نحوه محاسبه ریسک مالی

نمایش سطوح ریسک به ریوارد بر روی نمودار

بررسی رابطه بین ریسک تجاری و ریسک مالی با عملکرد شرکت‌های دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

مقدمه: معیارها و روش‌های مختلفی برای ارزیابی عملکرد شرکت‌ها وجود دارد. یکی از این معیارها، نسبت کیوتوبین است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه نسبت کیوتوبین با ریسک تجاری و ریسک مالی است. برای محاسبه ریسک تجاری از درجه اهرم عملیاتی و برای محاسبه ریسک مالی از درجه اهرم مالی استفاده شده است.
روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه شرکت‌های دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است که در نهایت 20 شرکت واجد شرایط طی دوره 1386 الی 1390 انتخاب شد. هم‌چنین، برای آزمون فرضیه‌های پژوهش از روش رگرسیون ترکیبی استفاده شده است.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان می‌دهد که بین نسبت کیوتوبین و اهرم عملیاتی رابطه معناداری وجود نداشته ولی نسبت کیوتوبین با اهرم مالی شرکت‌های دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران رابطه معکوس و معنادار دارد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش حاضر، ریسک تجاری تأثیری بر عملکرد شرکت‌های دارویی نداشته درحالی‌که ریسک مالی تأثیر معکوسی بر عملکرد شرکت‌های دارویی دارد و با افزایش بدهی شرکت‌های دارویی، عملکرد آن‌ها کاهش پیدا می‌کند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Investigating the Relationship between Business Risk and Financial Risk with Performance of Pharmaceutical Companies Listed on Tehran Stock Exchange

نویسندگان [English]

• H. Mirzaei 1
• M. R. Khataee 2
• Y. Ghanbari 3

2 Master of Financial Management, Faculty of Management and Economics-Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.

Introduction: There are different criteria and methods for evaluating the performance of companies one of which is Tobin's Q ratio. The purpose of the current study is to investigate the relationship between Tobin's Q ratio with business and financial risk. Operation leverage and financial leverage were used to calculate the business risk and financial risk, respectively.
Method: Statistical sample of the present study consists of all pharmaceutical companies listed on Tehran Stock Exchange. Out of them, ultimately 20 companies which were eligible during 2007-2012 were selected. Also, Panel Data Analysis method was used to test the research hypotheses.
Results: The results of this research indicated that there was no significant relationship between Tobin's Q ratio and operation leverage but there was significant and inverse relationship between Tobin's Q ratio with financial leverage of pharmaceutical companies listed on Tehran Stock exchange.
Conclusion: Given the findings of the study, it can be concluded that commercial risk has no effect on pharmaceutical companies, while financial risk has negative effect in that as the debt of companies increases, their performance is reduced.

کلیدواژه‌ها [English]

• Tobin's Q Ratio
• Business Risk
• Operation Leverage
• Financial Risk
• Financial Leverage

مراجع

1 Kashanipour, M. and A. Rasaiian (2009). “The Relationship between Tobin's Q and Criteria for Assessing the Performance of Companies in Iran”. Journal of Financial Accounting, Vol. 1, No. 3, pp. 131-146. [In Persian]

2 Heydarpour, F. and H. Mostofi (2009). “Examining the Relationship between Tobin's Q ratio and EVA Refining of Companies Listed on Tehran Stock Exchange”. Journal of Financial Accounting, Vol. 1, No. 1, pp. 21-26. [In Persian]

3 Wolfe, J. (2003). “The Tobin's Q as a Company Performance Indicator”. Journal of Developments in Business Simulation and Experimental Learning, No. 30, pp. 155-160.

4 Rahnamaye Roodposhti, F. and F. Mousaviye Sabet (2008). “Investigating the Amount of Relationship between Continuing Activities and Stock Price”. Journal of Financial Studies, Vol. 1, No. 1, pp. 71-92. [In Persian]

5 Roodposhti Roodposhti, F.; Nikoumaram, H.; and S. Shahverdiyani (2010). Strategic Financial Management (Value Creation-Risk Based Management), 1 st Edition, Tehran: Hakimbashi Publications. [In Persian]

7 Baum, Ch. L.; Sarver, L.; and T. Strickland (2004). “EVA, MVA and CEO Compensation: Further Evidence”, American Business Review, Vol. 22, No. 2, pp. 82-89.

8 Bacidore, J. M.; Boquist, J. A.; Milbourn, T.; and A. V. Thakor (1997). “The Search for the Best Financial Performance Measure”, Financial Analysts Journal, Vol. 53, No. 3, pp. 11-20.

9 Chin, Ch. L.; Lee, P.; and H. Y. Chi (2006). “Patent Citation, R&D Spillover, and Tobin's Q: Evidence from Taiwan Semiconductor Industry”. Review of Quantitative Finance and Accounting, Vol. 26, No. 1, pp. 67-84.

10 Wu, J.; Zhang, L.; and X. F. Zhang (2010). “The Q-Theory Approach to Understanding the Accrual Anomaly”, Journal of Accounting Research, Vol. 48, No. 1, pp. 177-223.

11 Julio, B. and Y. Yook. (2012). “Political Uncertainty and Corporate Investment Cycles”. The Journal of Finance, Vol. 67, No. 1, pp. 45-83.

