده است. مکانیزمی که، توکن‌سوزی شیبا اینو بر پایه آن استوار شده است، به کاهش عرضه و در طرف دیگر موجب افزایش تقاضا برای ارز دیجیتال شیبا اینو می‌گردد.

      فرآیند توکن سوزی شیبا اینو در طی چند ماه اخیر، موجب افزایش سرسام آور این توکن با درصد‌های نجومی چندین هزار درصد شده است. به طوری که اگر در زمان عرضه این توکن به بازار، فقط ۲۰۰ دلار، شیبا اینو خریداری می‌کردید. در حال حاضر بیشتر از ۲ میلیون دلار دارایی در سبد خود داشتید. توکن شیبا اینو در ردیف ۱۵ ارز دیجیتال برتر وب سایت کوین مارکت کپ، از لحاظ ارزش قرار دارد. اگر قصد سرمایه‌گذاری در پروژه شیبا اینو دارید، مقاله خرید ارز شیبا را مطالعه فرمایید.

      

      نمودار ارز دیجیتال شیبا اینو به تترSHIBUSDT

      توکن سوزی وینک چیست؟

      همان گونه که پیشتر در مورد توکن سوزی شیبا، توضیح داده شد، مراحل توکن سوزی وینک نیز مانند توکن شیبا اینو می‌باشد. به طور ساده تر اگر بخواهیم بیان کنیم توکن سوزی به معنی، حذف دائمی تعدادی از توکن یا کوین در حال گردش، داخل بلاک چین را گویند. این یک روش تضمینی برای کاهش دائمی کل عرضه در بازار ارزهای دیجیتال، که بیشتر مربوط به شبکه است، می‌باشد. هر موقع خبر از توکن سوزی ارز دیجیتال Wink، به میان می‌آید، سرمایه‌گذاران، با هجوم بردن برای خرید این توکن، موجب افزایش قیمت آن، پیش از توکن سوزی می‌شوند.

      

      سوالات متداول

      توکن سوزی چیست و چرا انجام می‌شود؟

      فرآیند توکن سوزی برای بالا بردن ارزش ارزهای دیجیتال، انجام می‌شود. هر زمانی که ارزش واقعی یک ارز دیجیتالی، از قیمت آن کمتر باشد. عمل توکن سوزی، بهترین راه‌کار برای رساندن قیمت بازار به ارزش واقعی یک رمز ارز است.

      خبر مربوط به سوزاندن ارزهای دیجیتالی، از کدام سایت توکن سوزی بفهمیم؟

      شما می‌توانید تمامی اخبار و لیست توکن‌هایی که در روز‌های آینده قرار است توکن توکن به چه معناست؟ سوزی داشته باشند را از وب سایت توکن سوزی coindar.org جمع آوری کنید و در واچ لیست خود قرار دهید.

      توکن سوزی خوب است یا بد؟

      در پاسخ به سوال توکن سوزی خوب است یا بد؟ باید بگوییم که فرآیند توکن سوزی، امری کاملاً سودمند است. اگر قبل از اینکه توکن سوزی انجام شود، در آن توکن سرمایه‌گذاری کرده باشید، ممکن است سود خوبی نصیب خودتان کنید.

      جمع بندی

      فرآیند توکن سوزی که با سوزاندن مقدار مشخصی از توکن همراه است، در واقع یک پروسه‌ای می‌باشد که به صورت عمدی توسط تیم پروژه، برنامه‌ریزی می‌گردد. این عمل با کم شدن تعدادی از ارز دیجیتال در گردش، موجب افزایش قیمت و ارزش توکن‌های باقیمانده می‌شود. واکنش این رفتار در بازار می‌توان به خوبی درک کرد، هرچه تعداد توکن‌هایی که در بازار و صرافی‌های مختلف برای فروش گذاشته شود، کمتر باشد، قیمت آن توکن، افزایش می‌یابد. کاربرانی که تمایل به سرمایه‌گذاری بلند مدت در بازار ارزهای دیجیتالی دارند، توصیه می‌شود سرمایه خود را بر روی توکن‌هایی بگذارند که از سیستم توکن سوزی شفافی استفاده می‌کنند.

      سوزاندن توکن چیست و چه مزایایی دارد؟

      

      آیا میدانید سوزاندن توکن چیست و چه مزایایی دارد؟ بعضا دیده شده است که خود شرکت هایی که ارز دیجیتال را ارائه می دهند، در راستای توکن سوزی ارز دیجیتال مورد نظر اقدام می کنند به صورتی که مثلا صرافی بایننس که متولی ارز دیجیتال بایننس کوین است، هر چند وقت یک بار یک مقدار زیادی از بایننس کوین را خریداری می کند و از بین می برد تا در نظام عرضه و تقاضای ارز دست ببرد و تقاضای ارز را از این طریق افزایش دهد و عرضه را تا حدود زیادی کاهش دهد. حال این که سوزاندن توکن دقیقا چیست را در ادامه بیشتر توضیح خواهیم داد و مطمئنا در انتهای مطلب متوجه خواهید شد که سوزاندن توکن چیست و چه فایده ای دارد، پس همچنان همراه ما بمانید.

      سوزاندن توکن چیست ؟

      سوزاندن توکن موضوعی مرسوم در دنیای ارزهای دیجیتال است و اتفاقا بسیار ساده هم انجام می شود. سوزاندن توکن اقدامی است هدفمند که به وسیله سازنده یک کوین برای سوزاندن یا به عبارتی حذف تعداد تعیین شده ای از مجموع توکن‌ های موجود در گردش انجام می شود. علت های گوناگونی جهت سوزاندن توکن‌ ها به این روش وجود دارد، ولی معمولا این اقدام در راستای پیشبرد اهداف ضدتورمی صورت می پذیرد.