12 Abbasi, E. and B. Ebrahimzadeh Rahimloo (2011). “Investigating the Effect of Tobin's Q ratio and the Growth Rate of Earnings on Investments of Companies Listed on Tehran Stock Exchange”. Journal of Investment Knowledge, Vol. 1, No. 1, pp. 83-97. [In Persian]

13 Namazi, M. and R. Zeratgari (2009). “The Evaluation of Tobin's Q ratio نحوه محاسبه ریسک مالی Application and its Comparison with Other Measures of Performance Management in Companies Listed on Tehran Stock Exchange”, Journal of Advances in Accounting, Vol. 1, No. 1, pp. 232-262. [In Persian]

14 Arabsalehi, M.; Moayedfar, R.; and S. Karimi (2011). “The Impact of Environmental Risk, Corporate Strategy and Capital Structure on the Performance of Companies Listed on Tehran Stock Exchange”, Journal of Financial Accounting Research, Vol. 4, No. 3, pp. 47-70. [In Persian]

15 Faff, R.; Hillier, D.; and S. R. Mohamed (2010). “Exploring the Link between Information Quality and Systematic Risk: Corporate Insider Trading as an Illustrative Case”, Journal of Financial Research, In press. Available at: http://www.efmaefm.org/efma2005/papers/108-hillier_paper.pdf. (2004)

16 Chathoth, K. P. and M. D. Olsen. (2007). “The Effect of Environment Risk, Corporate Strategy, and Capital Structure on Firm Performance”, Journal of Hospitality Management, Vol. 26, pp. 502- 516.

17 Houmes, R. E.; MacArthur, J. B.; and H. Stranahan (2012). “The Operating Leverage Impact on Systematic Risk within a Context of Choice: An Analysis of the US Trucking Industry”, Managerial Finance, Vol. 38, No. 12, pp. 1184-1202.

18 Akinyomi, O. and A. Olagunju (2013). “Determinants of Capital Structure in Nigeria”, International Journal of Innovation and Applied Studies, Vol. 3, No. 4, pp. 999-1005.

19 Ahmadpour, A. and H. Amouzadeh Mehdiraji (2007). “Examining the Impact of Business Risk and Financial Risk on the Investment Portfolios of Insurance Companies in Asia listed on Tehran Stock Exchange”, Journal of Insurance Industry, Vol. 22, No. 1, pp. 114-116. [In Persian]

20 Coricelli, F.; Driffield, N.; Pal, S.; and I. Roland (2012). “When Does Leverage Hurt Productivity Growth? A Firm-Level Analysis”. Journal of International Money and Finance, Vol. 31, No. 6, pp. 1674-1694.

21 Jermias, J. (2008). “The Relative Influence of Competitive Intensity and Business Strategy on the Relationship between Financial Leverage and Performance”, The British Accounting
Review, Vol. 40, pp. 71-86.

22 Veliyath, R. (1996). “Business Risk and Performance: An Examination of Industry Effects”. Journal of Applied Business Research, Vol. 12, No. 3, pp. 37-47.

23 Dimitro, V. and P. C. Jain (2005). “The Value Relevance of Changes in Financial Leverage”. Journal of Accounting and Finance, Vol. 21, No. 1, pp. 230-250.

24 Dadashi, E.; Asghari, M.; Zarei, S.; and M. Jafari Baie (2013). “Examining the Effect of Capital Structure and Financing on the Technical Efficiency of the Pharmaceutical Companies listed on Tehran Stock Exchange”, Journal of Health Accounting, Vol. 2, No. 1, Issue. 3, pp. 1-19. [In Persian]

25 Abbasi, E.; Ahmadi, S.; and E. Heydari (2013). “The Ranking of the Pharmaceutical Industry Companies with an Integrative Approach to Multi-Criteria Decision Making and Genetic Algorithms”, Journal of Health Accounting, Vol. 2, No. 1, Issue. 3, pp. 57-77. [In Persian]

26 Salehi, M.; Valipour, H.; and F. Akhtarshenas (2013). “Examining the Effect of Audit Report on Financing (Borrowings from Banks) the Pharmaceutical Companies listed on Tehran Stock Exchange”, Journal of Health Accounting, Vol. 2, No. 1, Issue. 3, pp. 35-56. [In Persian]

بررسی رابطه بین ریسک نحوه محاسبه ریسک مالی تجاری و ریسک مالی با عملکرد شرکت‌های دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

مقدمه: معیارها و روش‌های مختلفی برای ارزیابی عملکرد شرکت‌ها وجود دارد. یکی از این معیارها، نسبت کیوتوبین است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه نسبت کیوتوبین با ریسک تجاری و ریسک مالی است. برای محاسبه ریسک تجاری از درجه اهرم عملیاتی و برای محاسبه ریسک مالی از درجه اهرم مالی استفاده شده است.
روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه شرکت‌های دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است که در نهایت 20 شرکت واجد شرایط طی دوره 1386 الی 1390 انتخاب شد. هم‌چنین، برای آزمون فرضیه‌های پژوهش از روش رگرسیون ترکیبی استفاده شده است.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان می‌دهد که بین نسبت کیوتوبین و نحوه محاسبه ریسک مالی نحوه محاسبه ریسک مالی اهرم عملیاتی رابطه معناداری وجود نداشته ولی نسبت کیوتوبین با اهرم مالی شرکت‌های دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران رابطه معکوس و معنادار دارد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش حاضر، ریسک تجاری تأثیری بر عملکرد شرکت‌های دارویی نداشته درحالی‌که ریسک مالی تأثیر معکوسی بر عملکرد شرکت‌های دارویی دارد و با افزایش بدهی شرکت‌های دارویی، عملکرد آن‌ها کاهش پیدا می‌کند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Investigating the Relationship between Business Risk and Financial Risk with Performance of Pharmaceutical Companies Listed on Tehran Stock Exchange

نویسندگان [English]

• H. Mirzaei 1
• M. R. Khataee 2
• Y. Ghanbari 3

2 Master of Financial Management, Faculty of Management and Economics-Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.

Introduction: There are different criteria and methods for evaluating the performance of companies one of which is Tobin's Q ratio. The purpose of the current study is to investigate the relationship between Tobin's Q ratio with business and financial risk. Operation leverage and financial leverage were used to calculate the business risk and financial risk, respectively.
Method: Statistical sample of the present study consists of all pharmaceutical companies listed on Tehran Stock Exchange. Out of them, ultimately 20 companies which were eligible during 2007-2012 were selected. Also, Panel Data Analysis method was used to test the research hypotheses.
Results: The results of this research indicated that there was no significant relationship between Tobin's Q ratio and operation leverage but there was significant and inverse relationship between Tobin's Q ratio with financial leverage of pharmaceutical companies listed on Tehran Stock exchange.
Conclusion: Given the findings of the study, it can be concluded that commercial risk has no effect on pharmaceutical companies, while financial risk has negative effect in that as the debt of companies increases, their performance is reduced.

کلیدواژه‌ها [English]

• Tobin's Q Ratio
• Business Risk
• Operation Leverage
• Financial Risk
• Financial Leverage

مراجع

1 Kashanipour, M. and A. Rasaiian (2009). “The Relationship between Tobin's Q and Criteria for Assessing the Performance of Companies in Iran”. Journal of Financial Accounting, Vol. 1, No. 3, pp. 131-146. [In Persian]

2 Heydarpour, F. and H. Mostofi (2009). “Examining the Relationship between Tobin's Q ratio and EVA Refining of Companies Listed on Tehran Stock Exchange”. Journal of Financial Accounting, Vol. 1, No. 1, pp. 21-26. [In Persian]

3 Wolfe, J. (2003). “The Tobin's Q as a Company Performance Indicator”. Journal of Developments in Business Simulation and Experimental Learning, No. 30, pp. 155-160.

4 Rahnamaye Roodposhti, F. and F. Mousaviye Sabet (2008). “Investigating the Amount of Relationship between Continuing Activities and Stock Price”. Journal of Financial Studies, Vol. 1, No. 1, pp. 71-92. [In Persian]

5 Roodposhti Roodposhti, F.; Nikoumaram, H.; and S. Shahverdiyani (2010). Strategic Financial Management (Value Creation-Risk Based Management), 1 st Edition, Tehran: Hakimbashi Publications. [In Persian]

7 Baum, Ch. L.; Sarver, L.; and T. Strickland (2004). “EVA, MVA and CEO Compensation: Further Evidence”, American Business Review, Vol. 22, No. 2, pp. 82-89.

8 Bacidore, J. M.; Boquist, J. A.; Milbourn, T.; and A. V. Thakor (1997). “The Search for the Best Financial Performance Measure”, Financial Analysts Journal, Vol. 53, No. 3, pp. 11-20.

9 Chin, Ch. L.; Lee, P.; and H. Y. Chi (2006). “Patent Citation, R&D Spillover, and Tobin's Q: Evidence from Taiwan Semiconductor Industry”. Review of Quantitative Finance and Accounting, Vol. 26, No. 1, pp. 67-84.

10 Wu, J.; Zhang, L.; and X. F. Zhang (2010). “The Q-Theory Approach to Understanding the Accrual Anomaly”, Journal of Accounting Research, Vol. 48, No. 1, pp. 177-223.

11 Julio, B. and Y. Yook. (2012). “Political Uncertainty and Corporate Investment Cycles”. The Journal of Finance, Vol. 67, No. 1, pp. 45-83.

12 Abbasi, E. and B. Ebrahimzadeh Rahimloo (2011). “Investigating the Effect of Tobin's Q ratio and the Growth Rate of Earnings on Investments of Companies Listed on Tehran Stock Exchange”. Journal of Investment Knowledge, Vol. 1, No. 1, pp. 83-97. [In Persian]

13 Namazi, M. and R. Zeratgari (2009). “The Evaluation of Tobin's Q ratio Application and its Comparison with Other Measures of Performance Management in Companies Listed on Tehran Stock Exchange”, Journal of Advances in Accounting, Vol. 1, No. 1, pp. 232-262. [In Persian]

14 Arabsalehi, M.; Moayedfar, R.; and S. Karimi (2011). “The Impact of Environmental Risk, Corporate Strategy and Capital Structure on the Performance of Companies Listed on Tehran Stock Exchange”, Journal of Financial Accounting Research, Vol. 4, No. 3, pp. 47-70. [In Persian]

15 Faff, R.; Hillier, D.; and S. R. Mohamed (2010). “Exploring the Link between Information Quality and Systematic Risk: Corporate Insider Trading as an Illustrative Case”, Journal of Financial Research, In press. Available at: http://www.efmaefm.org/efma2005/papers/108-hillier_paper.pdf. (2004)

16 Chathoth, K. P. and M. D. Olsen. (2007). “The Effect of Environment Risk, Corporate Strategy, and Capital Structure on Firm Performance”, Journal of Hospitality Management, Vol. 26, pp. 502- 516.

17 Houmes, R. E.; MacArthur, J. B.; and H. Stranahan (2012). “The Operating Leverage Impact on Systematic Risk within a Context of Choice: An Analysis of the US Trucking Industry”, Managerial Finance, Vol. 38, No. 12, pp. 1184-1202.

18 Akinyomi, O. and A. Olagunju (2013). “Determinants of Capital Structure in Nigeria”, International Journal of Innovation and Applied Studies, Vol. 3, No. 4, pp. 999-1005.

19 Ahmadpour, A. and H. Amouzadeh Mehdiraji (2007). “Examining the Impact of Business Risk and Financial Risk on the Investment Portfolios of Insurance Companies in Asia listed on Tehran Stock Exchange”, Journal of Insurance Industry, Vol. 22, No. 1, pp. 114-116. [In Persian]

20 Coricelli, F.; Driffield, N.; Pal, S.; and I. Roland (2012). “When Does Leverage Hurt Productivity Growth? A Firm-Level Analysis”. Journal of International Money and Finance, Vol. 31, No. 6, pp. 1674-1694.