      در صورتی که تمایل دارید در ارزهای دیجیتال مثل بیت کوین ، اتریوم و … سرمایه گذاری امن کنید و از امتیاز ۱۰ درصد تخفیف کارمزد در معاملات رمزارزها بهره مند شوید، میتوانید از طریق لینک زیر اقدام به ثبت نام نمایید؛

      البته بلاک‌ چین‌ های بزرگ‌ تر مثل بیت‌ کوین و اتریوم اغلب این چنین مکانیزم هایی را مورد استفاده قرار نمی دهند و این روش معمولا برای آلت‌ کوین‌ ها و توکن‌ های کوچک‌ تر به منظور کنترل تعداد توکن‌ های در گردش و ایجاد انگیزه بین سرمایه‌ گذاران استفاده می‌ گردد. در واقع مکانیزم سوزاندن توکن برای ارزهای دیجیتالی قابل استفاده بوده و ارز‌های رایج فیات به صورت معمول سوزانده نمی شوند، بلکه جریان نقدینگی در آن‌ ها به نحو دیگری تنظیم خواهد شد. فرآیند سوزاندن توکن مشابه با مفهوم بازخرید سهام به وسیله شرکت‌ های سهامی عام است که موجب کاهش تعداد سهام منتشره خواهد شد، اما با این وجود سوزاندن توکن کاربردهای خاصی دارد و برای اهداف گوناگونی در دستور کار قرار می گیرد.

      دلیل سوزاندن توکن چیست؟

      نتیجه این کار، فراهم شدن ارزش افزوده برای سرتاسر شبکه است، به این خاطر که روند کاهش، پایدار، قطعی و غیر قابل جبران است. رویکردهای زیر، ارزش افزوده ایجاد شده به واسطه سوزاندن توکن یا کوین را نشان می‌ دهند. در این بخش چند مورد از مهم ترین دلایل سوزاندن توکن ها را عنوان کرده ایم؛

      افزایش ارزش ارز دیجیتال با سوزاندن توکن یا کوین : جالب است بدانید که ارزهای دیجیتال از اصول اقتصاد بازار تبعیت می کنند و قیمت را مطابق با عرضه و تقاضا مشخص می‌ نمایند. کمیاب شدن یک منبع، یک مفهوم اقتصادی مرکزی برای تعیین قیمت یک دارایی مشخص است. ماهیت ضد تورمی آن‌ ها، ارزهای دیجیتال را به ویژه در مقایسه با انواع ارز فیات توصیف می‌ نماید، لذا برای بیشتر ارزهای دیجیتال، یک مقدار به عنوان حداکثر تعیین شده و نمی‌ توان از آن فراتر رفت. برای مثال بیت کوین را در نظر داشته باشید که قرار است در نهایت، تنها ۲۱ میلیون سکه BTC در شبکه آن قابل عرضه می باشد.

      پس روشن است که در مورد این ارز دیجیتال، نیازی به سوزاندن کوین نخواهد بود چرا که با افزایش تقاضا برای خرید بیت کوین و با در نظر گرفتن محدود بودن عرضه، به صورت طبیعی موجبات افزایش قیمت بیت کوین فراهم خواهد آمد. همچنین نباید اهمیت سکه‌ های بیت کوین از بین رفته یا گیر افتاده در کیف پول های با کلیدهای خصوصی فراموش شده در افزایش قیمت را دست کم گرفت، به این خاطر که به کمیاب‌ تر شدن دارایی مورد نظر کمک خواهند کرد. می توان این طور بیان داشت که سوزاندن توکن اثری مشابه را در شبکه بلاک چین ارزهای دیجیتال فاقد حداکثر مقدار عرضه مشخص تقویت کرده و کاهش مقدار ارز در گردش را تضمین می‌ کند، بنابراین این یک روش موثر برای بهبود یا تثبیت ارزش کل کلیه ارزها می باشد.

      مکانیزم اجماع کارآمدتر : به ویژه رمز ارزهای مبتنی بر روند اثبات سوزاندن، این رویکرد را در پیش می گیرند. PoB یک رویکرد یکتا برای رسیدن به توافق و اجماع در یک شبکه توزیع شده است. در اینجا ماینرها و کاربران شبکه باید قسمتی از موجودی کنونی را از بین ببرند.

      تعهد طولانی مدت نسبت به پروژه : سرمایه گذاران می‌ توانند چنین عملکردی را به عنوان یک سیگنال مثبت از طرف توسعه‌ دهندگان قلمداد کنند. تمامی پروژه‌ ها سعی در ایجاد حداکثر ارزش افزوده برای سرمایه گذاران و کاربران دارند. توسط سوزاندن کوین و توکن در یک شبکه به شکلی پایدار، بسیاری از مشکلات را می‌ توان در کنار بالا بردن ارزش، حل کرد. تعدادی از پروژه‌ ها، بخشی از دارایی‌ های در گردش را با هدف خارج کردن پایدار آن‌ ها از بازار خریداری می‌ کنند. آن‌ ها در نهایت، ارزش تولید شده را افزایش می دهند.

      محافظت در برابر اسپم : از دیگر مزایای سوزاندن توکن یا کوین در یک شبکه رمزارز، ایجاد محافظتی طبیعی در مقابل حملات DDoS و تراکنش‌ های اسپم است. به صورت طبیعی، کاربران یک شبکه در راستای انجام تراکنش‌ های خود، کارمزدی مشخص می پردازند. همچنین در پلتفرم اتریوم، اجرای یک قرارداد هوشمند به یک کارمزد گس نیاز دارد. از بین بردن Token ها یا Coin های در گردش داخل یک شبکه، رویکرد مشابهی را دنبال خواهد کرد.

      در بعضی پروژه‌ ها به جای پرداخت کارمزدها به ماینرها، فرآیندی خودکار برای از بین بردن ارزهای دیجیتال نتورک پیاده‌ سازی می گردد، بنابراین درصد کمی از تراکنش به صورت خودکار نابود می شوند. برای مثال باید به ریپل اشاره داشته باشیم که چنین مدلی در شبکه‌ اش اجرا شده است؛ حداقل کمیسیون معاملات داخلی را در شبکه ریپل می پردازید؛ ۰٫۰۰۰۰۱ دلار رقمی واقعا قابل چشم‌ پوشی و نزدیک به صفر است! دلیل صفر نکردن کارمزد، جلوگیری از حملات سایبری از نوع DDoS به حساب می آید.

      سوزاندن توکن چگونه صورت میگیرد؟

      با وجود سادگی این فرآیند، ولی روش‌ های اجرای آن می‌ تواند بسیار گوناگون باشد. هدف از این فرآیند کاهش تعداد توکن‌ های موجود در شبکه است. شاید در ظاهر این فرآیند عجیب و غیرعادی به نظر آید، ولی توکن‌ ها در این فرآیند از بین نخواهند رفت، بلکه در حقیقت به توکن‌ هایی که دیگر در آینده قابل استفاده نیستند بدل می شوند.

      در این فرآیند، توسعه‌ دهندگان پروژه با قطع دسترسی به ارزهای موجود، آن‌ ها را بازخرید یا به عبارت دیگر از گردش خارج خواهند کرد. در این راستا، امضای توکن‌ ها در یک کیف پول عمومی ناشناس و غیرقابل برداشت تحت عنوان آدرس خورنده انتقال می یابند، به صورتی که به وسیله همه دستگاه‌ های متصل به شبکه یا همان نودها قابل مشاهده باشد ولی برای همیشه بلوکه خواهند ماند. وضعیت این کوین‌ ها در بلاک‌ چین منتشر خواهد شد.

      پروژه‌ ها با روش‌ های گوناگونی برای سوزاندن توکن‌ های خود اقدام می نمایند و این روش‌ ها برحسب هدفی که فرآیند دنبال می‌ کند، با یکدیگر متفاوت می باشند. بعضی از پروژه‌ ها بعد از پایان عرضه اولیه با یک بار سوزاندن توکن‌ های به فروش نمی روند به حذف آن‌ ها از گردش شبکه و همچنین ایجاد انگیزه‌ برای مشارکت کنندگان در عرضه اولیه کمک می‌ کنند.

      

      برخی دیگر نیز ترجیح می‌ دهند تا سوزاندن توکن‌ ها را هر چند وقت یک‌ بار در فواصل زمانی و حجم ثابت یا متغیر انجام دهند. برای مثال صرافی بایننس به خاطر تعهدی که دارد هر ۳ ماه یک بار ۱۰۰ میلیون توکن BNB‌ را می‌ سوزاند! حجم کوین‌ ها طبق تعداد معاملات صورت گرفته بر روی پلتفرم صرافی در هر فصل از سال قابل تغییر است.

      بعضی دیگر مثل ریپل، توکن‌ ها را به تدریج با هر تراکنشی که صورت می گیرد می‌ سوزانند. هر زمان که افراد از طریق شبکه ریپل تراکنشی را انجام می‌ دهند، یکی از طرفین معامله می‌ تواند کارمزدی را به اختیار خودش تعیین کند تا انجام تراکنش در اولویت بالاتری قرار بگیرد، ولی این کارمزد به هیچ مرجعی بازگردانده نخواهد شد، بلکه به محض انجام تراکنش با ارسال آن به یک آدرس خورنده سوزانده خواهند شد.

      در مورد استیبل‌ کوین‌ ها مثل تتر نیز ساخت توکن‌ ها بعد از واریز وجه به حساب ذخیره‌ شرکت انجام شده و هر زمان که از حساب‌ ها وجهی برداشت یا استخراج شود، معادل آن توکن‌ سوزانده می‌ شوند. فارغ از نوع مکانیزم، نتیجه این فرآیند با سوزاندن توکن‌ های دیگر مشابه است به صورتی که توکن‌ های سوزانده شده غیرقابل استفاده بوده و به درستی از گردش شبکه حذف خواهند شد.

      سوزاندن توکن‌ برای دارندگان آن چه مزایایی دارد؟

      این فرآیند یک بازی دو سر برد محسوب می شود و علاوه بر این موضوع که پروژه‌ ها سود چشم گیری را از سوزاندن توکن های خود به دست می‌ آورند، دارندگان توکن‌ ها نیز به روش‌ های گوناگونی از مزایای این فرآیند بهره‌مند خواهند شد. شاید در ظاهر توکن به چه معناست؟ این طور به نظر آید که سوزاندن توکن تنها با هدف فراهم کردن مزیت برای پروژه‌ ها طراحی شده است، ولی در واقع به این صورت است که این مکانیزم هم برای توسعه‌ دهندگان و هم برای سرمایه‌ گذاران مزایایی را به همراه خواهد داشت.

      معمولا سوزاندن توکن می‌ تواند موجب ثبات ارزش توکن و مهار تورم قیمت گردد. ثبات ارزش توکن موجب تشویق سرمایه‌ گذاران به نگهداری کوین‌ های خود و حفظ قیمت‌ ها در نرخ‌ های مطلوب شده و در نهایت منجر به ادامه فعالیت شبکه و سلامت پهنای باند آن می شود. همچنین سوزاندن توکن‌ ها نوعی حس اطمینان و اعتبار به ویژه در مراحل ابتدایی توسعه کوین‌ ها به وجود می آورد.

      ایجاد شفافیت بیشتر برای سرمایه‌ گذاران، از جمله دلایل دیگری است که پروژه‌ ها بعد از عرضه اولیه اقدام به سوزاندن توکن‌ های فروخته نشده می‌ کنند. شاید یک شرکت با فروش توکن‌ های توزیع نشده خود در یک صرافی بتواند سود خوبی کسب کند، ولی با این اقدام خود را در معرض اتهام قرارداده و فلسفه وجود خود را زیر سوال می‌ برد. از طرفی این وعده که پروژه‌ ها که از سرمایه‌ های جذب شده تنها در جهت پیشبرد اهداف عملیاتی کسب و کار خود استفاده می‌ کنند نیز نشان از تعهد به سرمایه‌ گذاران و ارزش‌ گذاری توکن‌ هایشان در یک قیمت معقول‌ تر دارد.