21 Jermias, J. (2008). “The Relative Influence of Competitive Intensity and Business Strategy on the Relationship between Financial Leverage and Performance”, The British Accounting
Review, Vol. 40, pp. 71-86.

22 Veliyath, R. (1996). “Business Risk and Performance: An Examination of Industry Effects”. Journal of Applied Business Research, Vol. 12, No. 3, pp. 37-47.

23 Dimitro, V. and P. C. Jain (2005). “The Value Relevance of Changes in Financial Leverage”. Journal of Accounting and Finance, Vol. 21, No. 1, pp. 230-250.

24 Dadashi, E.; Asghari, M.; Zarei, S.; and M. Jafari Baie (2013). “Examining the Effect of Capital Structure and Financing on the Technical Efficiency of the Pharmaceutical Companies listed on Tehran Stock Exchange”, Journal of Health Accounting, Vol. 2, No. 1, Issue. 3, pp. 1-19. [In Persian]

25 Abbasi, E.; Ahmadi, S.; and E. Heydari (2013). “The Ranking of the Pharmaceutical Industry Companies with an Integrative Approach to Multi-Criteria Decision Making and Genetic Algorithms”, Journal of Health Accounting, Vol. 2, No. 1, Issue. 3, pp. 57-77. [In Persian]

26 Salehi, M.; Valipour, H.; and F. Akhtarshenas (2013). “Examining the Effect of Audit Report on Financing (Borrowings from Banks) the Pharmaceutical Companies listed on Tehran Stock Exchange”, Journal of Health Accounting, Vol. 2, No. 1, Issue. 3, pp. 35-56. [In Persian]

محاسبه صرف ریسک سهام (equity risk premium)

صرف ریسک سهام (equity risk premium) یک پیش‌بینی بلندمدت است که نشان می‌دهد بازار سهام چقدر با ابزارهای بدهی بدون ریسک، عملکرد بهتری خواهد داشت.

صرف ریسک سهام (equity risk premium) یک پیش‌بینی بلندمدت است که نشان می‌دهد بازار سهام چقدر با ابزارهای بدهی بدون ریسک، عملکرد بهتری خواهد داشت.

سه مرحله محاسبه صرف ریسک به شکل زیر است:

1. بازده مورد انتظار سهام را محاسبه کنید
2. بازده مورد انتظار اوراق قرضه بدون ریسک را محاسبه کنید
3. مابه التفاوت را کم کنید تا صرف ریسک سهام را بدست بیاورید

در این مقاله، با بررسی فرآیند محاسبه در عمل با داده‌های واقعی، نگاه عمیق‌تری به فرضیات و اعتبار صرف ریسک می‌اندازیم.

نکات مهم

• صرف ریسک سهام پیش بینی می کند که سهام در بلندمدت چقدر در سرمایه گذاری های بدون ریسک بهتر عمل خواهد کرد.
• محاسبه صرف ریسک را می توان با دریافت بازده مورد انتظار تخمینی سهام و کم کردن آنها از بازده مورد انتظار تخمینی اوراق بدون ریسک انجام داد.
• برآورد بازده سهام آتی دشوار است، اما می تواند از طریق یک رویکرد مبتنی بر سود انجام شود.
• محاسبه صرف ریسک مستلزم فرضیاتی است که از منطقه امن به مشکوک پیش می روند.

مرحله اول: بازده کل مورد انتظار سهام را تخمین بزنید

برآورد بازده سهام آتی، دشوارترین مرحله است. در اینجا دو روش برای پیش‌بینی بازده سهام در بلندمدت معرفی کردیم:

اتصال به مدل درآمد

طبق مدل مبتنی بر سود، بازده مورد انتظار برابر با بازده سود است. شاخص S&P 500 را، از 31 دسامبر 1988 تا 31 دسامبر 2003 در نظر بگیرید:

در نمودار بالا، شاخص S&P 500 (خط بنفش) را به دو بخش تقسیم می کنیم: سود هر سهم (خط سبز) و P/E (خط آبی رنگ). در هر نقطه، می توانید سود هر سهم را در نسبت P/E ضرب کنید تا مقدار شاخص را بدست آورید. به عنوان مثال، در آخرین روز دسامبر 2003، شاخص S&P به 1،112 رسید (از 1111.92 گرد شد). در آن زمان، سود هر سهم شرکت های ترکیبی 45.20 دلار بود، و نسبت P/E حدودا 24.6 (45.20 دلار x 24.6 = 1112) بود.

از آنجایی که شاخص سال را با (P/E)، 25 به پایان رساند، بازده سود 4% بود (1 ÷ 25 = 0.04). با توجه به رویکرد مبتنی بر سود، بازده اسمی مورد انتظار قبل از تورم 4٪ بود .ایده شهودی اصلی استراتژی بازگشت به میانگین (mean reversion) است، این نظریه که نسبت های P/E نمی توانند قبل از اینکه به یک حد وسط طبیعی بازگردند، خیلی زیاد یا خیلی کم شوند. در نتیجه، P/E بالا به معنای بازده آتی کمتر و P/E پایین به معنای بازده آتی بالاتر است.

نکته: ریسک سهام و صرف ریسک بازار اغلب به جای هم استفاده می شوند، حتی با وجود اینکه اولی به سهام اشاره دارد در حالی که دومی به همه ابزارهای مالی اشاره دارد.

می‌توانیم ببینیم که چرا برخی هشدار می‌دهند که بازده سهام در دهه آینده نمی‌تواند با بازده دو رقمی دهه 1990 همگام شود. 10 سال از 1988 تا 1998 را در نظر بگیرید و حباب حاد پایان دهه را حذف کنید. سود هر سهم با نرخ سالانه 6.4 درصد رشد کرد، اما شاخص S&P رشد چشمگیر 16 درصدی داشت.