      مثال عملی از سوزاندن توکن؛ بایننس کوین

      همان طور که احتمالا می دانید، صرافی بایننس بزرگترین صرافی در دنیاست و یکی از دلایل محبوبیت بسیار بالای‌ آن، داشتن کارمزدهای پایین می باشد، به صورتی که از هر ترید، تنها ۰٫۱ درصد کسر می‌ کند و این در حالی است که برای مبادله ارزش از BNB، ارز دیجیتال اختصاصی این پلتفرم استفاده نمایید، ۵۰ درصد تخفیف کارمزد شامل حال شما می شود.

      همچنین باید در خاطر داشته باشید که بخش اول توضیحات زیر، مربوط به روش سوزاندن توکن بایننس کوین در زمان سوار بودن آن روی پلتفرم اتریوم است. در حال حاضر BNB به زنجیره بایننس منتقل شده و روال سوزاندن کوین متفاوتی دارد، اما با این وجود توضیحات مربوط به قسمت اول، درباره تمام توکن‌ های مبتنی بر استاندارد ERC20 با پشتیبانی از فرآیند برنینگ صدق می‌ کند.

      وقتی که بایننس کوین هنوز قسمتی از شبکه اتریوم بود، پلتفرم بزرگترین صرافی ارز دیجیتال دنیا با استفاده از قراردادهای هوشمند به صورت دوره‌ ای عملیات سوزاندن توکن را اجرایی می کرد. بر اساس برنامه‌ ریزی، این عملیات هر ۳ ماه یک مرتبه به اجرا در می آید، تا وقتی که در نهایت ۱۰۰ میلیون توکن از بین روند.

      این عدد برابر ۵۰ درصد کل BNB های توزیع شده تا به امروز می باشد. تعداد رمز ارزهای سوزانده شده مبتنی بر تعداد تراکنش‌ های صورت گرفته در صرافی طی یک بازه زمانی ۳ ماهه است، از همین روی پس از گذشت هر ۳ ماه، بایننس مطابق با حجم معاملاتی که طی ربع قبل داشته است، اقدام به نابودی قسمتی از ارز دیجیتال خود می‌ کند.

      جالب است بدانید که از زمان راه‌ اندازی بلاک چین اختصاصی بایننس، توکن‌ های BNB مبتنی بر استاندارد ERC20 کم کم با سکه‌ های BNB جایگزین شده‌ اند، از همین روی در حال حاضر فرآیند سوزاندن کوین به جای انجام روی پلتفرم اتریوم، بر بستر زنجیره اختصاصی بایننس انجام می شود. همچنین باید در نظر داشت که تمام فرآیندهای توکن‌ سوزی BNB ERC20 در بلاک چین اختصاصی بایننس تکثیر شد تا از یکسان باقی ماندن عرضه کل اطمینان حاصل شود.

      تا پیش از این که صرافی بایننس به بلاک چین اختصاصی خود، نزدیک به ۱۱ میلیون توکن BNB در بلاک چین اتریوم سوزانده شده بود. پس از مهاجرت، همین تعداد کوین در بستر جدید سوزانده شدند. فرآیند حال حاضر دیگر متکی بر قراردادهای هوشمند نمی باشد و به شیوه‌ ای دیگر اجرایی می شود.

      همان طور که در ابتدای مطلب قولش را داده بودیم، الان متوجه شدید که سوزاندن توکن چیست و چه مزایایی دارد.

      اگر به دنیای ازرهای دیجیتال علاقه دارید، مطلب معرفی ارز دیجیتال rvn + همه چیز درباره ریون کوین را به هیچ وجه از دست ندهید.توکن به چه معناست؟

      در این مقاله آموزشی رایگان سعی داشتیم همه چیز درباره این که سوزاندن توکن چیست و چه مزایایی دارد و به چه صورت اجرایی می شود را مورد بررسی کامل قرار دهیم، ولی اگر هر گونه سوال یا ابهامی در خصوص توکن سوزی و نحوه انجام آن داشتید، حتما از طریق بخش دیدگاه ها از کارشناسان ما سوال کنید.

      توکن نقدینگی یا LP Token چیست؟ کاربرد توکن ال پی در دیفای

      

      توکن ‌های نقدینگی یا LP token ها توکن‌هایی هستند که به تأمین‌کنندگان نقدینگی در صرافی‌ های غیر متمرکز (DEX) که روی پروتکل‌های بازارساز خودکار (AMM) اجرا می‌شوند، تعلق می‌گیرند. یونی سواپ، سوشی سواپ و پنکیک سواپ برخی از مثال‌های شناخته‌شده صرافی ‌های غیر متمرکز به حساب می‌آیند که ال پی توکن‌ ها را در بین تأمین‌کنندگان نقدینگی خود توزیع می‌کنند. در این مطلب قصد داریم به معرفی توکن نقدینگی یا توکن LP در بازارهای مالی بپردازیم.

      توکن نقدینگی یا LP Token چیست؟

      توکن‌های ال پی به ‌منظور ردیابی مشارکت افراد در استخر نقدینگی کل به کار برده می‌شوند؛ چون این توکن‌ها با سهم هر فرد از استخر نقدینگی کل تناسب و همبستگی دارند.

      به زبان بسیار ساده، توکن نقدینگی بر اساس فرمول زیر عمل می‌کند:

      ارزش کل استخر نقدینگی تقسیم بر عرضه در گردش توکن‌های LP = ارزش یک توکن ال پی

      از نظر خصوصیات فنی، LP token ها چندان با دیگر توکن‌های موجود در شبکه تفاوت ندارند. برای مثال، توکن‌های ال پی صادرشده در یونی سواپ و سوشی سواپ که هر دو روی شبکه اتریوم فعالیت می‌کنند، در واقع توکن‌های ERC-20 محسوب می‌گردند. همانند دیگر توکن‌های ERC-20 این توکن‌ها نیز قابل انتقال، مبادله و استیک کردن روی دیگر پروتکل‌ها خواهند بود.

      همانند هر توکن دیگری، تأمین‌کنندگان نقدینگی با در اختیار داشتن ال پی توکن‌ ها می‌توانند اختیار کامل نقدینگی قفل‌شده خود را داشته باشند.

      

      اغلب استخرهای نقدینگی به کاربران این امکان را می‌دهند که هر وقت خواستند توکن‌های نقدینگی خود را بدون هیچ‌ گونه مداخله‌ای بازخرید نمایند. با وجود این، بسیاری از آنها در موارد بازخرید زودتر از موعد، از شما مبلغی را به‌ عنوان جریمه دریافت می‌کنند.

      رابطه میان توکن LP و سهم نسبی از یک استخر نقدینگی در اکثر اوقات دست‌کم در دو مورد کاربرد دارد:

      ۱. به‌ منظور تعیین سهم تأمین‌کننده نقدینگی از کارمزد تراکنش‌های انباشته‌شده در طی ‌زمان تأمین نقدینگی.

      ۲. به ‌منظور تعیین میزان نقدینگی که هنگام بازخرید توکن‌های ال پی از محل استخرهای نقدینگی به تأمین‌کنندگان بازگردانده می‌شود.

      موارد استفاده دیگری نیز در پلتفرم‌های امروزی DeFi برای توکن نقدینگی در حال پدید آمدن است. این موارد عبارتند از:

      ۱. استیک کردن توکن‌های LP به ‌منظور دریافت پاداش‌های بیشتر که به ‌عنوان راهی برای ترغیب LP ها به قفل ‌کردن نقدینگی خود در استخرها شناخته می‌شود. گاهی اوقات به این فرآیند، فارمینگ اطلاق می‌گردد.

      1. استفاده از ارزش توکن ال پی به ‌عنوان فاکتور واجد شرایط بودن برای دسترسی به عرضه اولیه صرافی متمرکز (IDO). به‌ عبارت‌ دیگر، برای مشارکت در IDO های به‌خصوص، یک فرد باید مقدار مشخصی از توکن LP را در اختیار داشته باشد.

      توکن نقدینگی یا LP Token چگونه کار می‌کند؟

      

      نسخه V2 یونی سواپ از توکن‌های ERC-20 مبتنی بر اتریوم به ‌عنوان توکن‌های نقدینگی استفاده می‌کند. این توکن‌های LP گواه مالکیت شما بر بخشی از استخر نقدینگی هستند و می‌توانید از این طریق هر وقت خواستید توکن‌های رمزارز خود را از استخر نقدینگی خارج کنید. کارمزدهای به‌دست‌آمده از تراکنش‌ها مستقیماً به استخر نقدینگی واریز می‌گردند؛ بنابراین هر چه استخر نقدینگی بزرگ‌تر شود، به همان تناسب توکن‌های شما نیز ظرفیت رشد خواهند داشت.

      نسخه جدید V3 یونی سواپ در ماه می ۲۰۲۱ آغاز به کار کرده و از توکن‌ های غیر قابل تعویض (NFT) به‌ عنوان توکن LP استفاده می‌کند. البته این بدان معنا نیست که شما از آثار هنری یا کلکسیونی به‌ عنوان نقدینگی استفاده می‌کنید؛ بلکه توکن‌ های NFT ارزش مشخص و جداگانه‌ای برای خود دارند.

      با توجه ‌به ارزش جداگانه هر توکن NFT، یونی سواپ V3 به تأمین‌کنندگان نقدینگی اجازه می‌دهد که بازه قیمت دارایی‌های رمزارزی را که می‌خواهند برای آن نقدینگی فراهم آورند، انتخاب کنند. این بازه قیمت انتخابی با توکن NFT نمایش داده می‌شود که می‌توان از آن برای خارج کردن نقدینگی در زمان دلخواه خود استفاده کرد.

      پروتکل این مفهوم را تحت عنوان «سفارش محدود کسب سود» معرفی می‌کند. اگر قیمت رمزارز در خارج از بازه قیمتی که شما تعیین کرده‌اید قرار گیرد، قرارداد هوشمند شما را از استخر نقدینگی حذف می‌کند و رمزارزهایتان را در ازای توکن‌هایی که هنوز در بازه قیمت مد نظرتان قرار دارند به فروش می‌رساند.

      برای مثال فرض کنید که می‌توانید برای استخر ETH/USDC در بازه مشخص ۱۵۰۰ دلار اتر تا ۲۰۰۰ دلار اتر نقدینگی تأمین نمایید. اگر ارزش توکن‌های اتر شما تا ۱۵۰۰ دلار سقوط کند، شما می‌توانید توکن‌های DAI را در ازای اتر به فروش برسانید و تمامی وجوه خود را به ‌صورت توکن‌های اتر درآورید. همچنین می‌توانید بازه قیمت مدنظر خود برای تأمین نقدینگی را تغییر دهید و به ‌این‌ ترتیب نقدینگی خود را مطابق با شرایط بازار تنظیم کنید.

      بازار ساز خودکار (AMM) چیست؟

      بازارساز های خودکار (AMM) جایگزین نیاز به دفاتر ثبت به‌ کار رفته در صرافی‌های متمرکز به شمار توکن به چه معناست؟ می‌آیند. صرافی‌هایی مانند کوین بیس و جمینی از سفارش‌های خرید و فروش سرمایه‌گذاران به ‌منظور تأمین نقدینگی استفاده می‌کنند. علت آنکه چنین امری میسر شده، این است که صرافی‌های متمرکز درجه به‌خصوصی از نفوذ را بر وجوه سرمایه‌گذاران اعمال می‌کنند. در خصوص صرافی ‌های غیر متمرکز (DEX)، قراردادهای هوشمند قیمت یک دارایی را از طریق تقسیم مقدار کل توکن‌های موجود در استخر نقدینگی بر یکدیگر محاسبه می‌کنند.