این تفاوت از اصطلاح افزایش متعدد ناشی می شود (افزایش نسبت P/E از حدود 12 به 28). بدبینان آکادمیک از منطق ساده استفاده می کنند. اگر در پایان سال 2003 از نسبت P/E پایه حدود 25 شروع کنید، تنها می‌توانید بازدهی بلندمدت تهاجمی را دریافت کنید که با افزایش بیشتر نسبت P/E از رشد سود پیشی می‌گیرد.

اتصال به مدل سود سهام

طبق مدل سود سهام، بازده مورد انتظار برابر است با بازده سود سهام، به علاوه رشد در سود سهام. همه اینها در درصد بیان می شوند. در اینجا بازده سود سهام S&P 500 از سال 1988 تا 2003 قرار گرفته است:

این شاخص سال 2003 را با سود سهام 1.56 درصد به پایان رساند. ما فقط باید یک پیش بینی بلندمدت از رشد سود سهام بازارها به ازای هر سهم اضافه کنیم. یکی از راه‌های انجام این کار این است که فرض کنیم رشد سود سهام با رشد اقتصادی دنبال می‌شود. و ما چندین معیار اقتصادی برای انتخاب داریم، از جمله تولید ناخالص ملی (GNP)، تولید ناخالص داخلی سرانه، و تولید ناخالص ملی سرانه.

برای مثال، تولید ناخالص داخلی واقعی را 4 درصد در نظر بگیرید. برای استفاده از این معیار برای تخمین بازده سهام آتی، باید یک رابطه واقعی بین آن و رشد سود سهام را تشخیص دهیم. احتمال اینکه رشد تولید ناخالص داخلی واقعی 4 درصد، به رشد 4 درصدی در سود سهام به ازای هر سهم تبدیل شود، ریسک بزرگی است. به ندرت پیش آمده که رشد سود سهام با رشد تولید ناخالص داخلی همگام باشد و دو دلیل خوب برای این امر وجود دارد.

اولاً، کارآفرینان خصوصی سهم ناهمگونی از رشد اقتصادی ایجاد می‌کنند، درصورتی که بازارهای عمومی اغلب در رشد سریع‌ اقتصاد نقشی ندارند. دوم، رویکرد سود سهام مربوط به رشد هر سهم است و مشکلی در آن وجود دارد زیرا شرکت ها سهام اولیه خود را با انتشار اختیار خرید سهام کاهش می دهند. درست است که بازخرید سهام آن را متعادل میکند، اما به ندرت کاهش اختیار خرید سهام را جبران می کند. بنابراین، شرکت های سهامی عام رقیق کننده های خالص پایدار و قابل ملاحظه ای هستند.

تاریخ به ما می گوید که در بهترین حالت رشد تولید ناخالص داخلی واقعی 4 درصد، به رشد تقریباً 2 درصدی یا 3 درصدی سود سهام واقعی به ازای هر سهم تبدیل می شود. اگر پیش بینی رشد خود را به سود سهام اضافه کنیم، حدود 3.5٪ تا 4.5٪ (1.56٪ + 2 تا 3٪ = 3.5٪ تا 4.5٪) به دست می آید. جواب ما اتفاقاً با 4% پیش‌بینی‌شده توسط مدل سود همخوانی دارد و هر دو اعداد قبل از تعدیل تورم به صورت اسمی بیان می‌شوند.

مرحله دوم: نرخ «بدون ریسک» مورد انتظار را تخمین بزنید

نزدیکترین مسئله به سرمایه گذاری بلندمدت مطمئن، اوراق بهادار محافظت شده از تورم خزانه داری (TIPS) است. از آنجایی که پرداخت‌ بهره و اصل سرمایه به صورت شش ماهه برای تورم تنظیم می‌شوند، بازده اوراق بهادار محافظت شده از تورم خزانه داری در حال حاضر یک بازده واقعی است. اوراق بهادار محافظت شده از تورم خزانه داری واقعاً بدون ریسک نیست. اگر نرخ بهره زیاد یا کم شود، قیمت آنها به ترتیب پایین یا بالا می‌رود. با این حال، اگر یک قرارداد اوراق بهادار محافظت شده از تورم خزانه داری را تا سررسید آن نگه دارید، می توانید نرخ بازده واقعی را بدست آورید.

در نمودار بالا، بازده اسمی 10 ساله خزانه داری (خط آبی) را با بازده واقعی معادل آن (بنفش) مقایسه می کنیم. بازده واقعی به سادگی تورم را کم می کند. خط سبز کوتاه مهم است. خط سبز کوتاه، بازده اوراق بهادار محافظت شده از تورم خزانه داری 10 ساله در طول سال 2002 نشان می دهد. ما پیش بینی می کنیم که بازده تعدیل شده تورمی، در اوراق خزانه داری معمولی 10 ساله (بنفش) از نزدیک با اوراق بهادار محافظت شده از تورم خزانه داری 10 ساله (سبز) دنبال شود. در پایان سال 2003، آنها به اندازه کافی به هم نزدیک بودند. بازده اوراق بهادار محافظت شده از تورم خزانه داری 10 ساله فقط 2% بود و بازده واقعی خزانه داری حدود 2.3% بود. بنابراین، بازده واقعی 2% بهترین حدس ما در بازده واقعی آینده سرمایه گذاری اوراق قرضه امن است.

مرحله سوم: بازده تخمینی اوراق قرضه را از بازده تخمینی سهام کم کنید

وقتی پیش‌بینی نحوه محاسبه ریسک مالی بازده اوراق قرضه را از بازده سهام کم می‌کنیم، صرف تخمینی ریسک سهام را از +1.5٪ تا +2.5٪ دریافت می‌کنیم:

انواع فرضیات

این مدل، پیش‌بینی می کند بنابراین به فرضیات نیاز دارد. با این حال، برخی از فرضیات امن تر از دیگران هستند. اگر مدل و نتیجه آن را رد می کنید، مهم است که بدانید دقیقاً کجا و چرا با آن مخالف هستید. سه نوع فرض وجود دارد که از سطح ایمن تا مشکوک را شامل می شود.