      

      با توجه ‌به اینکه تعادل استخرهای نقدینگی بر حفظ نسبت ۵۰/۵۰ از دارایی‌های رمزارز بر مبنای ارزش آنها به دلار استوار است، می‌توان از فرمول X*Y=K برای ایجاد این تعادل استفاده کرد. در این فرمول X و Y نماینده ارزش رمزارزهای موجود در استخر به دلار هستند و K ارزش کل وجوه به‌کاررفته در استخر است.

      برای مثال، فرض کنید ۷۹۱۸۰ توکن اتریوم و ۱۳۴۴۵۷۹۹۴ توکن USDC در استخر نقدینگی ETH-USDC وجود دارد. در این صورت، مقدار کل وجوه در این استخر معادل ۲۶۹۰۸۴۵۸۳ دلار خواهد بود.

      با توجه‌ به این اطلاعات، یونی سواپ می‌تواند قیمت فعلی هر دارایی را به دست آورد. برای این کار خودتان نیز می‌توانید ۱۳۴۴۵۷۹۹۴ را بر ۷۹۱۴۰ تقسیم کنید تا قیمت فعلی اتریوم در صرافی یونی سواپ که معادل ۱۳/۱۶۹۸ دلار است، به دست آید.

      فارمینگ با توکن نقدینگی یا توکن LP

      LP Token گواه مالکیت شما بر بخشی از استخر نقدینگی است که در آن دارایی‌های رمزارز خود را استیک می‌کنید. همچنین برای بازخرید دارایی‌های خود و سپس فروش این توکن‌ها، نیاز به ال پی خواهید داشت. اما تا وقتی که زمان این کار فرا برسد، می‌توانید از برخی توکن‌های LP جهت ییلد فارمینگ استفاده کنید.

      ییلد فارمینگ عبارت است از یک استراتژی سرمایه‌گذاری که در آن سرمایه‌گذاران به‌منظور دستیابی به بالاترین نرخ بهره ممکن، بین چندین استخر نقدینگی جابه‌جا می‌شوند. اغلب اوقات این کار از طریق لوریج موقعیت با دریافت وام در پلتفرم‌های DeFi مانند کامپاند (Compound) یا میکر دائو (MakerDao) امکان‌پذیر خواهد بود.

      برخی پلتفرم‌ها به شما این امکان را می‌دهند که به ‌منظور دریافت پاداش مضاعف در استخرهای نقدینگی مجزا، ال پی توکن‌ های خود را استیک کنید. این پلتفرم‌ها اکثراً به ‌عنوان پلتفرم‌های کوچک شناخته می‌شوند و شما در قبال ‌آنها بایستی ریسک از دست‌ دادن دارایی‌های خود را به دنبال از کار افتادن قراردادهای هوشمند به جان بخرید؛ بنابراین بسته به میزان تحمل ریسک خود، ممکن است بهتر باشد که دارایی‌های رمزارزی خود را تنها در یک استخر نقدینگی استیک کنید.

      استخر نقدینگی چیست؟

      

      استخرهای نقدینگی از قراردادهای هوشمند روی بلاک‌چین اتریوم به‌ منظور تأمین نقدینگی برای صرافی‌های غیرمتمرکز استفاده می‌کنند. تأمین‌کنندگان نقدینگی می‌توانند از کیف پول اتریوم خود به‌ منظور ارسال توکن‌ها به یک استخر نقدینگی که در آن وجوه سرمایه‌گذاران به‌ عنوان نقدینگی در DEXها جمع‌آوری می‌شود، استفاده کنند.

      یونی سواپ به‌ ازای هر سواپ خود کارمزد ثابتی معادل ۳/۰ درصد دریافت می‌کند. این کارمزد تراکنش، متناسب با میزان مشارکت در استخر نقدینگی در میان سرمایه‌گذاران توزیع می‌شود. بسته به اینکه در چه استخری سرمایه‌گذاری کرده‌اید و نیز اینکه میزان تراکنش‌ها در یونی سواپ چقدر است، می‌توانید از ۲ تا ۵۰ درصد از بهره سالانه کارمزدهای LP را به دست آورید.

      امنیت قراردادهای هوشمند

      اگرچه قراردادهای هوشمند سابقه هک شدن در گذشته را دارند، اکثر این قراردادها امروزه امنیت بسیار بالایی را از خود نشان می‌دهند. یک راه خوب برای سنجش میزان امنیت یک قرارداد هوشمند، بررسی ارزش وجوه قفل‌شده در این قرارداد است.

      اساساً هکرها را می‌توان به ‌عنوان جایزه‌بگیرهایی فرض کرد که وجوه قفل‌شده در قراردادهای هوشمند را به چشم «جایزه» می‌بینند. هر چه این جایزه بزرگ‌تر باشد، احتمال اینکه هکرها به سراغ هک کردن قرارداد هوشمند مورد نظر بروند کمتر خواهد بود.

      اگر در یک قرارداد هوشمند، مقادیر قابل‌توجهی دارایی وجود داشته باشد، برای مثال بیش از یک میلیون دلار، می‌توان با اطمینان خوبی آن را ایمن در نظر آورد. علت این موضوع آن است که اگر یک هکر بتواند قرارداد را هک کند، قادر به دستیابی به‌ تمامی وجوه ذخیره‌شده در آن خواهد بود.

      موارد استفاده از توکن نقدینگی (LP Token)

      همان‌طور که پیش‌تر توضیح دادیم، موارد استفاده متعددی برای توکن LP پیشنهاد شده است. در ادامه بار دیگر این موارد استفاده را با هم مورد بررسی قرار می‌دهیم.