اولاً، این مدل فرض می‌کند که در بلندمدت کل بازار سهام نسبت به اوراق بهادار بدون ریسک، عملکرد بهتری دارد. این یک فرض مطمئن است زیرا بازده‌های متفاوت بخش‌های مختلف و تغییرات کوتاه‌مدت بازار را فراهم می‌کند. سال تقویمی 2003 را در نظر بگیرید که طی آن S&P 500 حدودا 26% جهش کرد، در حالی که کاهش ملایمی در نسبت P/E را تجربه کرد.

هیچ مدل صرف ریسک سهامی چنین جهشی را پیش بینی نمی کرد، اما این جهش مدل را بی اعتبار نمی کند. علت اصلی آن پدیده‌هایی بود که نمی‌توان آن‌ها را در طولانی‌مدت ادامه داد: افزایش 17 درصدی سود هر سهم آتی (یعنی برآورد سود هر سهم برای چهار فصل آینده) و افزایش باورنکردنی 60 درصدی به علاوه سود هر سهم تحقق یافته (طبق S&P، از 27.60 دلار به 45.20 دلار).

دوم، این مدل مستلزم آن است که رشد واقعی سود سهام به ازای هر سهم یا سود هر سهم، در بلندمدت به نرخ‌ رشد تک رقمی بسیار پایین محدود شود. این فرض، مطمئن به نظر می رسد اما هنوز جای بحث دارد. از یک سو، هر مطالعه جدی درباره بازده های تاریخی (مانند مطالعات رابرت آرنوت، پیتر برنشتاین، یا جرمی سیگل) این واقعیت غم انگیز را ثابت می کند که چنین رشدی به ندرت برای یک دوره پایدار به بالای 2 درصد می رسد.

از سوی دیگر، خوش بینان این حوزه احتمال می دهند که فناوری می تواند جهشی ناپیوسته در بهره وری ایجاد کند که می تواند منجر به نرخ رشد بالاتر شود. به هر حال، شاید اقتصاد جدیدی در راه باشد. اما حتی اگر این اتفاق بیفتد، مطمئناً به جای همه سهام، مزایای آن نصیب بخش‌های منتخب بازار خواهد شد. همچنین، منطقی است که شرکت های سهامی عام بتوانند عملکرد تاریخی خود را معکوس کنند، بازخرید سهام بیشتری را انجام دهند، اختیار سهام کمتری را اعطا کنند، و اثرات فرسایشی رقیق سازی را بهبود دهند.

در نهایت، فرض مدل این است که سطوح ارزش گذاری فعلی، تقریبا درست است. ما فرض کرده‌ایم که در پایان سال 2003، نسبت (P/E) 25 و بازده قیمت به سود سهام 65 (بازده سود سهام 1 ÷ 1.5 درصد) در آینده نیز ادامه خواهد داشت. واضح است که این فقط یک حدس است! اگر بتوانیم تغییرات ارزش گذاری را پیش بینی کنیم، شکل کامل مدل صرف ریسک سهام به صورت زیر خواهد بود:

کلام آخر

صرف ریسک سهام، به عنوان تفاوت بین بازده واقعی تخمینی سهام و بازده واقعی تخمینی اوراق قرضه ایمن محاسبه می شود – یعنی بازده نحوه محاسبه ریسک مالی بدون ریسک را از بازده دارایی مورد انتظار کم کنید (مدل یک فرض کلیدی دارد که ارزش گذاری فعلی نسبت تقریباً درست است).

نرخ اسناد خزانه داری ایالات متحده (T-Bill) اغلب به عنوان نرخ بدون ریسک استفاده می شود. نرخ بدون ریسک صرفاً فرضی است، زیرا همه سرمایه‌گذاری‌ها مقداری ریسک ضرر دارند. با این حال، نرخ اسناد خزانه داری ایالات متحده معیار خوبی است زیرا دارایی‌های نقد شونده خوبی هستند، درک آن آسان است و دولت ایالات متحده هرگز در تعهدات بدهی خود قصور نکرده است.

هنگامی که بازده سود سهام، به اندازه کافی به بازده اسناد خزانه داری ایالات متحده نزدیک شود، کسر سازی به راحتی صرف را به یک عدد کاهش می دهد (نرخ رشد بلندمدت سود سهام پرداخت شده به ازای هر سهم).

صرف ریسک سهام می تواند سرمایه گذاران را در ارزیابی سهام راهنمایی کند، اما تلاش می کند تا بازده آتی سهام را بر اساس عملکرد گذشته آن پیش بینی کند. فرضیات در مورد بازده سهام می تواند مشکل ساز باشد زیرا پیش بینی بازده آتی می تواند دشوار باشد. صرف ریسک سهام فرض می کند که بازار همیشه بازدهی بیشتری نسبت به نرخ بدون ریسک ارائه می دهد، که ممکن است یک فرض معتبر نباشد. صرف ریسک سهام می تواند راهنمای سرمایه گذاران باشد، اما محدودیت های قابل توجهی دارد.

اندیکاتور محاسبه میزان ریسک RR Like Tradingview برای متاتریدر 4

محاسبه میزان ریسک به ریوارد (نسبت حد سود به حد ضرر) یکی از مهم ترین دغدغه های معامله گران در استفاده از پلتفرم متاتریدر4 است که اندیکاتور RR Like Tradingview این نیاز را بصورت کامل برطرف کرده است.

RR Like Tradingview با استفاده از ساختار فوق العاده ای که دارد این قابلیت را در اختیار شما قرار می دهد که میزان ریسک به ریوارد را مانند پلتفرم Trading View محاسبه کنید و معاملات خود را در کمال آگاهی نسبت به این امر نحوه محاسبه ریسک مالی انجام دهید.

این اندیکاتور دارای تنظیمات پیشرفته ای است که از طریق آن می توانید نحوه نمایش نقطه ی ورود ، حد سود و حد ضرر خود را شخصی سازی کنید و مقدار Bid را در محاسبات آن شریک کنید.

برخی از مزایای RR Like Tradingview

• محاسبه میزان ریسک به ریوارد مانند پلتفرم Trading View
• دارای محیطی جذاب و بسیار کاربردی
• مناسب برای تمامی معامله گران
• قابل استفاده در چارت تمامی جفت ارزها و تایم فریم ها
• قابل استفاده در کنار تمامی اندیکاتورها و سیستم های معاملاتی

مشخصات RR Like Tradingview

• چنل تلگرامی سازنده اندیکاتور : https://t.me/irtraderz
• پلتفرم : متاتریدر4
• جفت ارز : تمامی جفت ارزها
• تایم فریم : تمامی تایم فریم ها
• بازار : تمامی بازارهای مالی

طرز کار اندیکاتور

ابتدا از طریق بخش Tools وارد قسمت Options شوید و در تب Expert Advisors گزینه Allow DLL imports را فعال کنید.

سپس وارد چارت مورد نظر شوید و اندیکاتور را بر روی آن اجرا کنید.

در ادامه با دو بار کلیک بر روی خط چین هایی که در زیر آن ها کلمات Open ، TakeProfit و StopLoss نوشته شده است ، آن ها را جا به جا کنید و بر روی نقطه ی ورود ، حد سود و حد ضرر خود بزارید و میزان ریسک به ریوراد را در سمت راست و پایین چارت و همچنین در سمت چپ و بالای چارت مشاهده کنید.

لازم به ذکر است که خطی که در زیر آن کلمه Open نوشته شده است در واقع نقطه ی ورود شما است و خط TakeProfit حد سود شما و در آخر خط StopLoss حد ضرر شما است.

تنظیمات اندیکاتور RR Like Tradingview

با توجه به تصویر بالا :

1 : استفاده از مقدار Bid در جای گذاری خودکار نقطه ی ورود

2 : تنظیمات مربوط به نحوه نمایش حد ضرر

3 : تنظیمات مربوط به نحوه نمایش حد سود

4 : تنظیمات مربوط به نحوه نمایش نقطه ی ورود

5 : تنظیمات مربوط به سایز فونت ، رنگ و محل قرارگیری میزان ریسک به ریوارد که در سمت راست و پایین چارت به نمایش در می آید

جهت آشنایی با روش نصب اندیکاتور RR Like Tradingview به مقاله اموزشی راهنمای نصب انواع اندیکاتور در متاتریدر 4 و 5 مراجعه کنید

نسبت ریسک به پاداش (ریسک به ریوارد) مناسب در فارکس چیست؟

نحوه محاسبه ریسک به ریوارد (Risk/Riward) در معاملات

ریسک ریوارد (RR) چیست؟

نسبت ریسک به پاداش یا ریسک به ریوارد چیست؟

نسبت ریسک به پاداش (RR) یک معیار اندازه گیری برای معامله گران فارکس است. معامله گران با این معیار می توانند بسنجند که برای یک مقدار معین پاداش، چقدر ریسک می کنند. برای مثال معامله گران ممکن است نسبت ریسک به پاداش را 1:3، 1:2 یا رقمی شبیه به این تعیین کنند.

فرض کنید شما با 10 دلار وارد بازار شده اید و همه آن را وارد یک معامله می کنید. در اینجا ریسک شما برابر با 10 دلار است. حال ضریب 1 را به این ریسک اختصاص می دهیم. اگر پیش بینی شما از سود معامله 30 دلار باشد یعنی نسبت پاداش شما 3 است. زیرا 30 (میزان پاداش) تقسیم بر 10 (میزان ریسک) برابر می شود با 3. در اینجا گفته می شود که نسبت ریسک به پاداش معامله برابر با 1:3 می باشد.

فرض کنید نرخ جفت ارز AUD/JPY برابر 100.00 باشد و شما می خواهید وارد معامله خرید شوید. حد سود معامله را بر روی 140.00 و حد زیان را روی 80.00 قرار می دهید.

حال با یک محاسبه ساده می توانید متوجه می شوید که نسبت ریسک ریوارد شما 1:2 می باشد. زیرا نرخ جفت ارز روی 100.00 است. قیمت از حد سود 40 پیپ و با حد زیان 20 پیپ فاصله دارد. تمام کاری که باید برای بدست آوردن نسبت پاداش به ریسک انجام دهیم تقسیم مقدار زیان (20) به مقدار سود معامله (40) است که به 1:2 می رسیم.

نسبت ریسک به ریوارد به خودی خود اطلاعات زیادی را به معامله گر نمی دهد. مگر اینکه این نسبت را در کنار یک معیار دیگر به نام “نرخ موفقیت معامله” قرار دهیم.

تاثیر نرخ موفقیت معاملات بر نسبت ریسک به پاداش

بررسی نرخ موفقیت معاملات، قسمتی نحوه محاسبه ریسک مالی از تحلیل نسبت ریسک به پاداش می باشد. اگر در حال حاضر نسبت ریسک ریوارد معاملات خود را می دانید می توانید با یک فرمول ساده متوجه شوید که حداقل نرخ موفقیت معاملات بایستی چه رقمی باشد تا شما در نقطه سر به سر قرار بگیرید.

فرمول حداقل نرخ موفقیت معاملات به شرح زیر است:

(نسبت ریسک ریوارد با توجه به تاریخچه معاملات + 1) / 1= حداقل نرخ موفقیت معاملات

برای مثال با توجه به بک تستی که انجام داده اید می دانید نسبت ریسک به پاداش استراتژی شما برابر با 1:1 است.