      گواه حق مالکیت در استخر نقدینگی

      

      پیش‌تر گفتیم که نخستین کارکرد توکن ال پی، اثبات سهم شما از استخرهای نقدینگی است. به ‌این ‌ترتیب با در اختیار داشتن حق مالکیت در استخر نقدینگی می‌توانید از کارمزد تراکنش‌ها در شبکه دیفای بهره‌مند گردید. میزان این کارمزد تابعی از حجم معاملات و سهم نسبی شما از استخر خواهد بود. در محاسبه دریافتی‌های استخر نقدینگی توجه به خطر ضرر ناپایدار (Impermanent Loss) نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.

      ییلد فارمینگ یا کشت سود با ال پی توکن ‌ها

      ییلد فارمینگ مفهومی بود که پس از روی کار آمدن سوشی سواپ و حمله خون‌آشامی آن به پلتفرم قبلی یعنی یونی سواپ رونق پیدا کرد. اکنون در بسیاری از صرافی‌های بزرگ امکان دریافت پاداش مضاعف در قالب توکن‌های حاکمیتی SUSHI، CAKE و … برای تأمین‌کنندگان سرمایه فراهم آمده است.

      سرمایه‌گذاری در سرویس‌هایی چون آلفا هومورا، آکروپولیس و بیفی فایننس با توکن ال پی

      دقت داشته باشید که به دنبال ییلد فارمینگ ممکن است امکان تبدیل بهره ساده به بهره مرکب وجود نداشته باشد. در این شرایط سرویس‌های تجمع‌کننده/بهینه‌کننده سود مانند آلفا هومورا، آکروپولیس و بیفی فایننس روی کار می‌آیند که به طور خودکار و مطابق با شرایط هر پلتفرم (از قبیل کارمزد گس، توالی زمانی پرداخت سود و …) مجدداً سود به‌دست‌آمده از ییلد فارمینگ را به اصل موجودی می‌افزایند و به طور خودکار به بهینه‌سازی سود می‌پردازند.

      استفاده از توکن LP به‌ عنوان وثیقه برای پروتکل‌های دریافت وام

      شما می‌توانید از توکن نقدینگی خود به ‌عنوان وثیقه در پروتکل‌های وام‌دهی استفاده کنید و متناسب با میزان سرمایه خود وام بگیرید. سرویس‌های متعددی از قبیل Aave و Cream این کار را با توکن‌های یونی سواپ، پنکیک سواپ و بالانسر انجام می‌دهند.

      سخن پایانی

      در این مطلب در خصوص توکن نقدینگی یا توکن ال پی صحبت کردیم. تأمین‌کنندگان نقدینگی اغلب از دو راه می‌توانند کسب درآمد داشته باشد. نخست از طریق دریافت کارمزد تراکنش‌ها در پلتفرم DeFi ای که در آن نقدینگی واریز کرده‌اند. در این حالت کارمزد تراکنش‌ها متناسب با سهم این تأمین‌کنندگان از استخر نقدینگی در بین LP ها توزیع می‌گردد؛ بنابراین هر چه توکن‌های بیشتری را استیک کنید، درآمد بالاتری را از محل کارمزدها به دست خواهید آورد.

      برخی از استخرها همچنین از پاداش استخرهای نقدینگی به ‌عنوان عامل ایجاد انگیزه برای استیک کردن رمزارزها استفاده می‌کنند. این پاداش‌ها عمدتاً در قالب توکن‌های ERC-20 به‌کاررفته در پلتفرم پرداخت می‌شوند؛ بنابراین اگر توکن اتریومی که پروتکل از آن استفاده می‌کند روندی صعودی (Bullish) داشته باشد، این استخرها می‌توانند انتخاب مناسبی برای شما به‌ حساب آیند. LP Token یا توکن LP به ‌عنوان گواه مالکیت شما بر بخشی از استخر نقدینگی عمل می‌کند و انجام اقداماتی نظیر ییلد فارمینگ و دریافت وام از پلتفرم‌های مرتبط را برایتان میسر می‌سازد.

      IEO چیست؟ پیش خرید یا پیش فروش توکن چگونه انجام می‌شود؟/بررسی مفهوم IEO

      آیا امکان پیش خرید توکن وجود دارد؟ چگونه میتوان توکن را پیش خرید کرد؟

      

      IEO به چه معنا است؟ آیا میتوان توکن یا کوین را به حالت پیش خرید تهیه کرد؟ و یا ارز دیجیتالی هست. که قبل از ارائه به پیش فروش کردن توکن های خود بپردازد؟ این حالت چه مزایا و معایبی دارد؟ به سود خریدار است یا فروشنده؟در این مقاله از سایت جامع فیبودکس به بررسی این مفهوم خواهیم پرداخت با ما همراه باشید تا به نتایج مورد نظر دست یابیم.

      عرضه اولیه توکن

      عرضه اولیه توکن به چه معنا است؟ این مفهوم به ارائه شدن یک ارزش قبل از ارائه کامل آن به بازار اشاره دارد. یعنی سرمایه گذاران قبل از اینکه یک پلتفرم در دسترس کامل کاربران قرار بگیرد میتوانند ارزش آن را خریداری کنند. و توسعه دهندگان نیز قبل از ارائه کامل پلتفرم جدید به جذب سرمایه بپردازد.

      در دنیای ارز های دیجیتال این بستر مانند سایر بستر های مالی برای سرمایه گذاران مهیا است. و تفاوت آن با سایر بازار های مالی عرضه آن در بستر های مختلف است. عرضه اولیه توکن های ارز های دیجیتال اگر به صورت مستقیم به واسطه ی توسعه دهندگان ارائه شود. اصطلاحا به آن ICO میگویند. و اگر توسط یک صرافی ارائه شود. به آن IEO میگویند. در ادامه به مقایسه این دو خواهیم پرداخت. قبل از آن نیاز است که در صورت عدم آگاهی به مقاله ICO از سایت جامع فیبودکس سری بزنید. و سپس به مطالعه ادامه این مطلب بپردازید.

      موضع صرافی ها در قبال عرضه اولیه توکن IEO

      هر ایده در ابتدای اجرایی آن به سهولت از طرف کاربران اجرا نمیشود. چون همیشه مسائل امنیتی باعث میشود که ریسک پذیری بالایی در این خصوص انجام ندهند. در هر حال صرافی ها در ابتدا به عملکرد یکدیگر در خصوص پذیرش یک فناوری جدید توجه می‌کنند. در خصوص گسترش پیش فروش توکن و یا عرضه اولیه توکن (IEO) در ابتدا صرافی بایننس پس از بررسی جزییات طرح با پذیرش این فناوری پلتفرم خود را با نام “بایننس لانچ پد” منتشر کرد. از پی آن توسعه دهندگان “بیت تورنت” با بایننس دست همکاری دادند. و موقق شدند در بستر بایننس بیت تورنت چیزی به اندازه 7 میلیون دلار در مدت زمان کوتاه 15 دقیقه ای سرمایه را جذب و رکورد هارد کپ را به نام خود کند.

      “هارد کپ یعنی سقف تعیین شده برای جذب سرمایه“

      بازخورد استقبال از این فناوری در اولین تجربه هم برای بایننس و هم برای سایر صرافی ها مثبت بود. از این رو سایر صرافی ها مانند OKEx و KuCoin برای ارائه پلتفرم های خود اقدام کردند. این موضوع تنها به ترغیب صرافی ها برای حمایت از IEO نیانجامید. بلکه توسعه دهندگان را نیز برای ارائه پلتفرم خود در صرافی ها را نیز تشویق کرد. به طوری که تنها عملکرد درخشان توکن به چه معناست؟ بیت تورنت در زمینه جذب سرمایه در کارنامه بایننس باقی نماند. و پلتفرم Fetch به عنوان دومین IEO این بار در مدت زمان 15 ثانیه رکورد هارد کپ را به نام خود کرد. هارد کپ این پروژه مبلغ 6 میلون دلار تعیین شده بود.

      تفاوت ICO و IEO

      عنوان تفاوت ها	ICO	IEO
      اشتراک گذاری پلتفرم برای جذب سرمایه	توسط توسعه دهندگان	توسط صرافی ها
      مدیریت و مسئولیت قرارداد هوشمند	بر عهده توسعه دهندگان	بر عهده صرافی ها
      احراز هویت مشتری (اخذ مدارک شناسایی)	بسته به نوع پروژه متغیر است	در هر شرایط مدارک شناسایی از سرمایه‌گذاران اخذ می‌شود
      بازاریابی	بر عهده توسعه دهندگان	بر عهده صرافی
      احراز هویت توسعه دهندگان پروژه	ریسکی بوده و احراز هویت انجام نمی‌شود	از طرف صرافی احراز هویت انجام می‌شود.
      نمایش عملکرد فروش	غیر قابل رویت	قابل رویت است.

      برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تفاوت های ICO و IEO به مقاله آن از سایت جامع فیبودکس سر بزنید.

      بررسی مزایا و معایب IEO

      مزایا

      زمانی که یک صرافی اقدام به حمایت از یک پلتفرم را میگیرد. به طبع به سادگی اعتباری که از مردم کسب کرده و به واسطه ی آن به سوددهی رسیده است را از دست نمیدهد. صرافی ها برای اینکه یک پلتفرم را ارائه دهند تا جای ممکن نسبت به توسعه دهندگان و عملکردشان تحقیق می‌کنند. و تا زمانی که شاخص های مورد انتظار صرافی ها را به دست نیاورند. به تایید نخواهند رسید. و از سمت صرافی ها حمایت نمی‌شوند. علاوه بر تحقیقات و کنترل شاخص ها صرافی ها از توسعه دهندگان مدارک شناسایی در یافت می‌کنند. این خود باعث افزایش اعتماد برای حمایت از پروژه از سمت سرمایه گذاران خواهد شد.

      پس از آن موضوع امنیت مطرح است. صرافی مشهوری مانند بایننس امتحان شده است. و تعداد زیادی از سرمایه گذاران سرمایه های خود را در بستر باینس خرید و فروش می‌کنند. اما زمانی که توسعه دهندگان خود به جذب سرمایه می‌پردازند. سایت ارائه دهنده و صفحه پرداخت با ریسک های بالایی انجام می‌شود. و امنیت آنان زیر سوال است.

      و در نهایت موضوع امکاناتی است که کاربران و توسعه دهندگان از صرافی به دست می آورند. با این حال که توسعه دهندگان در سود فروش با صرافی شریک می‌شوند اما امکاناتی مانند بازاریابی و سرعت توسعه بالا بر گرفته از اعتبار صرافی را به دست می آورند. کاربران نیز به سرعت متوجه نسخه های جدید در کنار امنیت بالا می‌شوند. از طرفی صرافی تعداد مشارکت سرمایه گذاران را در پروژه نمایش میدهد. که این خود هم برای توسعه دهندگان و هم سرمایه گذاران ایده آل است.

      معایب

      اول از همه موضوع هزینه ها مطرح است که ممکن است برای توسعه دهندگان گزاف باشد. هم اکنون چیزی به اندازه 20 بیت کوین می‌باشد. این عدد صرف نظر از درصدی است که بر روی توکن ها در جیب صرافی ها میرود.

      موضوع بعدی صرافی ها است. صرافی های گوناگون و مختلفی برای ارائه خدمات د رحال فعالیت اند. و تریدر ها به صورت پراکنده در آنان حساب کاربری دارند. پس اگر توسعه دهندگان یک صرافی را برای IEO انتخاب کرده باشند. الزاما همه تریدر ها مطلع نمیشوند. و این خود باعث میشود که یک پلتفرم به اندازه کششی که دارد جذب سرمایه نکند. و دیده نشود.

      و در نهایت موضوع مشارکت بین توسعه دهندگان و صرافی مطرح است. که مالکیت اصلی در دست توسعه دهندگان نخواهد بود . بلکه کلیات به دست صرافی است. مثل واریزی های سرمایه گذاران، کلید خصوصی و… به عبارت دیگر پروژه به یک پروژه متمرکز تبدیل خواهد شد.