حال، اعداد را در فرمول بالا جایگذاری می کنیم.

بنابراین با نسبت ریسک ریوارد 1:1 بایستی حداقل 50 درصد از معاملات شما با سود همراه باشد تا به نقطه سر به سر برسید. در این استراتژی اگر 55 درصد از معاملات شما با سود تمام شود در بلندمدت می توانید به سود برسید. اما اگر نرخ موفقیت معاملات شما حتی به 49% برسد برآیند معاملات شما در بلندمدت، منفی خواهد بود.

با این حال، اگر تنها 50% معاملات شما با سود همراه باشد اما نسبت ریسک به پاداش 1:2 باشد، این استراتژی در 100 معامله پیاپی و با ریسک کردن 1% از سرمایه در هر معامله، 50 درصد مبلغ سرمایه را به شما سود خواهید داد.

اگر شما با توجه به تاریخچه معاملات، نرخ موفقیت معاملات خود را می دانید اما می خواهید بدانید که با چه نسبتی از ریسک به پاداش به سود می رسید می توانید از فرمول زیر استفاده کنید.

1 – (نرخ موفقیت معاملات با توجه به تاریخچه معاملات / 1) = حداقل نسبت پاداش به ریسک

برای مثال اگر بدانید که نرخ موفقیت معاملات شما 40% است، حداقل نسبت پاداش به ریسک شما به شرح زیر خواهد بود.

بنابراین برای اینکه بتوانید در بلندمدت با این استراتژی کسب سود کنید بایستی نسبت پاداش به ریسک معاملات شما بیشتر از 1.5 باشد. برای مثال اگر حد زیان شما در یک معامله برابر 100 پیپ باشد بایستی حد سود را بیش از 150 پیپ فاصله از نقطه ورود قرار دهید.

استفاده از فیبوناچی بازگشتی جهت محاسبه نسبت ریسک ریوارد

اغلب معامله گران فارکس از ابزار فیبوناچی بازگشتی جهت محاسبه سطوح فیبوناچی استفاده می کنند. شما می نحوه محاسبه ریسک مالی توانید با اندکی تغییر در تنظیمات فیبوناچی، سطوح ریسک ریوارد را بر روی نمودار رسم و مشاهده کنید.

تنظیمات ریسک ریوارد در متاتریدر

در متاتریدر 4 این امکان وجود دارد تا سطوح دلخواه را در ابزار فیبوناچی اضافه کنید.

ابتدا ابزار فیبوناچی را بر روی نمودار اجرا کنید. سپس بر روی آن راست کلیک کرده و Fibo peroperties را بزنید. پنجره ای مانند تصویر بالا ظاهر می شود. دکمه Add را بزنید و در ستون level عدد 2 را وارد کنید. در شرح متناظر آن (Description) عبارت RR1 را تایپ کنید. به همین ترتیب Add را بزنید و عدد 3 و در مقابل آن RR2 را تایپ کنید.

شما می توانید به همین ترتیب هر چند برابر ریسک را که می خواهید بر روی نمودار رسم کنید. گر چه ما در اینجا از ابزار سطوح فیبوناچی استفاده می کنیم اما این سطوح ارتباطی با فیبوناچی ندارند. بلکه صرفا جهت قابل مشاهده کردن نسبت ریسک به پاداش بر روی نمودار رسم می شوند.

حال بایستی ابزار فیبوناچی را طوری رسم کنید که سطح 100 در نقطه ورود شما قرار بگیرد و سطح صفر در نرخ حد زیان شما باشد.

نمایش سطوح ریسک به ریوارد بر روی نمودار

در تصویر بالا مشاهده می کنید که همه سطوح فیبوناچی را از تنظیمات حذف کرده ایم تا بتوانیم براحتی نسبت های ریسک ریوارد را بر روی نمودار مشاهده کنیم.

شما هر زمان که تمایل داشته باشید می توانید از پنجره تنظیمات فیبوناچی بر روی Default کلیک کنید تا بتوانید سطوح اولیه فیبو را دوباره بر روی نمودار رسم کنید.

در نمودار بالا یک پین بار صعودی را مشاهده می کنید که نقطه ورود را در قله و حد زیان را در کف این کندل قرار داده ایم. حال سطوح RR1 و RR2 به ترتیب، نسبت های ریسک به پاداش 1:1 و 1:2 را بر روی نمودار نشان می دهند.

سخن آخر

زمانیکه یک معامله گر مفهوم اولیه نسبت ریسک به پاداش را درک کرد مسلط شدن بر آن کار سختی نخواهد بود.

معمولا نحوه بکار گیری نسبت ریسک ریوارد توسط معامله گران حرفه ای، اندکی متفاوت از تریدرهای تازه کار است. اول اینکه معامله گران حرفه ای به یک نسبت ریسک ریوارد از پیش تعیین شده که ممکن است در کتاب ها مطالعه کرده باشید پایبند نیستند. در عوض، آنها زمان زیادی را صرف می کنند تا با بک تست جفت ارزها و نمادهای مورد علاقه شان، نرخ موفقیت معاملات را بر اساس نسبت های ریسک به ریوارد متفاوت پیدا کنند.

این معامله گران بجای تعیین یک نسبت ریسک به پاداش تصادفی مانند 1:2 یا 1:3 با استفاده از تحلیل داده های گسترده، RR مناسب برای یک استراتژی خاص را مشخص می کنند.

علاوه بر این، معامله گران با تجربه می دانند که صرفا یک حد سود بزرگ و حد زیان کوچک نمی تواند دلیل مناسبی برای ورود به معامله باشد. آنها فقط زمانی وارد معامله می شوند که همه شرایط از پیش تعیین شده جهت ورود به بازار فراهم شده باشد.